Performer, choreograaf en bewegingsonderzoeker Ria Higler (1950) is afgelopen maandag overleden. Ze was haar hele leven lang verbonden aan SNDO, de School voor Nieuwe Dans Ontwikkeling in Amsterdam: als student, docent, artistiek leider en mentor. (meer…)
Theatermaker, choreograaf, schrijver en docent Carla van Driel is 13 februari op 61-jarige leeftijd overleden. Als vaste regisseur van Jeugdtheater Hofplein heeft ze talloze jongeren kennis laten maken met opera en dans.
Na opleidingen aan het Koninklijk Instituut voor Ballet in Vlaanderen en de Rotterdamse Dansacademie was Van Driel (1959) actief als freelance danseres en choreograaf en opende ze een eigen balletschool in Henrik Ido Ambacht. Daarnaast recenseerde ze voor het Rotterdams Dagblad en de Haagsche Courant.
In 1987 werd Van Driel docent bij het nog piepjonge Jeugdtheater Hofplein. Met oprichters Louis en Christine Lemaire, kostuumontwerpster Marian Hoefnagels, componist Ton Scherpenzeel en schrijver Bruun Kuijt formuleerde ze daar het streven van het jeugdtheater: het maken van laagdrempelige voorstellingen, voor en door kinderen en jongeren, met hoge artistieke kwaliteit.
Weinigen konden voorzien dat er opera-zingende tieners op het toneel zouden staan, maar dat was precies wat Van Driel voor ogen had: opera toegankelijk maken voor jongeren en hen aanmoedigen om uit hun comfort-zone te stappen. In 1996 bewerkte ze Die Zauberflöte tot De Droom van Mozart en kreeg ze jongens met hanenkammen zover om vijfstemmig Mozart te zingen. Om vervolgens van ouders te horen dat Mozarts Requiem thuis werd grijsgedraaid.
De Droom van Mozart was het begin van een operatraditie die twintig jaar zou duren. Onder leiding van Van Driel leerde volgende generaties opera waarderen in klassiekers als Turandot (1998 en 2008), Carmen (2002 en 2010), Aida (2004) en Don Giovanni (2007) en nieuwe bewerkingen als Jungle Boek (2012) en Aladdin (2013). Het niveau groeide gestaag en een vaste kern van opera-Hofpleiners begon zich te vormen. Voor velen was het een eerste stap naar een professionele carrière.
Met de uitbreiding naar kleinere zalen in de Pieter de Hoochweg vond Van Driel een nieuwe uitdaging: het maken van intiemere dansvoorstellingen met een kleinere groep. Ook hier werd geen klassieker gemeden. In De Notenkraker (2005), Le Sacre du Printemps (2007) en Het Zwanenmeer (2007) liet Van Driel haar dansers kennismaken met dansrepertoire en gaven ze er een nieuwe draai aan. Menig danser zou ze niet loslaten (of zij haar niet) en nam ze mee in voorstellingen als Over Soul en Liefde (2009), een ode aan de muziek van James Brown, of de professionele voorstelling Mozart Beweegt (2012), waarin ze terugging naar de componist waar het allemaal mee begon.
In de vele getuigenissen van oud-leerlingen komt steeds een zin terug: Carla zag mij. Ze zag waar haar leerlingen mee worstelden en wat ze in huis hadden, ook al wisten ze dat zelf nog niet. Op de protesten van onzekere pubers volgde het gevleugelde ‘Niet zeggen dat je het niet kan, je kan het nog niet’. Met die strenge maar bemoedigende woorden heeft Carla het vuurtje aangewakkerd in generaties acteurs, dansers, operazangers, musicalsterren, dramaturgen, docenten, componisten, vormgevers, technici en theatermakers die het Nederlandse theaterveld rijk is.
Maar bovenal geloofde ze in de filosofie die in drie decennia Jeugdtheater Hofplein onveranderd is gebleven: een iets mooiere wereld maken waarin de verpleegkundigen ook kunnen dansen en de loodgieters een aria kunnen zingen. Velen van hen kwamen – met of zonder kinderen – regelmatig terug naar haar theater: nog even ‘de nieuwe van Carla’ zien. En daarna herinneringen ophalen in de foyer.
yes jeroen, mooi verwoord! We missen de nieuwe van carla al een tijdje. Man wat zou ik graag weer een jeugdopera zien!
Ze heeft mijn kind in haar jonge jaren vleugels gegevens waardoor ze nu een hoogvlieger is.Dank je wel Carla!
Mooi geschreven Jeroen
Mooi geschreven Jeroen, dankjewel.
We gaan haar heel erg missen.
