Toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) start een petitie om de naam ’toneelgroep Amsterdam’ te mogen blijven dragen. Internationaal Theater Amsterdam (ITA) heeft de groep via een advocaat gesommeerd om die naam vóór 16 juni af te leggen. ITA ontstond in 2018 uit een fusie tussen Toneelgroep Amsterdam en de Stadsschouwburg Amsterdam en stelt dat gebruik van haar oude naam door een andere groep verwarrend is voor het publiek en dreigt met verdere juridische stappen als toneelgroep Amsterdam de naam niet opgeeft.
Door middel van een petitie probeert toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) nu aan te tonen dat er in de theaterwereld groot draagvlak is voor de naamsverandering.
In een reactie zegt een woordvoerder van ITA veel waardering te hebben voor De Warme Winkel, maar dat de naam Toneelgroep Amsterdam eigendom is van ITA en al dertig jaar wordt gebruikt. ‘Nationaal en internationaal geniet ITA nog grote bekendheid met de naam Toneelgroep Amsterdam. (…) Het gebruik van de naam toneelgroep Amsterdam door de Warme Winkel heeft de afgelopen periode bij het publiek meerdere malen tot verwarring geleid.’
Beide partijen geven aan dat er op verschillende momenten standpunten zijn uitgewisseld, waarbij ITA meent dat het gebruik van de naam door toneelgroep Amsterdam onrechtmatig is. ‘Wij blijven hopen deze kwestie in overleg op te lossen, als dat niet lukt zullen we ons beraden op onze positie’, aldus ITA.
Ward Weemhoff van toneelgroep Amsterdam benadrukt dat de naamsverandering vooral een artistiek aspect heeft: ‘Het is een hybride kunstwerk tussen theater en publiciteit in, dat past in ons oeuvre om ons werk van anderen toe te eigenen. In het licht van de kunstgeschiedenis vinden wij onze keus moreel gerechtvaardigd. We hebben begrip voor de emotionele relatie van ITA met de naam Toneelgroep Amsterdam maar voelen ons tegelijkertijd verscheurd: wij vinden dat de naam niet aan één instituut of persoon hangt, maar de stad zelf toebehoort, en wij willen de verantwoordelijkheid nemen die naam (verder) te dragen.’ Weemhoff betreurt het dat de juridische kant nu de nadruk krijgt. ‘Toneel is geen handelswaar, het moet gaan om de kunst.’
De leden van toneelgroep Amsterdam verwachten dat de naamsverwarring tijdelijk zal zijn. ‘Toneelpubliek is goed geïnformeerd,’ zegt Weemhoff. ‘Wij hebben al verschillende suggesties gedaan om die verwarring snel te verhelpen. Wij hebben er ook geen belang bij als de voorstellingen van Ivo van Hove worden verward met de onze.’
Over wat er na de 16e gebeurt doen beide groepen geen uitspraken, al geeft Weemhoff toe dat de juridische casus van ITA sterk is. ‘Als het zover zou komen, vermoeden we dat we dat zouden verliezen. Maar wellicht geeft grote steun uit de sector een signaal aan ITA dat het beter is om deze actie te omarmen.’
foto Drie musketiers (2019) van De Warme Winkel foto Sofie Knijff
De petitie van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) voor het behoud van hun nieuwe naam is door 3648 mensen ondertekend. De groep overhandigde de petitie vanmiddag vlak voor twaalven aan de directie van Internationaal Theater Amsterdam, dat nog steeds dreigt met juridische stappen tegen het gezelschap. (meer…)
De Warme Winkel wordt toneelgroep Amsterdam. Dat schrijft het gezelschap vandaag in een persbericht. De nieuwe naam (met een kleine t) sluit volgens de makers ‘naadloos aan op hun reputatie van toe-eigening en kunsthistorisch bewustzijn, brutaliteit en experiment’. (meer…)
Scapino Ballet Rotterdam start een petitie voor behoud van rijkssubsidie. Donderdag adviseerde de Raad voor Cultuur om het gezelschap niet meer op te nemen in de culturele basisinfrasctrutuur (BIS), waardoor het vanaf 2021 zijn structurele rijkssubsidie dreigt te verliezen. De petitie start vanmiddag op de website van Scapino en wordt binnenkort aangeboden aan de Tweede Kamer. (meer…)
Vis à Vis is een petitie gestart om zijn huidige locatie aan het Almeerderstrand te behouden. Het theatergezelschap vreest in de toekomst te moeten vertrekken, nu de gemeente nadenkt over een nieuw bestemmingsplan voor het gebied.
