Amsterdam is ongetwijfeld de meest bezongen stad van Nederland. Sorry Rotterdam, het is niet anders. Het Amsterdams Kleinkunst Festival heeft altijd als vast onderdeel gehad het eren van een belangrijke kleinkunstenaar, zoals Drs. P, Simone Kleinsma en Hans Dorrestein. Voor het 35-jarig bestaan van het festival werd besloten geen persoon, maar de hoofdstad te bewieroken. Mooi idee, en perfect uitgewerkt. (meer…)
Gisteravond bracht het Amsterdams Kleinkunst Festival de jaarlijkse hommage aan een gerenommeerde kleinkunstenaar in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Dit jaar viel de eer aan podiumkunstenaar, schrijver, componist, regisseur, muzikant, acteur en presentator Herman van Veen. Met de avond luidt het Amsterdams Kleinkunst Festival het drie weken durende festival AKF Deluxe in, waar het concours om de Wim Sonneveldprijs en de uitreiking van de Annie M.G. Schmidtprijs onderdeel van uitmaken.
Een indrukwekkende hoeveelheid artiesten passeerde de revue om Herman van Veen met fragmenten uit zijn eigen werk te eren; zelf was hij op een prominente plek in de zaal aanwezig. Behalve zijn vaste muzikanten, zoals Edith Leerkes en Jannemien Cnossen, maakten verrassend veel andere grootheden deel uit van het bomvolle programma. Korte optredens van grote namen als Claudia de Breij, Kommil Foo, Judith Herzberg, Harry Sacksioni en Wende Snijders werden afgewisseld door komische anekdotes van bekenden uit het vak.
Journalist Jacques d’Ancona wist te vertellen over de tegenvallende kritieken van de show in New York, en oud-leerlingen Eva Schuurman en Nina de la Croix voegden persoonlijke context toe aan de verschillende optredens. De jongste zanger van de avond was Silver ‘Ciske de Rat’ Metz, die de sterren van de hemel zong met het door Van Veen geschreven nummer ‘Ik voel me zo verdomd alleen’.
Al vanaf de opening, met muziek van Philip Glass door harpiste Lavinia Meijer, met aansluitend het Scapino Ballet met een choreografie van Ed Wubbe voor één danser, bestond de avond uit meer dan alleen de bekende hits. Rob van de Meeberg bracht een zeer verdienstelijke imitatie van Wim Kan, die Herman van Veen en Paul van Vliet ooit ‘adopteerde’, Maarten Heijmans bracht een lied van Ramses Shaffy en Edwin Schimscheimer en Nard Reijnders brachten een ode aan Van Veens vaste pianist Erik van der Wurff. Zelfs Alfred J. Kwak waggelde het podium op, bespeeld door twee poppenspelers en met video ingeleid door Mark Haayema. Speciale optredens van buitenlandse zangers benadrukten de veeltaligheid van Van Veen. De Amerikaanse Lori Spee, zijn Franstalige vrouw Gaëtane Bouchez en de wervelende Zuid-Afrikaanse zangeres Karin Hougaard brachten elk een van zijn liedjes in hun eigen taal.
De avond werd afgesloten door collega en vriend vanaf het prille begin, Paul van Vliet, die Van Veen scherp wist te karakteriseren door hun overeenkomsten en verschillen te benadrukken. Het contrast tussen de kalme, statige Van Vliet en de ondernemende, energieke Van Veen was zowel ontroerend als komisch. Het laatste woord was aan de laureaat zelf. Van Veen gaf aan dat hij zich behoorlijk zenuwachtig had gevoeld voor de avond, en sprak een dankwoord uit aan het Amsterdams Kleinkunst Festival en de aanwezige artiesten: ‘Ik vond alles het beste. Ik vond alles het liefste. En daar blijft het bij.’
Foto: Jaap Reedijk
Klein detail… Mark Haayema was niet de stem van Alfred… Ryan van de akker zong het lied en was de stem.