Bijna twee uur lang houdt één danseres het publiek in de ban: de Indiase danseres Surupa Sen treedt op zonder één rekwisiet. Het podium is leeg, alleen belichting en muziek vormen de entourage van haar stijlvolle, elegante dans. Ze draagt een goudkleurige sari voor de pauze en een wit met paarse erna. Enkelbellen rinkelen. Het India Dans Festival in het Korzo Theater in Den Haag, opgericht in 2011, biedt een waaier aan traditionele en hedendaagse Indiase dansstijlen. (meer…)
Auteur, regisseur en beeldend kunstenaar Gita Hacham is zondag 16 juni overleden. Hacham schreef toneelstukken, scenario’s, proza en poëzie, waarmee ze ook zelf regelmatig op het podium stond. Diversiteit maakte een vanzelfsprekend deel uit van haar werk.
Gita Hacham (Birgitta Hacham, Zweden, 1957) kwam in 1976 naar Nederland. Ze ontwikkelde zich tot schrijver, regisseur en beeldend kunstenaar na een studie Antropologie, Race and Ethnic studies aan de Universiteit van Amsterdam, de scenario-opleiding aan de Nederlandse Film en Televisie Academie en het masterprogramma DASarts aan de AHK.
Haar theatercarrière begon met een rol in de dansvoorstelling Romeo en Julia bij De Nieuw Amsterdam in 1986 onder leiding van Rufus Collins. Vanaf deze voorstelling werd ze ook meteen een fervent voorvechter voor meer diversiteit binnen de kunsten, zowel in haar eigen artistieke creaties als in haar educatieve en leiderschapsrollen.
Toen Cosmic Illusion (later MC) vanaf eind jaren negentig een serie interculturele theaterteksten uitbracht onder de noemer Hollandse Nieuwe werd ook Hacham als beginnend auteur uitgenodigd om een eenakter te schrijven. Ze schreef Beng! Een eigen-aardig toneelstuk (1997), dat opgevoerd werd in regie van Felix de Rooy, en T’n L (trouw en de liefde) (2003), dat Karim Traïdia regisseerde.
Voor andere groepen volgden onder meer de theaterstukken Noch kaas noch couscous (PH-Neutraal, 2000), Mama Wilders (Toneelgroep Toetssteen, 2012), Papa Leeuw (Bellevue, 2015), … tot de maan en terug (Sthg Leergeld en het Spuitheater, 2016), OBIA (Untold, 2016), De Zilveren draad (Fringe, 2018) en N.A.M (NON ALIGNED MOVEMENT) (ICK Dans Amsterdam/Christian Guerematchi, 2020).
Afgelopen november werd in Theater Bellevue haar tekst Who is Really Afraid of Virginia Woolf gelezen, in het kader van de ‘schrijftafels’ van het Toneelschrijfhuis. In dit traject krijgen toneelschrijvers de ruimte om zonder directe productiedwang te werken aan verdieping en verbetering van een toneelwerk. Afgelopen april was Hacham nog verantwoordelijk voor de regie en tekstbewerking van de voorstelling Tambú; E mundu ta lora, een coproductie van CGREP Producties en Podium NOORD. Met eigen poëzie en spoken word stond ze ook regelmatig zelf op het podium.
Naast haar theaterwerk schreef Hacham scenario’s, onder meer voor de VARA en Teleac, en maakte ze cross-mediale kunstinstallaties, waarin beeld, geluid en objecten op unieke wijze samenvloeiden. Ze was ook een toegewijd docent en mentor. Ze doceerde onder meer op de regie-opleiding van de AHK en was artistiek leider van de schrijfopleiding FillingtheGap.
Voor haar werk won Hacham de Hollandse Nieuwe toneelschrijversprijs en een ZAMI Award (2016). In 2014 werd ze genomineerd voor de Prins Bernhard Cultuurfonds Toneelschrijversprijs.
Op zondag 23 juni (van 12 tot 16 uur) is er in het PleinTheater een herdenking en viering van Hachams werk en leven. Meer info: info@granate.nl of info@plein-theater.nl.
Gita overleden, geschrokken ben ik van het bericht. Wij hebben zulke goede herinneringen aan haar op Curacao. Wat een warme, fijne vrouw! Haar stuk “Trouw en Liefde” op Curacao was bijzonder.
Met liefde denken we aan haar.
Wat treurig, deze sterke en talentvolle vrouw opeens overleden. Je kwam haar overal tegen in het theaterveld. Ze zal gemist worden
Gita was een graag geziene gastdocent bij de opleiding Business Innovation, Hogeschool Inholland. Veel kracht gewenst aan haar zoon, familie en vrienden om dit verlies te dragen.
Wat plots! Gecondoleerd. In 1987 speelden we samen, met Manuel Segond von Banchet in Die Rampzalige Zaterdag van Osvaldo Dragun, bij Stichting Hanascine.
Moeilijk te bevatten. Wat een treurig nieuws. Gita was een inspirerend mens, als schrijfster en docent. Ik kreeg mijn eerste schrijflessen in Leeuwarden van haar. We hebben altijd contact gehouden. Laatst vertelde ze nog in de zon bij café wildschut over alles waar ze mee bezig was. Ik zal haar niet vergeten. Ze zal gemist worden. Sterkte aan iedereen die haar liefheeft, haar zoon in het bijzonder.
Puur toeval dat ik dit lees. Kende Gita van vroeger, we hebben samen op de Sociale Academie gezeten. Heb het begin van haar toneelcarriere nog meegemaakt.
Maar al jaren geen contact meer met elkaar. Ze was een krachtige, gevoelige en inspirerende vrouw.
Af en toe kijk in op internet, en nu dit bericht, wat ik pas maanden later lees.
Schrok ervan.
Veel sterkte voor haar zoon en andere naasten.