Toneelgroep Amsterdam heeft een beurs opgericht ter ondersteuning van internationaal jong regietalent: het International Ibsen Fellowship. Eerste Fellow wordt Maren E. Bjørseth. Toneelgroep Amsterdam zal, in samenwerking met de Philip Loubser Foundation, het International Ibsen Fellowship (IIF) elke drie jaar toekennen aan een getalenteerde, veelbelovende jonge regisseur ‘zodat hij/zij zich ten volle kan ontwikkelen, zich kan […]
Betaal ik hier aan mee?
Ik moet denken aan de Disney verfilming van Assepoester. Daarin zit een scène waarin de muizen voor Assepoester een jurk maken met stoffen en kralen die haar stiefzussen hebben afgedankt. Zodra Assepoester in die jurk verschijnt willen de stiefzussen die afdankertjes ineens terug hebben. In dit sprookje is ITA een heel vervelend en kleinzerig stiefzusje. Ivo en consorten, laat je niet zo op de kast jagen. Laat ze lekker.
Sinds Ivo van Hove Toneelgroep Amsterdam heeft overgenomen is dat rampzalig geweest voor de vrouw in het Nederlands toneel omdat in zijn stukken alle vrouwen altijd hysterisch zijn of moeke, maar nooit sterk of interessant.
Sinds Ivo van Hove aan het hoofd van de Stadsschouwburg staat, is dat internationaler geworden. Prima, maar veel belangrijke gezelschappen uit andere steden zijn steeds meer weggebleven en uitgeweken naar andere theaters. Heel jammer.
Van mij mag de voorheen Warme Winkel de naam Toneelgroep Amsterdam dus zeker behouden en ik hoop ook dat we ooit de Stadsschouwburg weer terugkrijgen.
Het is te triest voor woorden wat ITA nu doet, ook viel dat te vrezen. Maar ja, nu vallen de maskers. Nu blijkt hoe lelijk de machtswellust van de cultuurmanagers aan het Leidseplein is. Het is nu aan de politiek, de stad, het publiek zijn conclusies te trekken. Het gaat hier toch kennelijk meer om machtsvertoon dan om een artistiek-inhoudelijk dialoog en discours. Mij lijkt dat dat in allereerste instantie was waar het toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) om te doen is. Zover ik weet heeft Ivo van Hove het zelf niet voor nodig geacht om met de makers van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) een gesprek te voeren. In plaats daarvan stuurt de ‘koning’ Van Hove zijn ‘vazallen’ Margreet Wieringa en Clayde Menso in de strijd en advocaten. Daardoor lijden ze nu gezichtsverlies.
In mijn opiniestuk in Het Parool schreef ik op 23 maart jongstleden. “Hoe humorloos zou het zijn als de juristen van ITA proberen deze geniale vondst van De Warme Winkel te bestrijden en terug te draaien. Het is namelijk juist ook een eerbetoon aan Toneelgroep Amsterdam, aan Gerardjan Rijnders, Jan Ritsema, Titus Muizelaar en Ivo van Hove. ITA-directeur Van Hove zal wel geschrokken zijn, maar zijn kunstenaarsziel kan deze actie hopelijk juist omarmen en de genialiteit waarderen.” Nu blijkt dus hoe humorloos Van Hove en consorten zijn, en dat Van Hove zijn kunstenaarsziel kwijt is geraakt (dat hij die ‘verkocht’ heeft aan zijn ambities). Van Hove is het kennelijk meer om zijn eigen ambities te doen en hij reageert nu gepikeerd op een ludieke en brutale actie. Zelfs binnen ITA zijn er mensen die de actie van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) toejuichen. Wanneer Van Hove zo gehecht is aan de naam Toneelgroep Amsterdam had hij vier jaar geleden voor deze naam kunnen strijden en zich tegen de wil van de commerciële managers kunnen verzetten en doorzetten. Hij had op kunnen komen voor de kunsten en in de naam van de kunst kunnen handelen. Het probleem is natuurlijk dat Van Hove – zoals nu openlijk blijkt – zijn kunstenaarsziel aan de duivel van de commercie heeft verkocht.
