Voor de komende periode vroeg theatercollectief Schwalbe geen geld aan, maar het project Till We Die loopt door. De voorstelling waarmee de makers twaalf jaar geleden afstudeerden, willen ze blijven opvoeren tot niemand van het collectief meer in leven is. 9 september is het weer zover.

Vijf jaar geleden tekenden de negen makers een contract. Eens in de vijf jaar zullen ze samenkomen om hun afstudeervoorstelling Spaar ze voor een publiek en camera te spelen. Als de laatste speler is komen te overlijden, zal het filmmateriaal worden overgedragen aan een wellicht nu nog ongeboren kunstenaar, met de opdracht van dit levenswerk een kunstwerk/installatie te maken. Woensdag speelt de voorstelling weer in de kleine zaal van de Rotterdamse Schouwburg.

‘Op die manier zal er een tijdsdocument ontstaan’, zegt Schwalbe-lid Floor van Leeuwen. De voorstelling proberen ze zoveel mogelijk intact te laten, maar ze zullen zich steeds opnieuw moeten verhouden tot vernieuwde omstandigheden en veranderende lichamen. ‘Hoe spring je op een duurzame manier, is een vraag die bij ons afstuderen nog niet zo aan de orde was, maar steeds urgenter wordt naarmate we ouder worden’, zegt Marie Groothof. Deze editie speelt een van de performers op twee meter afstand van de rest, omdat ze kwetsbare huisgenoten heeft. Een andere deelnemer is zwanger. Vier van de negen makers zijn inmiddels niet meer officieel lid van het collectief.

Naast het Till We Die-project, hebben ook de overgebleven leden nog geen concrete toekomstplannen samen. Voor de komende periode vroeg Schwalbe geen structurele subsidie aan. ‘We hebben behoefte om deze vier jaar eerst af te ronden’, zegt Van Leeuwen. ‘We merkten om ons heen dat de meerjarige subsidiestructuur ertoe uitnodigt om 6 jaar vooruit te denken terwijl je nog in de plannen van 4 jaar geleden zit. Wij hebben een meer procesmatige manier van denken en werken, waar voorstellingen tussenstappen zijn in een langere zoektocht en elke stap voortkomt uit de voorgaande.’

Even dacht het gezelschap bij wijze van statement alsnog een aanvraag in te dienen, ‘voor een stilte’ of ‘het niets’, waar ze weer vanaf zagen toen bleek dat je niet voor 0 euro kunt aanvragen. ‘Het leek ons wel mooi om het niets, het planloze gedeelte van een zoektocht – waar op iets gereflecteerd wordt en iets nieuws kan ontstaan – als continuïteit in de meerjarige structuur te plaatsen’, zegt Van Leeuwen. ‘Om ook bij de tussentijdse evaluaties, de begrotingen en de programmering een stukje stilte te laten vallen.’

Till We Die 2020 is uitverkocht, maar te volgen via een live stream op de website van het gezelschap. Foto: Stephan van Hesteren