❤️
Als kook moeder,en moeder van haar leerling, heb ik vaak kunnen genieten van haar theaterstuk.
Carla!! Ik zou je missen, en ook mijn dochter ( verwend kring ) dat zei jij altijd tegen haar.
Rust zacht ❤
Lieve Carla, Mooie en gekke herinneringen tijdens de kooksessies. Een spontane actie waarbij je een taart had geregeld voor onze zoon zijn 100 e voorstelling en ik met kookschort en pollepel er bij werd gehaald in de kleedkamer.waar een klein feestje aan de gang was. Bedankt Carla voor je eerlijkheid en de gesprekken die we soms hadden over het “leven”. Maar vooral hoe jij jezelf bleef en hoe je op authentieke wijze de leerlingen kon prikkelen en vooral motiveren. De liefde voor de opera en je betrokkenheid gaf onze zoon de spirit om mooie voorstellingen te spelen en te groeien als mens. Vaarwel Carla je blijft een shining star. ⭐️❤️
Tot mijn ontsteltenis las ik de rouwadvertentie van Carla van Driel. Automatisch gingen mijn gedachten terug naar 1989, toen ik van Carla jazz balletles kreeg in het Dorpshuis van Hendrik-Ido-Ambacht. Ons groepje bestond maar uit zes personen, bijna prive les. Haar lessen waren aangenaam en pittig. Dat is ook te zien op de CD die destijds van een les van haar is opgenomen. Dat is een dierbare herinnering aan Carla. Ik wens Jesse en James en verdere familie veel kracht toe dit grote verlies en gemis een plekje in hun hart te geven en mogen de mooie herinneringen hen sterken.
Carla van Driel, wat een verlies om ook zo jong afscheid van het leven te nemen.
Precies 5 jaar geleden 24-3-2016 organiseerde ze een bijdrage aan de uitvaart van mijn vrouw Marijke.
Zo lief was ze toen voor ons. Ze was er altijd voor onze kinderen toen deze op het Hofplein speelden. Ze had het zelfs moeilijk toen Rens vanwege zijn sport van de theaterschool af moest. Ze had zoveel plannen met hem en met vele andere kinderen dat dat haar aan het hart ging. Bovendien was ze altijd een aanspreekpunt en achter die nuchtere visie, zat zoveel gevoel.
We hebben jaren genoten van zeker ook Louis’ en Christines inbreng en van heel veel lieve acteurs die wij ook nog steeds koesteren zoals Jaco en Malou. Heel veel cd’s zijn op onze lange vakantie meegegaan en die kenden we uit ons hoofd.
Carla had voor ons een aparte status. Het leek haar los van de organisatie altijd te gaan om het maximaal mogelijke uit iemand te halen op de meest effectieve manier. Direct, duidelijk, maar altijd liefdevol. Ook naar ons als ouders was ze een kanjer. Fijne gesprekken hebben we gehad. Vooral mijn vrouw Marijke zag in haar een zielsverwant. Krap een jaar geleden kwam ik haar zomaar tegen. We hadden weer een mooi gesprek en spraken met elkaar af in het voorjaar elkaar weer te ontmoeten met een tochtje in een oldtimer. We dachten toen, dat Corona wel weer voorbij zou zijn. Hoe erg schrok ik, toen ik via mijn dochter Femke over haar overlijden hoorde. Natuurlijk is het voor de familie het allerergste wat je kan overkomen. Mijn kinderen, Femke Rens en Manouk kunnen dat ook beamen. Ik wens de familie heel veel sterkte toe dit verlies te verwerken. Wat had ik hun een langer samenzijn gegund. Ook denk ik dat als er geen corona was geweest, er een uitvaartplechtigheid was geweest die zijn weerga niet kent. Dat zou zij zeker verdiend hebben. Nu dat niet kan doe ik het maar binnen mijn mogelijkheden op deze manier.
Met veel liefdevolle herinneringen….. ook namens mijn kinderen, Erik Vernij
Beste Carla,
Net lees ik het bericht dat je niet meer op deze aardbol bent! Ik wil je hartelijk bedanken voor het bedenken van de mooie producties! Ik heb zelf ook een jaar op het Hofplein gezeten en ik had toen een discussie met je of ik wel of niet zou stoppen omdat ik niet zo goed was in Dansen :) en bang was dat ik mijn auditie niet zou halen jij maakte toen de opmerking dat ik door moest gaan! Ik ben uiteindelijk gestopt en bij een andere theatergroep gegaan :) maar lieve Carla ik zou je nooit vergeten! En wens familie en vrienden heel veel sterkte met dit verlies van een theater legende want dat was Carla!