Dat het Van Hove vooral om machtsuitbreiding en vertoon te doen is, blijkt mijns inziens ook uit het feit dat hij nauwelijks aanwezig is in Amsterdam en vooral in het buitenland bij gaat schnabbelen. De prioriteiten lijken toch (al een tijdje) elders te liggen. De stad echter heeft een toneelgroep verdient die het om de stad Amsterdam te doen is. toneelgroep Amsterdam, het is nota bene ‘all in the name’. Ongeacht wat men van de aanstelling van Van Hove als artistieke leider van de Ruhrtriennale vindt ruikt dat toch behoorlijk naar ‘Ämter- und Machtsanhäufung’, mits hij zijn positie in 2024 in Amsterdam ter beschikking gaat stellen.
Terug naar de kwestie ’toneelgroep Amsterdam’. De naam behoort aan de geschiedenis toe maar niet aan een naam of instituut. In mijn opiniestuk noemde ik de actie van de toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) een ‘eerbeton’ aan bepaalde theatermakers, waaronder Van Hove. In het rijtje staan nog andere namen en aan het ontwikkelen van ‘Toneelgroep Amsterdam’ , dat zelf uit een fusie is ontstaan van Publiekstheater en Toneelgroep Centrum in 1987, hebben uiteraard nog andere bouwmeesters in de loop der jaren meegewerkt. Het ‘maken van deze geschiedenis’ is het werk van veel handen. Toen Van Hove het roer overnam was er ook onrust en een crisis. Toen lukte het Van Hove rust te creëren en een artistieke koers te varen. Nu lijkt hij echter vervreemd te zijn van het theater, de kunst, de werkelijkheid en wie hij was.
Dat hij niet in staat is zelf de dialoog te voeren met collega’s, ongeacht wat hij van diens actie vindt, is volgens mij een gebrek en teken van zwakte. Dat ITA onder zijn bewind steeds minder solidair met het werkveld werd en het steeds meer om de ‘macht’ en het ‘cementeren’ van een zogenaamd ‘buitengewone positie’ van ITA te doen is, blijkt uit weer uit de laatste zet van ITA (om juristen in te schakelen).
Het blijft te hopen dat het theaterveld, het publiek en de politiek zich nu ook gaat uitspreken. Het functioneren van de directie en de Raad van Toezicht dienen kritisch bevraagd te worden. De crisis achter de schermen met angstcultuur, slechte werkomstandigheden, coronasteunpakketten die niet bij de freelancers terecht zijn gekomen, weinig transparante sollicitatieprocedures enzovoorts horen op de agenda komen te staan. Wat mij betreft stellen we niet enkel namen ter discussie maar de plek. De plek aan het Leidseplein, hoe die ook mag heten, is van de stad en het publiek. Het is goed om deze plek ‘open’ te houden en steeds weer een ‘ontmoetingsplek’ van de stad te laten zijn. De ‘internationale ambities’ van ITA lijken op iets anders te duiden.
Merkwaardig is ook de rol van Clayde Menso in de omgang met de situatie rondom toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel). In zijn vorige functies stond Menso juist voor pluriformiteit en diversiteit. Nu lijkt hij in mijn ogen toch en rare ‘move’ te hebben gemaakt – zoals een pacifist die plots wapenhandelaar wordt (maar theater is geen oorlog!). Op de website van ITA wordt Menso met de volgende woorden geciteerd: “‘Ik vind het belangrijk om plekken te creëren waar mensen met elkaar in gesprek raken en waar zij tot andere inzichten komen.” Waarom is het nu niet mogelijk om fatsoenlijk en inhoudelijk met toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) in gesprek te gaan en perspectieven ‘gezamenlijk’ te verkennen? De rol van Menso dient dus ook kritisch bevraagt te worden, net als van Wieringa en de Raad van Toezicht. Het legt ook het probleem bloot dat de kunst steeds meer door managers werd gekapt die de geest van de kunst uitdrijven.
