Van 44 acrobatische jongeren tot aanstormende talenten uit Codarts tot hoogvliegers uit Zweden en Australië: ze staan deze week allemaal op Circusstad Festival in Rotterdam. Technisch zijn er werelden van verschil, maar het directe contact met het publiek en de continue spanning tussen echt en niet-echt, de ballen vangen of ze net missen, is overal voelbaar.

Nog voordat het festival goed en wel is begonnen, worden voorbijgangers op het Schouwburgplein getrakteerd op een performance van Kabaal, een groep getalenteerde jongeren uit Nederlandse en Vlaamse jeugdcircussen. Onder begeleiding van het Australische gezelschap Circa maakten ze een showcase van indrukwekkende technieken. Jongleeracts met menselijke torens, wipwaps, springtouwen en eenwielers passeren allemaal de revue, maar minstens zo interessant zijn de jongeren zelf. Een brede grijns bij een succes of een frons als een routine niet helemaal lukt wordt niet verhuld. Het kan en mag lukken of mislukken, en dat houdt deze showcase spannend.

Mislukken is het grote thema van It Happens, een performance van de in 2018 afgestudeerde trapezeartiest Julia Campistany. Bij binnenkomst krijgen we een korte introductie op wat we gaan zien. Iets met de ‘esthetiek van de vrouwelijke performer’ en andere artistieke volzinnen waaruit blijkt dat we hier met hoge kunst te maken. Dat is precies waar Campistany ons hebben wil, zo blijkt al snel. Ze danst sierlijk onder een gloeilamp, die het speelvlak vergroot naarmate het meer naar boven wordt gehesen. Dan blijkt haar broek niet goed te zitten, en gaat ze rustig af om het te corrigeren. Een schoonheidsfoutje, denken we, maar dan gaat er nog veel meer mis. De lamp knippert, de trapeze staat te hoog en tot overmaat van ramp valt er een gewicht op de laptop. De serieuze dans slaat om in slapstick.

Gelukkig is er een toeschouwer bereid om Campistany te helpen in haar trapeze-act. Eenmaal in de trapeze laat ze een aantal verbluffende technieken zien, en slaat de toon opnieuw om: van het lachen om de dingen die mislukken en een bewustzijn van het publiek in de zaal, naar een focus op de performer en haar geslaagde techniek. Opnieuw wordt het doorbroken als de trapeze in tweeën breekt, Campistany en medespeler Remi Lebocey het tevergeefs proberen te repareren, en Campistany uit pure frustratie de tent wil ontvluchten.

Het is een indrukwekkende performance die we zien, zeker een van een net afgestudeerde maker die het nog een work in progress noemt. Doen alsof je faalt terwijl het publiek weet dat alles van tevoren is afgesproken kan heel snel flauw worden. Het vereist performers die technisch begenadigd zijn en goed kunnen spelen. Campistany en Lebocey kunnen dat beide, en maken van It Happens een bijzonder grappige voorstelling.

Koekoek van acrobaat Milan Seegers is korter van duur en zit dramaturgisch eenvoudiger in elkaar. Op een rond platform in de Circobistro komt hij op als een bonte vogel met groene veren. Dat gegeven functioneert als een kapstok voor verschillende technieken. Seegers introduceert eerst zijn personage en ‘broedt’ daarna ballen uit waar hij mee jongleert. Dan blijkt deze vogel wel erg exotisch te zijn: naast eieren worden er ook pollepels uitgebroed, waar ook moeiteloos mee gejongleerd wordt. Een spiegelei wordt ingezet als discus die behendig rondgedraaid wordt en uiteindelijk komt er een heus gouden ei tevoorschijn.

De structuur – het uitbroeden van materiaal en het manipuleren van dat materiaal – zou in een langere performance wat repetitief worden, maar blijft in een grofweg vijftien minuten durende voorstelling overeind staan. Seegers profiteert hier van een kleine speelruimte met een overwegend jong publiek dat zich prima vermaakt met de rare vogel. Zo wordt Koekoek een humoristisch tussendoortje bij een hapje en drankje.

Circusstad Festival is tot en met zondag in het centrum van Rotterdam te zien. Meer informatie vind je hier.