Nu theaters na twee onrustige coronajaren de deuren weer hebben geopend, kunnen we voorzichtig vooruitkijken. Dat doen we in Zorg & hoop na corona met uiteenlopende theaterwerkers voor en achter de schermen. Vandaag: acteur Bart Slegers, die al tien jaar in het vaste ensemble zit van Internationaal Theater Amsterdam. 

Zorg: ‘We zijn als ensemble ons nestgevoel enigszins verloren’
‘Allereerst denk ik dat de zorgen voor een acteur in een ensemble relatief klein zijn in vergelijking met wat ik om me heen heb zien gebeuren. De slachting die onder de freelance collega’s heeft plaatsgevonden, de mensen die zijn afgehaakt, naar een ander vak zijn overgestapt, vind ik echt een gruwelijke gewaarwording.

‘ITA is ondertussen alweer het derde gezelschap waar ik op het nest zit, maar ik heb het gevoel dat juist dat nestgevoel moet worden hersteld. Er is een ontzettend groot verloop onder collega’s, met name bij de technici. Het is hier altijd een hechte familie geweest met wie we het land en de wereld doorkruisten, maar sinds de fusie tussen gezelschap en schouwburg en de coronacrisis die daarop volgde, sta ik nu vaak in de lift met mensen waarvan ik wel vermoed dat het collega’s zijn, omdat we nu eenmaal in diezelfde lift staan, maar waarvan ik geen idee heb wie ze zijn en wat ze doen. Terwijl dat juist een van de redenen is waarom ik zo graag op een nest zit: dat je de mensen met wie je werkt van binnen en van buiten kent.

‘Dat heeft een enorme meerwaarde. Dat ervaren ook vaak de buitenlandse regisseurs die bij ons komen werken en het fenomeen van een ensemble veel minder kennen: je kunt veel sneller werken, een hoop hindernissen hoeven niet genomen te worden omdat we als een familie zijn. En precies dat familiegevoel is lange tijd weggeweest. Het nest heeft flinke gaten opgelopen, en die moeten de komende tijd weer gedicht worden.’

Hoop: ‘De coronatijd heeft ruimte geboden voor reflectie op wezenlijke thema’s als Black Lives Matter, #MeToo en duurzaamheid’
‘De twee jaar corona heeft er ook voor gezorgd dat er veel ruimte was voor reflectie op zeer belangrijke onderwerpen, zoals Black Lives Matter en #MeToo. Als we dan met elkaar vergaderden, vaak via Zoom, stonden dat soort onderwerpen hoog op de agenda. Er is in de afgelopen coronatijd veel gereflecteerd, en ik denk dat de noodzaak om grote stappen te zetten op het gebied van diversiteit, maar ook als het gaat om het voorkomen van grensoverschrijdend gedrag, heel duidelijk is geworden. ITA is nu bijvoorbeeld op zoek naar een Manager Diversiteit & Inclusie. Het is enerzijds jammer dat het nodig is, maar ook goed dat het gebeurt. Dat had al veel eerder gemoeten.

‘Een ander thema dat veel aandacht heeft gekregen is duurzaamheid. De internationale tak komt hopelijk na twee jaar weer op gang, maar er wordt wel actief nagedacht over hoe dat duurzamer kan. Bijvoorbeeld door meerdere voorstellingen op één festival te spelen – zoals we binnenkort doen op het festival van Edinburgh, waar we met drie voorstellingen staan – of door ook livestreams aan te bieden, zodat er niet zeventig man voor een voorstelling in een vliegtuig hoeft.

‘Ja, die livestreams, ik was er eerst wel huiverig voor maar het heeft goed uitgepakt. Oók als het gaat over toegankelijkheid: blijkbaar is het laagdrempelig en kijken er ook veel mensen naar die anders nooit naar het theater waren gekomen. Over hoop gesproken: het zou mooi zijn als die een volgende keer dan naar het theater komen.’

Foto: Fabian Calis