In het theater gaat het om het ‘spelen’, en het spel is volgens Johan Huizinga idealiter doelloos. Er wordt met elkaar gespeeld om van elkaar te leren en om een situatie te verbeteren. Het spelen met elkaar bevordert (idealiter) solidariteit. Mijns inziens is de ludieke actie van toneelgroep Amsterdam ook een aanbod om te spelen. Jammer dat ze daar bij ITA niets meer van weten of willen weten. Het toont ook het probleem van ontbrekende solidariteit in het werkveld dat ook te maken heeft met een steeds grotere kloof tussen rijk en arm, en wie het geld krijgt heeft de macht. Macht en (Internationale) ambitie zijn de fetisj van ITA. Ook de macht om juristen in te schakelen en recentelijk voor geld de naam Toneelgroep Amsterdam te kopen. Volgens Karl Marx heeft zelfs een ‘lelijk’ iemand veel macht en succes als die veel geld heeft – omdat die dan alles kan kopen. Dat ITA nu juristen ‘koopt’ is lelijk.
Waarom wordt er trouwens nu een strijd ’tegen’ elkaar gevoerd in plaats van ‘met’ elkaar? Gezien de urgente problemen in het werkveld, is er genoeg om gezamenlijk voor te vechten. Waarom gaat ITA helemaal voorbij aan de punten die toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) met de naamsverandering probeert te agenderen: Wat is geschiedenis? Hoe gaan we met de geschiedenis om? Hoe maken we (samen) geschiedenis? Wat is identiteit? Hoe ontstaat identiteit? En welke verantwoordelijkheid hebben wij? Identiteit ontstaat door de ander. toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) laat dat juist zien. Hun (nieuwe) identiteit ontstaat door een ‘ander’ uit het verleden: Toneelgroep Amsterdam. ITA zelf zou door deze actie ook een nieuwe identiteit kunnen krijgen, maar nu verzetten ze zich nog daarentegen, terwijl het een kans is om zich opnieuw uit te vinden.
Identiteiten zijn fluïde en niet in steen gemetseld. Het zou wenselijk zijn als ITA verantwoordelijkheid voor het werkveld zou gaan nemen in plaats van een kinderachtige machtsstrijd te voeren. Een stadtheater hoort een ‘open plek’ te zijn waar juist ook ruimte is voor de narren en ludieke acties. Nu worden de narren weggejaagd, en wie wil in zo’n theaterland leven?
Tenslotte, Van Hove ensceneerde ooit aan de Münchner Kammerspiele ‘Ludwig’, over de koning van Beieren die ineens al zijn bezit en kastelen kwijt was, zonder het door te hebben. Die pathologisch vasthield aan een bepaald verleden dat al een illusie bleek te zijn. Misschien is Van Hove zelf al een koning zonder koninkrijk en paard, oftewel vervreemd van de (theater)mensen in de stad Amsterdam en daarbuiten?
Het is en blijft gewoon naampje jatten. Briljant? Tja. Eerder een beetje kinderachtig en toch ook wel asociaal. In het “normale” leven krijg je een proces aan je broek, en terecht. AZ 76 gaat zichzelf ineens Ajax noemen. LCD pindakaas eist ineens de naam Calvé op (vind ze allebei lekker). Aan de andere kant ook wel weer typisch voor het theaterwereldje: de grote middelvinger naar het establishment, de grote namen terwijl jezelf een half miljoen aan subsidie in casht. Ga gewoon goed theater maken of lever je euro’s in voor groepen die er wel iets nuttigs mee willen doen.
O jee dat arme, marginale gezelschapje De Warme Winkel dat alleen maar met de beste bedoelingen een ode wil brengen aan de theatergeschiedenis en de stad Amsterdam (oprechte poging tot ironie.) Wordt in dit opgeklopte relletje niet ook een beetje vergeten dat De Warme Winkel het allerliefst het vervelendste jongetje uit de klas wil zijn? Die grotendeels hun bestaansrecht uit dat imago hebben ontleend? Die heel erg varen bij dit soort niksige opstootjes en maar wat graag te boek willen staan als provocerend en stout? Waar ze overigens zeer succesvol in zijn en op die manier waanzinnige voorstellingen hebben gemaakt. Allemaal prima, maar is het dan niet ook een klein beetje flauw om de rol van de stad en kunstgeschiedenis erbij te slepen en een petitie te starten? Om je te profileren als underdog, terwijl je al jaren structureel subsidie krijgt, op internationale festivals staat en al tijden een van de meest gevestigde gezelschappen bent? Misschien moet De Warme Winkel een beetje volwassen worden en gewoon blij zijn met hun prima naam.
