In zijn woonplaats Amsterdam is na een kort ziekbed toneelspeler en schrijver Hugo Koolschijn overleden. Hij was vanaf het begin in 1987 verbonden aan Toneelgroep Amsterdam en bleef gedurende de wisselingen van naam en artistiek leider tot het einde verbonden aan het ensemble van ITA.

Koolschijn werd in 1946 geboren in Den Haag en groeide op in een gereformeerd gezin. In 1972 studeerde hij af aan de Toneelschool in Amsterdam, waar hij in de klas zat met onder meer Mirjam Koen, Edwin de Vries en Trudy de Jong. Hij speelde na zijn afstuderen onder andere bij De Appel, Zuidelijk Toneel Globe en Het Publiekstheater. Toen dat in 1987 fuseerde tot Toneelgroep Amsterdam werd hij daar vast lid van het ensemble onder artistieke leiding van Gerardjan Rijnders.

Bij TGA speelde hij vooral in repertoirevoorstellingen, zoals Bergtaal (1989), Richard III (1994) en De Cid (1999), maar ook enkele van Rijnders’ montagevoorstellingen zoals Titus, geen Shakespeare (1988), Ballet (1990) en Dark Lady (1999). Onder Ivo van Hove speelde hij in voorstellingen als Perfect Wedding (2005), Romeinse Tragedies (2007) en The Fountainhead (2014). Koolschijn speelde zelden hoofdrollen, maar met zijn karakteristieke kop, indringende blik en sonore stem was hij een altijd herkenbare presence in het ensemble. Zijn laatste rol bij ITA was in The Damned in het Amsterdamse Bostheater. Zijn allerlaatste rol was twee jaar geleden in Het gras is hier groener van choreografe Dunja Jocić, waarin hij een stervende man speelt.

Koolschijn schreef en speelde in een paar eigen solovoorstellingen solovoorstellingen Zangles (1996) en Een Franse zanger (1997), en werkte buiten Toneelgroep Amsterdam met onder anderen Ramses Shaffy, met wie hij Mijn diner met André (1986) speelde. In 2019 schreef hij een autobiografische roman Voorstellingen. Levensberichten van een toneelspeler, onder meer over zijn vriendschap met Shaffy en zijn strenge opvoeding. Naast toneel speelde hij in films als Soldaat van Oranje, Erik of het klein insectenboek en Leedvermaak en televisieseries als Max Havelaar, Den Uyl en de affaire Lockheed en Bernhard, Schavuit van Oranje.

foto Jan Versweyveld