In 2012 werd mime-icoon Luc Boyer getroffen door een zware beroerte. Hij raakte halfzijdig verlamd en liep hersenletsel op. Het hield hem niet van het podium: hij maakte er het drieluik Step by Step over. Vorig jaar is hij, na afloop van zijn afscheidsvoorstelling Met hart en ziel, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Boyer geldt als een van de grootste mime-spelers van Nederland; hij heeft een rijke carrière als acteur en theaterdocent, en bleef ook na zijn pensioen actief.

Kopdrift & hartscheur is de prachtige titel van de bewegingstheatervoorstelling die Boyer het afgelopen half jaar maakte met Buiten de Perken, een ‘groep [….] ”gezonde” buurtbewoners en bewoners van Amstelring met NAH, oftewel Niet Aangeboren Hersenletsel’, aldus de flyer. Van de acht spelers zitten er een aantal in een rolstoel, sommige lopen of praten moeizaam, aan sommige zie je niks.

Spannend, om juist met deze groep vol in te zetten op bewegingstheater. Mooi ook, de vorm wordt meteen thematiek. De voorstelling kwam tot stand door het samenbrengen van ieders ervaringen, lees ik. Korte scènes en liederen wissen elkaar af, gebaseerd op herinneringen en dromen van de groep, grotendeels begeleid op accordeon. Een veelzijdige avond: zo vertelt de moeilijk pratende Friese Gerrit de Vries over zijn geboorteprovincie, waar al het groen van vroeger nu langzaam kantoor dreigt te worden, en wordt er veel gezongen, bijvoorbeeld Noordzee van Lennart Nijgh, terwijl daarvoor met zwierende doeken de zee wordt uitgebeeld.

Boyer, bijna 81 inmiddels, zet zijn vakkennis van ruim 55 jaar nu in om onervaren spelers kennis te laten maken met toneel en bewegingstheater. Het resultaat daarvan was donderdag te zien in een presentatie van een minuut of twintig. Kopdrift & hartscheur is een toe te juichen wijkproject, dat uitdaagt en verbindt.

Foto: Maurice Boyer