Het was te verwachten en te voorzien. Het was leuk geprobeerd maar kansloos. De kleine t wordt een hoofdletter als je er een zin mee begint maar belangrijker lijkt me de verwarring die optreedt bij het googelen van de naam op zoek naar de back catalogue van TA. Ik stel voor verder te gaan als De Warme Winkel (voorheen toneelgroep Amsterdam).
Geef Florian Hellwig nog vijf minuten en de invasie van Oekraïne is ook de schuld van Ivo van Hove.
1. er was een tijd dat verwarring werd gezien als een goede staat van zijn
2. mijn stad had ooit een schouwburg en een theatergezelschap
3. dat gezelschap heeft zijn oude vel afgelegd vanwege internationale ambities en marketingdoelen
4. een paar Amsterdamse rotjochies hebben dat vel in hergebruik genomen
5. leve de circulaire economie
6. leve de Amsterdamse rotjochies
7. leve de verwarring, leve de struikeling, leve de grap
@Anne:
Beste Anne, Ik ben wel benieuwd naar de motivatie van jouw reactie. Allereerst omdat je volgens mij de plank misslaat, ongeacht of de plank van de Gamma, Praxis of Hubo is. Want je reageert vooral op de naamswijziging van toneelgroep Amsterdam (voorheen Amsterdam) maar minder op de reactie van ITA op deze naamswijziging. Het lijkt me toch wenselijk goed om zuiver te blijven in het gesprek over wat er nu aan de hand is. Ben je wel benieuwd naar de achterliggende ideeën van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) en waarom ze deze naamswijziging nu willen? En wat voor redenen zijn dat dan volgens jou?
Je noemt in jouw reactie als voorbeelden allereerst merknamen van ‘producten’. Dat vind ik juist problematisch omdat kunst en theater geen product horen te zijn. Dat is nu echter precies het probleem dat toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) aan de kaak lijkt te willen stellen met de actie, ongeacht de juridische situatie: de toenemende commercialisering van de kunsten en hoe geschiedenis ongedaan wordt gemaakt door marketingstrategieën en politieke beleidspunten.
ITA heeft de geschiedenis van Toneelgroep Amsterdam en de Stadsschouwburg Amsterdam vier jaar geelden om commerciële reden weggedaan. ITA zelf is een ‘product’ geworden dat ‘producten’ in de markt zet zoals bedrijven dat doen. De stad, de burgers en het theaterminnend publiek moesten dat gewoon (en vooral machteloos) slikken. toneelgroep Amsterdam (De Warme Winkel) geeft nu een stem aan de velen die de naamswijziging naar ITA en wat het meent uit te dragen problematisch vinden. De petitie is een mogelijkheid om dat nu ‘hoorbaar’ en ‘zichtbaar’ – en hopelijk ook bespreekbaar – te maken.
Ward Weemhoff van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) heeft in de recente interviews in de kranten duidelijk kenbaar gemaakt dat de zaak voor de rechter geen kans maakt. Waarom zou je dan alsnog zo’n actie beginnen? Dat is toch juist de vraag die gesteld dient te worden. Wat willen ze eigenlijk met deze actie ongeacht juridische slagingskansen?
Het is trouwens ook niet de wens – zo kan je lezen – van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) om een juridische strijd te voeren. Door de humorloze reactie van ITA is het pas een machtsstrijd geworden. Voordat je advocaten inschakelt zou volgens mij toch allereerst een gesprek gevoerd moeten worden, om het ‘waarom?’ helder te krijgen. Van Hove heeft kennelijk een koffietje aangeboden alsof de zaak met een koffietje afgedaan kan worden, en heeft deze afspraak gauw afgezegd. Het gaat volgens mij toch om grotere en wezenlijke punten en vragen die ik in mijn reactie(s) al eerder heb aangetoond. Dat kan je niet even met een ‘koffietje’ afdoen.
