De Taskforce culturele en creatieve sector heeft een nieuwe coronamaatregelenladder gemaakt. Deze ladder is een update van de eerder ontworpen ‘routekaart’ en dient als inbreng voor de corona-lange-termijn-aanpak van het kabinet. Met de ladder hoopt de sector te allen tijde veilig open te kunnen blijven voor publiek in verschillende risicofases van de coronapandemie. (meer…)
Gebruik toegangstesten als tijdelijke maatregel en houd ze gratis voor bezoekers. Deze aanbevelingen stuurde de Taskforce culturele en creatieve sector vandaag aan de Tweede Kamer, met zicht op het kamerdebat morgen over de ‘Tijdelijke wet testbewijzen Covid-19′. De Taskforce ziet de testen wel als ‘een bruikbaar instrument’ om veilig eerder open te kunnen of om veiligheidsmaatregelen zoals de 1,5 meter regel los te laten.
Met testbewijzen voor concerten, voorstellingen en festivals is volgens de Taskforce, een samenwerkingsverband van ruim 100 branche-, beroeps- en belangenorganisaties, ‘niet alleen het publiek gediend, ook artiesten, kunstenaars en zzp’ers in de culturele en creatieve sector kunnen dan weer aan de slag’.
De testdrempel moet wel omlaag. De Taskforce adviseert om testlocaties makkelijker bereikbaar te maken, testen gratis aan te blijven bieden, en een ‘minder invasieve’ testmethode toe te passen. Ook vindt de Taskforce dat de kosten die gemoeid zijn met de testinfrastructuur in verhouding moeten staan tot de baten ervan.
Als de druk op de gezondheidszorg minder ernstig wordt en de vaccinatiegraad voldoende is, dan zijn sneltesten volgens de de koepel van belangenorganisaties niet meer nodig. ‘De protocollen van culturele organisaties en evenementen waarborgen in dat geval de veiligheid van bezoekers.’
Tussen 9 en 30 april deden tientallen culturele instellingen mee aan de pilot Testen voor Toegang. De testbereidheid onder bezoekers was volgens de Taskforce ‘zeer wisselend’. Bij musea, monumenten, filmhuizen en bioscopen liep het geen storm, maar de kaartjes voor concerten en theatervoorstellingen waren goeddeels uitverkocht. De 43 deelnemende VSCD-podia verkochten 89 procent van hun beschikbare stoelen.
Uit een enquête van de VSCD (Vereniging van Schouwburg en Concertgebouwdirecties) onder haar 139 leden bleek vandaag dat een krappe meerderheid (58 procent) wil meewerken aan toegangstesten. Van de podia die al deelnamen aan de pilot, gaf 51 procent aan daarmee te willen doorgaan. De podia gaan daarbij uit van de door de Taskforce genoemde voorwaarden: gratis test, tijdelijkheid en voldoende spreiding over het land.
Daarnaast is het een wens van de VSCD-theaters om bij de toegangstesten in stap 3 van het heropeningsplan minimaal 50 procent van de beschikbare stoelen te kunnen gebruiken, in plaats van de 30 procent die nu in het plan staat. De podia die geen testen accepteren, kunnen vanaf stap 3 open met het 1,5 meter protocol. Deze podia gebruiken dan ruim 20 procent van hun reguliere zaalcapaciteit.
De Koninklijke Horeca Bond noemde het inzetten van sneltesten vandaag ‘onbespreekbaar’. Ook musea, bioscopen en het hoger onderwijs lieten al weten niet te zitten wachten op toegangstesten in hun sector.
Waarom gaat er zo een groot deel toch overstag? Er is toch al lang een tot in de puntjes uitgewerkt plan om alles veilig te openen? Natuurlijk snap ik dat het een ingewikkelde tijd is, maar juist nu zou een vastberaden statement (zoals die van musea, horeca, bioscopen en hoger onderwijs) resultaten kunnen genereren.
Ik sta toch telkens versteld van de bereidheid om tot dit soort wanstaltige regels over te gaan. Toegang in ruil voor een test/vaccinatie bewijs. Privacy rechten vergeten we gewoon even want we willen kosten wat kost de zalen vol. Ik snap de wanhoop hoor maar die mag toch nooit het moreel compas overrulen. De veiligheid van het testen-voor-toegang-regime staat daarbij ter discussie, men spreekt steeds van een gevaarlijke schijnveiligheid die deze maatregel met zich meebrengt. En ‘tijdelijk’ ja.., maar voor hoe lang, waar is dan dat eind, want en komen nog golven en mutaties van het virus als je de experts mag geloven. Bestaat dan tijdelijk wel of wordt het zo ineens de nieuwe norm. En wat vinden de theaters en gezelschappen hier dan van? Waar is die kritische blik op deze maatschappelijke ontwikkeling, waar is het tegengeluid, waar zijn de alernatieven? Dat mis ik echt. Theaters hebben hebben in dit verhaal een grote verantwoordelijkheid die veel verder gaat dan zo veel mogelijk kaartjes verkopen.
De z.g.n. taskforce heeft zich lang geleden al laten overtuigen door commerciele testbeunen dat toegangstesten de ‘enige manier is dat Nederland weer open kan’.
Deze onnadenkendheid – in de paniek van het moment – is nog te vergeven.
Maar nu, weer 6 maanden later, zouden er toch inzichten moeten komen dat:
– toegangstesten niet inclusief en divers is, want zelfs gratis wordt de drempel verhoogd en mensen worden van deelname uitgesloten (momenteel weigeringsgrond voor alle subsidies)
– toegangstesten allerminst ‘fair practice’ is; testjes-melkers verdienen gratis geld aan de inspanningen van kunstenaars. (momenteel weigeringsgrond voor alle subsidies)
– toegangstesten helemaal niks helpt: de tests zorgen voor extra reisbewegingen en samenscholingen van mensen (wachtrij teststraat, wachtrij toegangscontrole) zijn nauwelijks betrouwbaar (>60%) en na de negatieve test gaan mensen gewoon op het terras schaaltjes met nootjes delen.
– er inderdaad al meer dan voldoende veiligheidsprotocollen zijn ontwikkeld door de branche.
– toegangs-testen helemaal niet de ‘enige manier dat nederland weer open kan’ is: de enige manier is namelijk een beslissing van de minister (althans op dit moment gedurende de looptijd van de covid-noodwet).
Kortom: een mitrailleursalvo in eigen voet, want over 4 jaar gaat mijnheer Rutte en kompanen vrolijk verkondigen dat kunst en cultuur nu écht volkomen irrelevant is geworden, want niemand wil zich ervoor laten testen en het is ook al niet inclusief, divers of fair.
Maar eigenlijk doet dit er allemaal helemaal niet toe, want toegangs-testen is domweg een mensonterende daad die leidt tot ‘apartheid’ en segregatie van een samenleving. Dit is – wat mij betreft – met geen enkel argument te verdedigen.
De geschiedenis leert dat (zelfs) het democratische argument hierin (altijd) hopeloos tekort schiet.
Maar de democratische beslissing is al gevallen, dus laten we deze stelling maar eens opnieuw pilot-testen de komende tijd. De geschiedenis zal leren of dit risico het waard was.
Want, zoals onze minister president immers verzuchtte: ‘zonder risico’s gaat het niet’