De voorstelling Niemand anders van cabaretier Micha Wertheim is door de Nederlandse Toneeljury gekozen als een van de beste theaterproducties van afgelopen seizoen. Vanavond maakte de jury haar selectie bekend van acht voorstellingen, die begin september opnieuw te zien zullen zijn op het Nederlands Theater Festival. (meer…)
De selectie voor het Nederlands Theaterfestival bevat dit jaar geen eigen voorstellingen van de grote toneelgezelschappen. De Nederlandse Toneeljury koos twaalf voorstellingen, waaronder twee locatieprojecten. ‘De ambitie, impact en artistieke kwaliteit van locatietheater neemt zichtbaar toe’, schrijft de jury in een begeleidend rapport. De geselecteerde voorstellingen zijn op het festival te zien in september.
De jury selecteerde vijf grotezaalvoorstellingen, vijf kleine en twee locatieproducties. Opvallend in het lijsje van de Grote Zaal is dat de meeste producties oorspronkelijk niet voor een schouwburg of zelfs theaterzaal gecreëerd zijn en niet van een groot BIS-gezelschap komen. ‘Succesvolle en inspirerende producties waarin inhoud, vorm en uitvoeringskwaliteit elkaar versterkten, bleken dit seizoen niet per se plaats te vinden binnen de muren, vormen en organisaties van het traditionele theater’, schrijft de Nederlandse Toneeljury in haar rapport. ‘Juist daar waar grenzen werden opgezocht, opgerekt en vermengd blonken de producties uit.’
Locatietheater:
- Pinokkio – Veenfabriek, La Compagnie du Tire-Laine
- Permanent Destruction – The SK Concert – Theater Utrecht, Rudolphi Producties, C-Takt
Grote Zaal:
- A Seat At The Table – Saman Amini, Black Sheep Can Fly
- Turks fruit – Hummelinck Stuurman Theaterbureau
- Het verhaal van het verhaal – Theater Artemis, Het Zuidelijk Toneel
- GAS – Toneelgroep Jan Vos
- Melk & Dadels – Daria Bukvić, ROSE Stories
Kleine Zaal:
- All Inclusive – Julian Hetzel
- Citizen K. – Trouble Man, Het Nationale Theater,
- Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or – De Warme Winkel, Grand Theatre Groningen
- De verse tijd – Dood Paard, Toneelhuis
- Hin und her – ‘t Barre Land, Tijdelijke Samenscholing & Co
De voorstelling Permanent Destruction – The SK Concert werd eerder ook al voor het Vlaamse Theaterfestival geselecteerd, dat eveneens koos voor voornamelijk kleine producties. Een eervolle vermelding krijgt de voorstelling Wie is er bang voor Virginia Woolf? van Dood Paard, een voorstelling uit 1994, die in 2013 al eens werd hernomen en afgelopen seizoen opnieuw in het theater te zien was.’Reprises krijgen steeds meer ruimte en weten zo kwaliteit en publiekssucces aan elkaar te verbinden.’
Foto: Permanent Destruction – The SK Concert van Theater Utrecht, Rudolphi Producties en C-Takt, Sanne Peper
Met alle goede voorstellingen van afgelopen seizoen verbaasd de selectie mij enigszins.
Het voelt ergens aan of ze eerst hebben gekeken wie een herneming wil/kan doen en toen hebben gekozen. Want hoe kan het dat geen enkele voorstelling waar acteurs en actrices wel voor genomineerd zijn op deze lijst staan?
@Martijn: Voor zo’n paranoïde houding lijkt me geen aanleiding, een voorstelling bestaat uit meer dan alleen de acteerprestaties. Bij de voorstellingen in deze selectie is vaak sprake van sterk ensemblewerk, waardoor een nominatie voor een acteerprijs niet voor de hand ligt (de enige uitzondering is de terechte nominatie voor Kristien De Proost in All Inclusive). Vice versa vind ik persoonlijk de geselecteerde voorstellingen (die ik heb gezien) artistiek-inhoudelijk vele malen sterker dan de voorstelling waarvoor acteurs genomineerd zijn (die ik heb gezien).
Maar ik ben benieuwd, welke voorstellingen vond jij beter dan de voorstellingen in de selectie?
Fair Practice betekent ook de credits respecteren. Het Verhaal van het Verhaal is gemaakt door het Zuidelijk Toneel en Theater Artemis. Twee BIS- gezelschappen. Graag de titel van jullie sensationeel bedoeld stuk aanpassen.
Ps zie ik daar ook niet Theater Utrecht en Het Nationale Theater staan? Oeps.
(Trouwens: Alles Van Waarde en Het Temmen Van De Feeks, waarvoor acteurs genomineerd zijn, vond ik beiden wel erg sterk dus dat zijn dan weer uitzonderingen op wat ik hierboven zeg).
Precies en People, Places, Things ook. Daar had ik super graag een herneming van gezien.
