Een circusconference, dat is nieuw. De altijd verrassende circusmaker Benjamin Kuitenbrouwer belooft dan ook een gloednieuw format: een kruising tussen een lecture performance en een circusvoorstelling. In 60% Banaan gooit hij de grimmige teneur van het nieuws op zijn kop en toont ons een hoopvolle toekomst van de mensheid. (meer…)
In 360 neemt het publiek plaats op rollende krukjes op een basketbalveldje op de NDSM-werf, pal naast het festivalhart van Over het IJ – dat gisterenmiddag werd geopend en tot en met volgende week zondag plaatsvindt op verschillende locaties in Amsterdam-Noord. Het groepje basketballende jongeren dat voor deze voorstelling even moest wijken, kijkt aanvankelijk licht sceptisch maar geïntrigeerd toe. Maar uiteindelijk worden ze zelfs bij de voorstelling betrokken.
Die open houding is kenmerkend en een grote kwaliteit van het aimabele acrobatenduo Théo en Lucas Enriquez. Met deze circusvoorstelling onderzoeken regisseurs Benjamin Kuitenbrouwer en Hanneke Meijers hoe we ons – na ruim een jaar dat in het teken stond (en staat) van onderlinge afstand – (willen) verhouden tot nabijheid. Toeschouwers worden gaandeweg gevraagd om met hun verrijdbare krukjes het speelvlak te betreden; zo reageert de voorstelling steeds op de bereidwilligheid van het publiek om letterlijk dichtbij te komen.
Aanvankelijk omsluit het publiek in carré-opstelling het basketbalveldje en zijn we getuige van een speelse, energieke etude waarbij de performers afwisselend over elkaar heen springen. Maar dan wordt het groepsgevoel doorbroken. Ze gaan soloperformances geven, expliciet bedoeld voor individuele toeschouwers. Vervolgens wordt de groep zelfs in tweeën gedeeld, en neemt elke performer een eigen helft voor zijn rekening, in een vrolijke sequentie van tegen elkaar op pochen. Door beiden meer met de ander bezig te zijn dan met zichzelf, valt daardoor alles stil. 360 is in die zin een mooie ode aan het groepsgevoel. Polarisatie doet per definitie afbreuk.
360 is een korte voorstelling die op verrassende wijze de ruimte – het publiek, maar ook de elementen in de omgeving – gebruikt. De performers zijn zeer alert en hebben humor, waardoor de voorstelling een open karakter heeft. In opbouw is nog winst te behalen: het gebrek aan dynamiek en onderliggende spanning maakt dat je de performance, ondanks de intieme setting, alsnog vrij passief ervaart.
Uiteindelijk vinden de performers elkaar weer terug, als het publiek inmiddels in cirkels op het veld zit. Op de schouder van de ander wordt de door de jongeren aangespeelde basketbal vervolgens moeiteloos door de ring gespeeld. Samen sta je sterker, wil deze sympathieke voorstelling maar zeggen.
Foto: Marc Faasse
