Onder de titel ‘Met Man & Macht’ slaan het Nieuw Utrechts Toneel en toneelschrijver Jibbe Willems de handen ineen om te komen tot nieuwe koningsdrama’s. Vijf avonden in het Stadhuis van Utrecht vormen het begin, we waren bij de eerste avond.

De nieuwe Shakespeare is opgestaan! Al treffen we hem op deze dinsdag in een statige zaal in het Stadhuis van Utrecht juist zittend aan, geflankeerd door drie assistenten, die met hem meeschrijven aan zijn nieuwe meesterwerk. Per slot van rekening schreef de oude Shakespeare ook niet alles zelf, dus waarom zou Jibbe Willems dat wel moeten doen? De succesvolle toneelschrijver (Nationale Toneel, Oostpool, Toneelgroep Maastricht, Het Zuidelijk Toneel, Frascati en Bonte Hond) neemt na 401 jaar samen met het Nieuw Utrechts Toneel het stokje over van de bard uit Stratford om nieuwe koningsdrama’s te schrijven. Onder de titel ‘Met Man & Macht’ wil hij met eigentijdse verhalen komen over Trump, Berlusconi, Willem Alexander. Vijf avonden in Utrecht moeten daarvoor de schetsen leveren.

‘We zijn hier misschien wel getuige van een historische gebeurtenis, het ontstaan van een meesterwerk’. Greg Nottrot van het Nieuw Utrechts Toneel weet het goed te verkopen. Met zijn barokke kraag is hij de presentator op deze dinsdagavond. Aan de twee lange zijden, met uitzicht op een lange wit gedekte tafel zit het publiek, al is ‘publiek’ niet hetzelfde als ‘toeschouwer’: zoals vaker bij het Nieuw Utrechts Toneel wordt de lijn bepaald door ons. ‘We zijn allemáál Jibbe Willems’ aldus Nottrot, want onze inbreng wordt zeer op prijs gesteld. Samen zetten we het koningsdrama in de grondverf, ‘geïnspiréérd door Willem Alexander’, want het moet wel fictie blijven.

Uit deze minuscule volksraadpleging komt ‘onhandigheid’ als één van zijn belangrijkste eigenschappen, zijn grootste ambitie is ‘dat hij wil vliegen’ maar ook dat hij ‘rust in de tent’ wil. En zijn probleem is misschien wel ‘dat hij een intelligente vrouw heeft’. Zo leveren we de schrijvers achter de tafel brandstof voor hun dramatische meesterwerk, ze kunnen aan de slag.

Driftig tikkend gaan Willems en collega’s (o.a. Daan Winthorst, Sofie Tseng) schuil achter hun laptop. Kijken wij intussen naar wat ze die middag als voorwerk hebben gedaan. Een koning met drie dochters, dat schreeuwt natuurlijk om een opvolgingsdrama. Over een ernstig zieke koning in 2027 die het liefst zijn drie dochters deze ‘glazen kooi’ wil besparen, (‘het is tijd voor een aderlating van blauw bloed’) maar een konkelende premier treft (nog steeds dezelfde, trouwens) die daar geen oren naar heeft. Uiteindelijk vloeit er koninklijk bloed, natuurlijk, al komt ook de premier niet ongeschonden uit de strijd, slachtoffer van een persoonsverwisseling, want zo hoort dat in een koningsdrama.

Acteurs Dennis Coenen  Ellen Parren, Myrthe Boersma en Jessie Wilms spelen op en rond de lange tafel met verve hun rollen, de verse teksten in de hand. Greg Nottrot interviewt tussen de scènes nog even de biografen van Willem I (‘die niet misstaan zou hebben bij de Leman Brothers’) en III (zo saai dat zijn biograaf het bijltje er bij neer wilde gooien) als theoretisch kader voor het drama dat koningschap is.

De avond eindigt met de scènes waar het publiek de munitie voor leverde. En zo belandt Koning Willem Vier boven op de tafel. Hij wil zo graag weg (‘het liefst vlieg ik de vergetelheid in’), maar de drie elfen om hem heen willen hem niet helpen (‘je bent te groot, te zwaar, met zwaar gemoed’). ‘Zelfs wezens van mijn fantasie werken me tegen, dan kan ik nog beter zelfmoord plegen’, besluit de koning, het hoofd voorover in de modder. Een drama, nog vier avonden steeds met wisselende gasten in het Utrechtse stadhuis.

Foto: Paul Hoes