Mugmetdegoudentand houdt na 38 jaar aan het eind van dit theaterseizoen op te bestaan. Dat maakte het Amsterdamse theatercollectief vanochtend bekend. De drie artistieke makers, Joan Nederlof, Lineke Rijxman en Marcel Musters, zijn in de afgelopen jaren steeds meer een eigen richting ingeslagen. (meer…)
RAST werd in 2000 opgericht door Gert de Boer (1955-2016), Şaban Ol en Celil Toksöz als huis voor Nederlands-Turkse podiumkunsten. Makers van verschillende generaties creëren er muzikale theaterproducties over maatschappelijk schurende thema’s, ‘om bij te dragen aan verbinding in de altijd veranderende samenleving’.
Aanstaand artistiek leider Ayşegül Karaca (1990, Schiedam) is nu al aan RAST verbonden via de Nieuwe Makersregeling van het Fonds Podiumkunsten. De Nederlands-Turkse actrice en zangeres maakt tragikomisch verteltheater, met liedjes die de Nederlandse met de Turkse taal combineren en kleinkunst met spoken word/rap. Ze had geen gemakkelijke jeugd en heeft een visuele beperking waardoor ze maar twintig procent kan zien. ‘Vanuit de innerlijke drang om haar verhaal te vertellen en dat van andere mensen met soortgelijke uitdagingen maakt ze podiumkunst’, schrijft RAST.
Bij het gezelschap gaat Karaca het komende kunstenplan onder meer een theatrale installatie over huiselijk geweld maken, een kleine zaal productie over misbruik en een internationale productie over krachtige vrouwen. Dit seizoen gaat De wraak van A in première (5 april), waarin Karaca korte metten wil maken met de dominante gewelddadige mannencultuur waarin ze is opgegroeid. Moniek Merkx regisseert deze voorstelling.
Sidar Toksöz (1994, Amsterdam) – zoon van Celil – is dichter en theatermaker. Als acteur speelde hij de afgelopen jaren bij onder andere Oostpool, RAST, Toneelschuur Producties, Toneelmakerij en Sadettin K. Sinds 2021 behoort hij ook tot het vast ensemble van het Klokhuis. In 2023 speelde hij in de Netflix original Happy ending. Met Emmanuel Ohene Boafo en Sinan Eroglu maakte hij de film Nog een keer. Bij RAST maakt Sidar Toksöz de komende jaren de grote zaalproductie De zeven wolven en roodkapje met oud Jong-RAST spelers, het community-project Het huis van de trekvogels over onderdrukte volkeren in Amsterdam en de festivalproductie Oerol kookt over.
De nieuwe artistiek leiders laten weten dat ze de huidige missie van RAST grotendeels willen behouden, zoals het transgenerationele karakter en de muzikale component. En net als hun voorgangers willen ze ‘maatschappelijk schurende thema’s aanpakken, die voor mensen met een mediterrane en/of middenoosterse achtergrond herkenbaar en soms ook ronduit confronterend zijn’.
Sidar Toksöz kondigt wel een verschuiving van perpectief aan. ‘Ik wil geen plek meer bevechten, onze generatie is nu eenmaal gewoon hier, deal with it.’ Daarom is in de oorspronkelijke missie de formulering de Turks-Nederlandse makers veranderd in de Nederlandse makers van RAST. Daarnaast wordt toegankelijkheid een belangrijkere peiler. Naast een minder zware vorm voor zware onderwerpen, wil Karaca mensen met een beperking meer toegang geven tot de podiumkunsten.