Cabaretier Oscar Smit werd gisterenavond door de vakjury uitgeroepen tot de winnaar van het Cameretten Festival. Medefinalist Luuk Weggemans won de persoonlijksheidsprijs en de publieksprijs in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. De derde finalist, Hermes Ahmadi, greep naast de prijzen maar trakteerde het publiek eveneens op een prachtig halfuur en speelde de zaal net zo plat als zijn twee collega-cabaretiers.

Het was nogal een mannenavond, de finale van het 58ste Cameretten Festival. Want behalve de drie ijzersterke finalisten waren ook de presentator en het gastoptreden mannen. Maar wat een mannen, en wat een avond. Deze zinderende editie was zonder twijfel de beste sinds jaren.

Vluchtverhaal als sprookje
Hermes Ahmadi opende de avond. Een kind van Afghaanse ouders, op zijn tiende naar Nederland gekomen, nu woonachtig te Eindhoven, Zijn verhaal, over integreren, je aanpassen en je blijven verbazen, is dan weer poëtisch, dan weer hilarisch. Zijn observaties zijn scherp en gevat.

In Nederland is het glas niet halfvol, maar zo vol dat we er dijken omheen moeten zetten. Hij maakt een vernuftige verbinding van zijn bezoek aan de Fata Morgana in De Efteling met het verhaal van de vlucht van zijn ouders, verpakt als sprookje. Na een speels, taalvaardig en zeer grappig halfuur komen de laatste paar zinnen van zijn optreden ineens als een harde linkse directe, die je tot diep in je hart raakt en je de tranen van ontroering in de ogen doen schieten.

Haagse lefgozer met een snelle geest
Luuk Weggemans, de tweede finalist is ‘een energieke en innemende speler die met groot gemak op het toneel staat, het publiek om zijn vinger windt en grap op grap stapelt’, aldus de jury. Hij speelde eerder al op studentencabaretfestivals en rondde de Koningstheateracademie af. De kilometers die hij maakte, betalen zich allemaal uit in zijn soepele podiumpresentatie.

Weggemans lijkt overal grappen over te kunnen maken. Hij bespeelt de zaal, gaat in op de actualiteit van de avond en schakelt moeiteloos van een mooi gezongen lied naar een kwartier grappen, grollen en publieksinteractie over de orgasmekloof. Een Haagse lefgozer met een snelle geest, het gaat hem ogenschijnlijk allemaal vlot en ontspannen af en de verhalen over zijn turbulente liefdesleven leveren hem maar liefst twee prijzen op.

Onbetwiste winnaar
De 31-jarige Oscar Smit schopte het eerder dit jaar tot de halve finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival, maar nu verzilvert hij alle opgedane podiumervaring als onbetwiste winnaar. Zijn programma is geëngageerd, heeft een heldere structuur en Smit een beeldende manier van vertellen.

Een fietstocht langs de Vecht, waarbij hij op zijn racefiets wordt ingehaald door zestigplussers op e-bikes zie je helemaal voor je. Zijn verhaal over Ottolenghi is scherp en gevat, zijn anekdote over zijn ontmoeting met de Haagse wethouder die belooft de wooncrisis op te lossen de beste en meest onthutsende grap van de avond. ‘Ik zie er niet uit als een slachtoffer van de wooncrisis, ik zie eruit als de voorzitter van de JOVD’, aldus Smit, die even gemakkelijk een Haagse marktkoopman speelt als dat hij zijn Utrechtse vader ten tonele voert. Een terechte winnaar van deze geweldig sterke editie van het festival.

Drie steengoede talenten
Het gastoptreden van Henry van Loon en de plezierige, soepele presentatie van Daan van der Hoeven maakten deze avond helemaal af. Beide oud-deelnemers aan het festival benadrukten dat het er uiteindelijk voor hun carrière niets toe gedaan heeft dat ze indertijd niet in de prijzen vielen. Een opsteker voor Ahmadi, die met de minste podiumervaring van de drie wellicht het meest gaat profiteren van de finalistentournee die op stapel staat.

Het publiek dat hier hopelijk in groten getale kaarten voor gaat kopen kan zich verheugen op een avond topamusement van drie steengoede, complementaire nieuwe cabarettalenten.

Foto: Brandcode