Toen de dieren nog praatten was er seks. Punt. In Frankrijk had men het weleens over ‘amitiés et désirs particulièrs’ – versta homoseksualiteit en perverse liefde, maar dat was ver van ons bed. Vandaag overspoelen nieuwe woorden van Angelsaksische origine als queer, (non-)binair, appropriatie, transitie, intersectioneel, woke en ally onze taal om alles wat buiten de hetero-normatieve definitie van seks én identiteit valt te benoemen en te eren (en alles anders te verketteren). (meer…)
Iedereen heeft een unieke erotische biografie, maar zelfs het topje van de ijsberg zie je meestal niet. Geert Lageveen en Leopold Witte doen in 237 redenen voor seks een luchtig onderzoek naar de oorzaak van ons bestaan en draaien daar plaatjes uit hun jeugd in de jaren zeventig bij. Een lekkere voorstelling, ook erg geschikt voor wie niet vaak naar het theater gaat.
Charles Darwin maakte in zijn dagboek een lijstje met argumenten voor en tegen het huwelijk. Bij ‘tegen’ stond onder meer ‘minder geld om boeken te kopen’, maar ook meer angst en verantwoordelijkheid en minder vrijheid. Daar stond gezelschap (‘better than a dog anyhow’) en kinderen tegenover. ‘These things are good for health – but a terrible loss of time.’ En toch was zijn conclusie: trouwen.
De dieren die hij bestudeerde wisten dat allang. De pauw komt aan de vrouw dankzij zijn staart, maar die is ook een hopeloze belemmering: vluchten voor je vijanden kun je wel vergeten. Seks is dus belangrijker dan overleven.
Reden genoeg voor een voorstelling. 237 redenen, om precies te zijn, want als onderbuik, emoties en taboes in het spel zijn, vormen wetenschappelijke feiten en cijfers een prettige vluchtheuvel. Het getal komt volgens Lageveen en Witte uit een inventariserend onderzoek. Waarom heb je seks gehad? Ik was het zat om maagd te zijn, wilde afscheid nemen, een nieuwe tas, van mijn hoofdpijn af, wraak, me weer aantrekkelijk voelen, calorieën verbranden. En dan zijn er nog 230 redenen. Ze worden gelukkig niet allemaal opgesomd.
De mannen van Orkater, prille vijftigers, hebben de rollen handig verdeeld. Lageveen is erg bezig met het onderwerp. Hij laat zijn route door de supermarkt bepalen door de rokjes en leggings die zijn aandacht trekken. Witte stribbelt juist tegen: hij ‘heeft er niet zoveel meer mee’. Ze vertegenwoordigen twee manieren waarmee je kunt omgaan met je afnemende waarde op de seksmarkt, wat de mogelijkheden voor herkenning meteen verdubbelt. Ze vormen een sterk, soepel en goed ingespeeld duo en hebben veel sterke anekdotes en verhalen.
Uiteraard vinden ze elkaar in wat we allemaal hebben meegemaakt: de eerste rijlessen in het geslachtsverkeer, met alle verwachtingen, mislukkingen en omtrekkende bewegingen die daarbij horen. En als je 52 bent horen daar natuurlijk plaatjes bij. Het wordt een fijn wedstrijdje in schaamte en slechte smaak tussen twee heren met draaitafels. Peter Maffay, Mud, Barry White… leeftijdgenoten kunnen het zelf invullen.
Door hun eigen avonturen knippen Lageveen en Witte het beeldende verhaal van domineesdochter Stella uit Zutphen. Van haar spannende zwemdate maken ze een sterk choreogafietje. Shake your tailfeather, baby.
237 redenen voor seks is een uitgebreide versie van een lunchtheatervoorstelling. Het onderwerp lijkt erg in de lucht te zitten, met De lulverhalen, Mannen van zekere leeftijd en binnenkort Seks maakt gelukkig. Daar ging de vrouwelijke kant van de zaak aan vooraf, in series als de vagina- en hormonologen. Sex sells, zeker in tijden van crisis, maar je moet het natuurlijk wel goed doen. Witte en Lageveen kunnen dat.
(foto: Ben van Duin)
Zeeeer goed gespeeld, maar ….. onnozel in onze tijd.
30 jaar te laat, en overdreven pessimistisch.
Geert moet op het toneel leren duidelijker praten. Minder Brussels-Antwerps dialect , en …. zeker wat LUIDER. Was echt storend voor een West-Vlaming.
Toch succes gewenst, maar ik betwijfel of ze de kans krijgen om verplaatsingen te versieren in lokale parochiezalen-of gemeente.