De 34ste editie van de AKF Sonneveldprijs is gewonnen door het duo n00b met een bonte verzameling sketches, getiteld n00b speelt n00b. De Shaffy Cheque, een aanmoedigingsprijs voor oorspronkelijk talent ter waarde van 2500 euro beschikbaar gesteld door het Ramses Shaffy Fonds, ging naar Farida Laan voor haar programma De Assistent. (meer…)
Zelden zal een jury van een cabaret/kleinkunstfestival het zo makkelijk hebben gehad als op de finaleavond van het vijfendertigste Amsterdams Kleinkunst Festival. Valentina Tóth verpulverde haar medefinalisten. Wat een muzikaliteit, wat een podiumkracht, wat een lef. Wat een talent!
Zoals iedereen in de zaal op zijn klompen kon aanvoelen, ging Tóth ervandoor met zowel de Jury- als Publiekprijs. De jury, met onder meer Jörgen Tjon A Fong, de nieuwe directeur van De Kleine Komedie, regisseur Silvia Andringa en componist Tom Dicke, was zeer lovend over de winnares: ‘Valentina Tóth toont zich in haar ode aan de hysterische vrouw een fenomenaal performer die snel en goed tussen de verschillende typetjes en nummers kan schakelen. Zij weet dat te combineren met virtuoos pianospel, een fantastische zangstem en goed gecomponeerde nummers.’
Een nieuweling op het podium is Tóth zeker niet. Na haar studie klassiek piano aan het conservatorium in Brussel, studeerde zij in 2018 af aan het RITCS in Brussel, waarna zij rollen speelde bij onder meer Toneelschuur Producties en Theater Antigone. Haar beide opleidingen en acteerervaringen zien we terug in haar overweldigende programma Wildgroei.
In een totaal uit de hand lopende, moorddadige scène over een Spaanse vrouw die het slachtoffer is van de kindertoeslagenaffaire laat Tóth zien dat maatschappelijk geëngageerd cabaret tussen al het ik-ik-ik-cabaret gelukkig nog niet dood is. En als het dan persoonlijk moet worden, laat het dan ook maar all the way gaan. Zoals in haar vierde en laatste ‘hysterische vrouw’ die haar eigen lichaam kritisch bekijkt en laat bekijken. Een van de beste half uurtjes van 35 jaar AKF.
Wat de uit Curaçao afkomstige Collin Edson, die het spits moest afbijten na de smakelijke presentatieopening van Thomas van Luyn, op het podium deed was volkomen onduidelijk. Net als de rede voor de aan hem toegekende aanmoedigingsprijs, de Shaffy Cheque ter waarde van 2500 euro. Waarschijnlijk heeft nog nooit iemand zo bloedeloos zijn coming out verhaal verteld als Edson, die aardig kan dansen, maar daar hoor je geen prijs mee te winnen op een kleinkunstfestival. In de vijfentwintig minuten viel één behoorlijk grapje te noteren. Of zoals een bekende cabaretier-regisseur in de foyer over deze kandidaat verzuchtte: ‘Dat was misverstand op misverstand.’
Ook veel misverstanden bij Britt van Tooren, maar daar hadden ze een theatrale functie en zorgden ze voor een fel half uurtje. Van Tooren, die in 2020 cum laude afstudeerde aan de opleiding Muziektheater aan het ArtEZ conservatorium, kwam nog enigszins in de buurt van Tóth met haar voorstelling Ik hoop dat deze titel je aanspreekt. Daarin vroeg ze zich af of ze wel voor het leven zou hebben gekozen als ze een sneak preview had mogen bekijken. Maar zoals we van het tegeltje al weten: Van het concert des levens krijgt niemand een program. Toch was het zoeken naar het antwoord op haar vraag interessant.
Na heel veel slim bewandelde zijpaadjes van mitsen en maren met pittige muziek kwam ze tot een mooi onderbouwd positief antwoord. Haar half uurtje zat barstensvol metaforen, die waarschijnlijk avondvullend beter op z’n plek kunnen worden geplaatst. Ja, kom maar op met een programma van anderhalf uur. De jury zag in haar ‘een energieke theaterpersoonlijkheid met een oorspronkelijke kijk op het leven’. De aanmoedigingsprijs zou bij Britt van Tooren in betere handen zijn geweest.
Foto: Anne van Zantwijk
Wij waren er ook bij aanwezig. We kunnen ons volledig in de inhoud van dit artikel vinden. Erg benieuwd naar wat Valentina in de toekomst allemaal gaat doen.
Beetje respectloos naar de andere finalisten. Kun je best een beetje rekening mee houden. Zeker als je schrijft voor de Theaterkrant. Hoezo een ‘makkelijke’ avond? Het lijkt me nooit makkelijk om mensen te moeten teleurstellen. Ook al is de winnaar nog zo goed. Ik begrijp dat dit een weergave is van een avond, maar dan nog mag je je als recensent iets meer inleven in de “verliezers”. Ik kan me overigens niet voorstellen dat die allemaal bagger waren, want dat is de indruk die dit stukje wekt.
Wat een nare recensie is dit. Ik vond Valentina zeker de winnaar maar daar mee hoef je de verliezers niet zo af te maken. Ik heb een ontzettend leuke avond gehad waarin ik 3 toppers heel hard aan het werk heb gezien. Gefeliciteerd alle 3 met wat jullie bereikt hebben!
De opmerkingen over Collin Edson kunnen echt niet. Ik heb Collin niet zien spelen maar ik ben er zeker van dat hij de aanmoedigingsprijs met een goede reden heeft gekregen. Doet pijn om te lezen dat een ervaren recensent een beginnende kleinkunstenaar uit de Antillen, in zo’n kwetsbare positie, homoseksualiteit is daar nog meer een taboe dan hier, publiekelijk zo neersabelt. En passant met willekeurige quotes uit de zaal strooit om zijn punt kracht bij te zetten. En zeker ook dat de Theaterkrant dit klakkeloos plaatst. De opmerking over het dansen vind ik overigens totale onzin. Wat is er verkeerd aan dansen? Minderwaardig? Aanmatigend. Bepaalt de recensent de definitie van kleinkunst? Collin, als je dit leest, negeren dit stukje, ik vermoed dat de recensent na 25 jaar trouw AKF zijn avond niet had.
Ik snap de reacties uit de politiek correcte hoek, maar als artiesten op het podium staan van een gerenommeerd festival moet een recensent gewoon scherp en kritisch blijven, ook naar de jury toe. De suggestie dat ik naast Valentina Tóth alles bagger vond is echt fout. Britt van Tooren hoop ik echt nog een keer terug te zien, want zij heeft talent en dat liet ze zien. En Demi….ik had mijn avond juist wel. Nog nooit zo genoten van een AKF avond.
Nothing further..