Je kan volgens mij toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) als een discoursmachine beschouwen, als makers, vakgenoten en collega’s die iets onder de aandacht willen brengen (is dat niet juist wat kunstenaars eeuwenlang deden?). Het is een handreiking naar het veld. Niet zo zeer een twistappel. Die heeft vooral ITA in zijn reactie ervan gemaakt. En als het niet duidelijk is dat het allereerst om een discours gaat en niet zo zeer om een naam, dan kan je het alsnog vragen. Het valt te hopen dat ITA allereerst geïnformeerd heeft naar de motivatie en beweegreden van toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel). Zoals het verhaal door ITA (door de directie en juristen) nu naar buiten wordt gebracht, valt dat te betwisten. Van Hove zelf houdt het niet eens voor nodig om het gesprek te voeren en te informeren en zegt de koffieafspraak vervolgens weer af.
Dat je pindakaas-producten noemt vind ik een merkwaardige vergelijking (ook is het Nederlandse theater steeds meer ‘pindakaas’ aan het worden) want de namen van bepaalde pindakaas-producten zijn niet vrijgekomen. Ik denk dat je ITA beter met Twix kan vergelijken. Deze chocoladereep heette tot 1991 eigenlijk Raider en de naam werd gewijzigd vanwege een mondiale marketingstrategie. De naam Raider is sindsdien vrijgekomen en is een spannende vraag of je nu een chocoladereep op de markt kan en mag brengen die Raider heet. De naam ’toneelgroep Amsterdam’ werd net als Raider vacant.
Jouw voorbeelden uit de voetballerij zijn ook een beetje twijfelachtig. Sorry, als ik van iets een beetje verstand heb dan is het toch van voetbal. Noem me gerust een mierenneuker – mocht deze naam nog vacant zijn. Allereerst interessant dat je AZ ’67 noemt. Deze club is uit een fusie ontstaan – net als Toneelgroep Amsterdam en ITA – uit de twee clubs Alkmaar ’54 en FC Zaanstreek in het jaar 1967. Ajax heette trouwens eerst een jaar lang Union. Er bestond destijds ook al een club in Leiden die Ajax heette; op vele plaatsen vernoemden voetbalteams zich naar Griekse helden. In het begin was Ajax dus niet synoniem voor de Amsterdamse club. AZ ’67 had zich toen nog wel Ajax kunnen noemen als ze er bij hadden vermeld dat ze in de stad Alkmaar zijn gevestigd. Pas sinds Ajax een beursgenoteerd bedrijf is kan dat niet meer. Het probleem zit hem dus in de commercialisering. Die is ook in het theaterveld en de kunstpraktijk steeds meer gaande. De wetten van de markt bepalen de kunstproductie. Juist daartegen komt volgens mij toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) in opstand.
Waarom je subsidiebedragen erbij haalt, snap ik eigenlijk niet zo goed. Idealiter zouden subsidiebedragen kunstenaars juist in staat stellen om een autonome en afwijkende positie in te nemen. Om te twijfelen in plaats van zich aan te passen. Er bestaat geen kunst zonder twijfel! Het gaat toch om de attitude en houding en niet om de positie. Je hebt natuurlijk gelijk dat ook toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) ook tot het establishment behoort. Maar hoe gedrag jij je als establishment? Blijf je trouw aan je ziel of verkoop je die aan de duivel?
Mij lijkt dat toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) het niet om een machtspositie te doen is maar om een groter gesprek aan te zwengelen over praktijken. Zij doen dat ook in het belang van anderen. Iemand kan wel ‘koning’ zijn, het is vooral de vraag hoe je een ‘leiderschap’ interpreteert en invult. Als een machtsbezetene koning die zijn macht misbruikt en zelfs de nar straft, die niet meer in staat is om een gesprek te voeren en om een koffietje te drinken (de spiegelfunctie van de nar is dan obsoleet). Of als een soort filosofen-koning die ruimte geeft aan de mensen om te leren, zich te emanciperen en de algehele situatie te verbeteren – met elkaar, samen, als deel van hetzelfde verhaal. ITA lijkt voor het eerste, toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) voor het tweede te hebben gekozen. Omdat te zien zijn geen advocaten en rechters nodig.
