Toen de filosoof Hegel er door een student op werd gewezen dat zijn theorie niet overeenkwam met de werkelijkheid, zou Hegel hebben gezegd: ‘Umso schlimmer für die Wirklichkeit!’ Sandor Joó zou zoiets gezegd kunnen hebben. Voor hem was de werkelijkheid niet alleen datgene wat wij zintuiglijk waarnemen, maar ook iets dat zich intuïtief voltrekt, gestuurd […]
Sándor Joó, oud-directeur van de Stadsschouwburg en Concertgebouw de Vereeniging in Nijmegen, is maandag 16 april na een kort ziekbed overleden. Hij was van 1982 tot 1998 bij de organisatie betrokken. Joó is 78 jaar geworden.
Eind jaren vijftig vluchtte Sándor Joó voor de communistische overheersing in Hongarije uit Budapest naar Nederland. In Den Haag rondde hij zijn cello-studie af en speelde sindsdien bij diverse orkesten in Nederland.
Begin jaren zestig richtte hij een orkest op bij de Technische Universiteit in Enschede, alwaar hij ook een cultureel programma verzorgde. In 1976 werd Joó directeur van cultureel centrum De Hagen in Almelo. Daar bleef hij werkzaam tot hij in 1982 in Nijmegen werd aangesteld. Het destijds behoorlijk beschadigde concertgebouw van architect Oscar Leeuw werd onder zijn directeurschap weer in oude staat teruggebracht. Ook introduceerde hij een nieuwe soort programmering voor de Nijmeegse schouwburg en het concertgebouw, met thema’s en veel samenwerking met culturele instellingen in de stad.
De memoires van Sándor Joó, opgetekend en geschreven door Loes Wijffels, verschijnen later dit jaar.
Beeld: Szappanos István