De Belgische regisseur Ivo van Hove en choreograaf Anne Teresa De Keersmaeker gaan samen een ‘West Side Story’ maken voor Broadway.
Vanwege een ‘uitdagend financieel landschap’ stopt Ivo van Hoves West End-musical Opening Night twee maanden eerder dan gepland. Dat maakten de producers, Wessex Grove, Gavin Kalin Productions en Playful Productions, gisteren bekend. In Nederland werd de musical enthousiast ontvangen, maar Engelse en Amerikaanse critici en publiek waren verdeeld.
Opening Night is Ivo van Hoves vijfde musicalregie, deze keer gebaseerd op John Cassavetes’ film (1977) en zijn eigen theaterbewerking bij het toenmalige Toneelgroep Amsterdam (2006). Muziek en teksten komen van singer-songwriter Rufus Wainwright. Actrice Sheridan Smith speelt de hoofdrol.
De voorstelling bevat veel elementen van een traditionele musical, maar Van Hove serveert ze ‘in een bewust geserreerde vorm’, schreef Lucia van Heteren in haar enthousiaste recensie op onze site. ‘Een choreografie zonder dans, een beperkt aantal ensemble-nummers, geen grootscheepse decorwissels. En, door het gebruik van livestreambeelden op groot scherm (inmiddels handelsmerk van Van Hove en ontwerper Jan Versweyveld): met acteren waarbij de spelers niet groots hoeven uit te halen om ook de achterste rijen te bereiken.’
Hein Janssen schreef in een vier-sterren recensie in de Volkskrant over ‘een spiegelpaleis waarin we genadeloos ook de soms duistere achterkant van het theaterbedrijf kunnen zien’. Ook Arifa Akbar van The Guardian gaf vier sterren en omschreef de productie als ‘an extravagantly original production, every bit as eccentric as the film but also its own alchemical creation, more vivacious in this musical incarnation’. The New York Times noemde de musical echter een ‘sludgy travesty’ van de stijlvolle film. Er zouden ook toeschouwers zijn weggelopen.
De voorstelling stopt nu op 18 mei, in plaats van op 27 juli. Er zijn voor alle resterende opvoeringen nog kaarten beschikbaar.
Foto: Jan Versweyveld – Sheridan Smith in Opening Night
Voor de twee jonge theatermakers die ik toevallig gisteravond nog in Frascati over deze voorstelling sprak en die al het plan hadden om te gaan kijken: laat je niet afschrikken en neem die Eurostar, ga kijken nu het nog kan. En vooral: oordeel zelf.
Jezus Christ Superstar was ook al een mislukking
Ik heb zowel het originele stuk jaren geleden gezien en nu net de musical. Ik vond het geen slechte productie, maar ik had het gevoel dat er een ‘fout’ is begaan in het feit dat het een musical is en daarmee er aan bepaalde verwachtingen moet worden voldaan. Aan de kant van het publiek, maar ook aan de kant van de producent.
Zo voelde het dat de pauze een keuze van producent is, want ik denk dat het prima zonder pauze had gekund. Daarnaast voelde de ‘documentaire’ een dramaturgische verklaring voor het feit dat er veel gefilmd werd. Wat in het originele stuk gewoon een vorm gegeven was, net zoals bij Sunset Boulevard van Jamie Lloyd.
Nu is de timing van de productie misschien ook een probleem. Want er zijn net twee geweldige producties geweest die de thema’s die Opening Night behandeld veel dieper en eigenlijk wel beter uitwerken. Namelijk de zojuist genoemde versie van de musical Sunset Boulevard en het toneelstuk The Motive and The Cue. Beiden gunnen een kijkje achter de schermen en inzicht in de worsteling van makers en spelers. Je ontkomt er niet aan de blauwdrukken van die voorstellingen over deze productie van Opening Night te leggen, parallellen te zien en dan de conclusie te trekken dat die andere twee producties verre weg beter zijn in het voelbaar maken wat de hoofdpersonen voelen en willen. Opening Night kabbelt daarvoor te veel door en deelt nergens echt een tik uit. Zoals Jesus Christ Superstar dat wel weet te doen.