@Sophie:alsof internationale ambities en marketingdoelen per se iets slechts zijn…Laten we niet al te kneuterig en kleinzielig zijn in het vasthouden aan ons romantische kunstenaarschap en ons al te veel buiten de maatschappij plaatsen en commentaar leveren. Het maakt ons denken zwart-wit, en af en toe zelfs eng zie ook de discussie rondom Studio Moskou. En een circulaire economie is niet hetzelfde als het jatten van een naam en dan zielig gaan doen als daar kritiek op komt. Oh wacht, het is een kwajongensstreek….
Ik vind petities – zeker in deze tijd – meer iets voor noodlijdende gezelschappen of instanties. Niet voor een club die omkomt in het succes en het subsidiegeld en die een keer iets niet krijgt dat ze wil hebben. Ik raad tA aan ITA over te nemen en dan de naam terug te draaien. Maar dat is waarschijnlijk minder haalbaar dan geleuter over “aardlagen blootleggen” en de vermoorde onschuld spelen.
@florian: met het gevaar dat ik straks zo’n ronkende lap tekst van 5000 woorden in mijn nek krijg van jou; je doet net alsof tA/DWW nog nooit aan slimme marketing heeft gedaan of zelf niet snijdend ambitieus is. Je ziel verkopen aan de duivel is een relatief begrip.
Laat ik voorop stellen dat ik altijd een enorme liefde heb gehad voor wat ITA/TGA maakt. Maar in de afgelopen jaren is de liefde wel tanende. Zeker sinds de ambitie door de naamsverandering anders is geworden.
Als internationaal gezelschap bedient ITA een te kleine groep in de internationale markt. Want waar zijn de eigen geproduceerde voorstellingen met bijvoorbeeld een zwarte cast en crew? Of acteurs met een fysieke uitdaging? Of voorstellingen met het ensemble voor jongeren/jeugd?
Als je kijkt naar bijvoorbeeld Nationale Theatre in London, dan is ITA nog nergens qua diversiteit in voorstellingen, crew en cast. Als je jezelf een internationaal gezelschap wilt noemen, blijf dan ook bij met wat er in de wereld gebeurd. Nu is dat wel steeds meer de wereld van de witte volwassen mens en dat kan in 2022 écht niet meer!
Het hele verhaal doet me denken aan die persoon die zijn jeugdliefde verliet, verlangend naar een spannender leven en vooral het gevoel eindelijk echt iemand te zijn die er toe doet, arm in arm met zijn nieuwe kosmopolitische liefde in het grote London en wereldse Noejork. Dat is pas leven! Het leven lijkt hem eindelijk toe te lachen. Aan zijn voormalig beminde denkt hij niet meer.
Totdat hij verneemt dat een sympathiek veelbelovend figuur uit zijn geboortestad het met zijn ex aanlegt. Hij staat al snel bij haar op de stoep en begint te janken en te dreigen. Regelmatig ligt hij ongeschoren en beschonken in het plantsoen bij haar voor de deur. Wanneer hij op een ochtend de verliefde vrijer haar huis ziet verlaten ontsteekt hij in blinde woede en verdoofd van jaloezie mept hij er op los. Niet omdat hij zijn oude liefde terug wil. Neen, hij wil dat zij nooit en te nimmer iemand anders lief zal hebben. Zij zal altijd exclusief, alleen en uitsluitend zijn ex-vrouw blijven en nooit, maar dan ook nooit iets anders dan dat. En dat zal hij desnoods met geweld af dwingen.
Kortom, een staartverbod voor ITA graag!
