‘Ik kan altijd mezelf zijn want ik heb schijt aan iedereen’, poneert een leerling, niet gehinderd door bescheidenheid, tijdens het bekijken van de pop-up expositie Wie ben jij? We staan bij het fotopaneel van Joel Quayson, een 25-jarige student van het Grafisch Lyceum in Rotterdam. In een serie van twintig portretten zien we hem transformeren van een onopvallende jongen in wit overhemd, tot een extravert queer persoon met glinsterende ‘rhinestones’ op zijn gezicht – en weer terug. ‘Ik zit in twee werelden’, stelt hij in een begeleidend schrijven. ‘Eentje waarin ik voldoe aan alle verwachtingen en eentje waarin ik echt mezelf kan zijn.’

Honderdtachtig leerlingen bezochten maandagmiddag de fototentoonstelling in Theater de Meervaart in Amsterdam. De persoonlijk ingestoken expositie – het resultaat van een jaarlijkse fotowedstrijd van het Rijksmuseum voor leerlingen uit het voortgezet onderwijs en mbo-studenten – vormt een uitstekende voedingsbodem voor de daarop aansluitende muzikale voorstelling Perry van Tafel van Vijf, die dezelfde thema’s exploreert. Bij de verschillende panelen waarop de winnaars van de wedstrijd hun foto’s exposeren, gaan de leerlingen alvast in gesprek over thema’s die in de associatieve dansvoorstelling doorwerken: wie ben ik, wanneer kun je jezelf zijn en wanneer verschuil je je achter een masker? Ze moeten ook naar zichzelf kijken: op een matte spiegel kunnen ze het antwoord schrijven op de vraag ‘wie ben ik?’.

Nadat de thema’s losgeweekt zijn en de leerlingen in de Blauwe Zaal in een ‘energizer’ door Jeritza Toney warm gemaakt zijn (en ze de theateretiquettes nog eens op het hart gedrukt krijgen: respect voor de artiesten op het podium, respect voor degene naast je – kortom: monden dicht tijdens de voorstelling), brengt performer en vogueing artiest Perry Gits samen met een viermansband zijn drie kwartier durende danssolo Perry. Gits liet zich inspireren door de oorspronkelijk uit New York afkomstige ballroom scene, die inmiddels in Nederland een steeds groter wordende community kent. ‘Claim je ruimte’, roept Gits de zaal bij bij de intro toe, waarna hij in een prachtige kostuum het podium betreedt, omringd door zijn muzikanten en een aantal prachtige glitterobjecten (decorontwerp: Tim Wes).

In een mix van rock, soul, trap en techno neemt hij ons mee in een associatieve reis waarbij vrijheid en (zelf-)liefde terugkerende thema’s zijn. Gits toont zich wankel, sterk, breekbaar, zelfverzekerd, dreigend en aimabel – een mens bestaat uit vele gezichten en verschijningsvormen. Vragen die in de expositie werden opgeroepen kunnen gespiegeld worden in deze afwisselend energieke en verstilde danssolo – waarvan Dionne Verwey de eindregie voor haar rekening nam.

Wie ben ik? Het is geen gemakkelijke vraag, want er is geen eenduidig antwoord op. Ook de jongen die ‘schijt heeft aan iedereen’ gedraagt zich thuis toch heel anders dan op school of hier in het theater. We spelen allemaal rolletjes. Niet erg, zolang je in de kern het gevoel hebt dat je mag zijn wie je wilt zijn. Deze combi van expositie en voorstelling biedt alle ruimte om daar gezamenlijk op te reflecteren en breekt hopelijk een lans voor iedereen die niet aan de verwachtingen of heersende norm voldoet of wilt voldoen.

Foto: Bas de Brouwer