@Robert ik probeer het kort te houden omdat je aangeeft dat je niet van lezen houdt. Ik heb juist niet het idee dat @florian doet alsof “tA/DWW nog nooit aan slimme marketing heeft gedaan of zelf niet snijdend ambitieus is.” Volgens mij Schrijft @florian dat ook juist. Maar daar gaat het niet om, lijkt me. Wat eerder een punt is dat met de komst van ITA de Voormalige TGA enerzijds het gebouw SSBA heeft gekaapt, en anderzijds de stad en het land de rug heeft toegekeerd met haar ambities in grotere steden in het buitenland. Fijn dat daar de draak wordt gestoken met deze opgestaan-plaats-vergaan actie. Maar ook erg fijn dat de weggeworpen naam wordt opgepakt en hergebruikt. Ik ben Als Amsterdammer blij dat er weer een toneelgroep Amsterdam is. (Dat is misschien dom chauvinisme van me, dat geef ik toe). Maar @Robert, vind je niet ook dat het waanzinnig is, of op z’n minst uiterst merkwaardig, dat schaarse BIS-gelden worden gebruikt om een ander, pover gesubsidieerd, gezelschap te attaqueren met dure zuid-as advocaten? En kom op ITA; als je die grote commerciële internationaal succesvol opererende global brand broek wil aan doen, hou die dan ook zelf op. Ik stel het volgende voor: Als toneelgroep Amsterdam (vDWW) haar naam straks niet meer mag gebruiken, dan neemt Albert Verlinde ITA over, om eens goed mondiaal te exploiteren, vervolgens verlaten ze onze(!) Stadsschouwburg, binnen een termijn van 6 maanden, daar kan DWW (voorheen toneelgroep Amsterdam) dan in. Voor ITA is tegen die tijd vast wel een reusachtige varkensstal vrijgekomen die Albert Verlinde passend weet om te bouwen tot een groots commercieel internationaal theater waar we allemaal waanzinnig trots op zullen zijn.
@Bas lekker kort, thanks haha. Het is inderdaad allemaal misgegaan toen TA ITA werd en fuseerde met de schouwburg, dat ben ik met je eens. En het ís jammer dat ITA niet meer Toneelgroep Amsterdam heet. Maar ik vind het waanzinniger/merkwaardiger dat niet wordt begrepen dat je niet zomaar een naam kunt inpikken die je niet toebehoort en die wel degelijk nog wordt gebruikt (er is nog steeds een website die up to date is etc.) De grap is: dat wordt uiteraard stiekem wél begrepen, maar het is leuker om te roepen dat ITA niet zo “flauw” moet doen. Daar spreekt een kift uit die me ergert. “Ivo heeft alles al en nou wil hij niet eens die oude naam aan de warme winkel geven.” Ja, dus? Hoezo zou hij dat moeten doen? Om een toffe peer gevonden te worden? Als ik Ivo was zou ik extra ludiek terugmeppen: mijn imago van kille zuidasregisseur helemaal omarmen, DWW kapotprocederen en ze dan uitnodigen voor een etentje om over de toekomst te praten. Albert Verlinde mag wat mij betreft ook komen. En dan allemaal in die omgebouwde varkensstal van jou internationaal en nationaal theater gaan zitten maken.
Alle gekheid op een stokje: om iedereen te kalmeren en gelukkig te maken zou ITA vanaf de première van de nieuwe voorstelling van toneelgroep Amsterdam die prachtige oude naam weer moeten aannemen. Iedereen blij.
Echt helemaal klaar met de warme winkel en hun fratsen, hun misplaatste achterhaalde ironie. Ja ik noem ze gewoon de warme winkel. Geen tijd geen zin voor hun gesubsidieerde spelletjes. Bah.
ophef = publiciteit = ophef = publiciteit. En dat noem je dan: ‘inhoud’. Bravo.
Vadermoord moet kunnen!
Het komt wel meer voor natuurlijk. Zo zijn er twee Theaterstraten in Amsterdam maar die hebben geen van beide het geld om advocaten in te huren en ze hebben bovendien wel iets anders aan hun hoofd. Theater maken en geluid en podia neerzetten en dat doen ze allebei erg goed. Toch zou het leuk als die Zuidasadvocaten van meneer van Hove over hun verlangen naar een paar mooie urendeclaraties heen stappen en ITA duidelijk maken wat zo’ n rechtszaak eigenlijk voor consequenties heeft. In het Nederlandse merkenrecht zijn ‘ dode’ merken niet goed beschermd en neemt die bescherming af naarmate het laatste aktieve gebruik langer geleden is. Een backcatalog bijhouden op een website is geen actief gebruik. Als ITA een kans wil hebben voor de rechter dan zullen ze op een een of andere manier hun voormalige naam actief moeten gaan gebruiken. En heeft dWW dus gewonnen.