People, Places and Things verdiende een nominatie en Een klein leven ook. Wat een bizarre selectie is dit. Bij de nominaties van de Toneelprijzen heeft men al een aantal acteurs over het hoofd gezien, maar dit is een nog vreemdere lijst.
Misschien kan de Theaterkrant/Theatermaker theaterbezoekers eens naar hun lijstje vragen? Dan zijn we er gauw uit.
De nadruk op diversiteit en maatschappelijke relevantie zat de Nederlandse Toneeljury in de weg bij hun selectie van wat gewoon de “beste” voorstellingen van het voorbije seizoen zouden moeten zijn.
@Siska: Ha ha ha we zullen jou bellen de volgende keer aangezien jij blijkbaar objectief kan vaststellen wat ‘gewoon de beste’ voorstellingen van het voorbije seizoen waren (en ook welke acteurs men ‘over het hoofd heeft gezien’, het kan niet op met dit orakel!). Je begrijpt dat verschillende mensen verschillende dingen goed vinden hè?
Jaren terug waren er toch ook theaterpubliekprijzen? Waar zijn die eigenlijk gebleven? Die is ook ergens ik 2013 gesneuveld in een cultuur veldslag denk ik.
Ik denk dat Siska daarop doelt. En ook ik vind dat een goed idee. Vakjuryprijzen en publieksprijzen.
Helemaal eens met Siska! En een klein leven niet nomineren is een rare actie en diskwalificeert deze jury voor volgend jaar.
Hee goede vraag eigenlijk! Inderdaad werd die tot 2013 uitgereikt. Toen is er door het TF in 2017 nog een poging gedaan om die nieuw leven in te blazen maar ik weet eigenlijk niet wat er toen mee gebeurd is. Ik ga even onderzoek doen, ik kom erop terug!
Als je toch bezig bent Marijn…. waar is eigenlijk de uitreiking van de Eric Vosprijs gebleven?
@Hilde: Die wordt een keer in de twee jaar uitgereikt werd mij net ingefluisterd. De vorige ging in 2018 naar Suze Milius: https://www.theaterkrant.nl/nieuws/suze-milius-wint-erik-vos-prijs-2018/
@Martijn: Na enige research blijkt dat de Toneel Publieksprijs tot 2013 door verschillende partners/sponsoren werd ondersteund en werd georganiseerd door het Bureau Promotie Podiumkunsten. Toen het BPP in 2013 inderdaad werd wegbezuinigd kwam de Publieksprijs bij het TF terecht (zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Toneel_Publieksprijs). Uit deze column van TF-directeur Jeffrey Meulman blijkt echter dat er nogal wat rammelde aan de methodologie van de prijs (gezelschappen moesten zelf een bedrag betalen om genomineerd te worden bij voorbeeld) en dat er sindsdien geen betere manier is gevonden, en ook geen nieuwe sponsor die het zou kunnen financieren (https://jeffreymeulman.com/2015/10/31/de-toneelpublieksprijs-en-de-toekomst/). In 2017 is er dus wel een poging ondernomen maar die heeft geen navolging gekregen het jaar daarna (vermoedelijk vanwege bovenstaande redenen).
Nog ter aanvulling: zelf ben ik niet zo’n voorstander van een publieksprijs omdat ik het niet zo interessant vind wat de meest populaire voorstelling van het jaar was. Ik ben veel geïnteresseerder in wat een individu of een kleine groep uitkiest als ze de vraag wordt gesteld, omdat dat een dialoog oplevert in plaats van alleen maar cijfers. Daarom vind ik het idee van de Wijkjury ook veel sterker dan een publieksprijs: mensen aan het woord laten over theater die daar anders nooit over aan het woord zijn.
Overigens: dat People, Places & Things niet in de selectie zit betekent niet dat de voorstelling niet op het festival te zien is. Hij werd namelijk wel door de Vlaamse jury geselecteerd, dus de kans is groot dat hij via die omweg alsnog op het Nederlandse festival geprogrammeerd wordt (wat ik zelf overigens wel zonde vindt omdat het ten koste gaat van échte Vlaams-Nederlandse uitwisseling, maar soit).
(Correctie: kwam er net achter dat er geen hard maximum aan het aantal voorstellingen uit de Vlaamse selectie zit en dat een eventuele programmering van People, Places & Things dus niet per se ten koste zou gaan van een Vlaamse voorstelling…)
Dank je Marijn! Interessante opmerking van de directeur van het Zuidelijk Toneel Piet Menu overigens. We zijn toch ooit over Faire Practice begonnen om de zeer kwetsbare werkomstandigheden van de onafhankelijke en met name project gesubsidieerde kunstenaars te verbeteren? Niet om de creditvermelding en daarmee de positionering van de grote gezelschappen zeker te stellen. Helemaal pijnlijk juist nu er een overheveling van FPK naar BIS wordt voorgesteld om de Fair Practice bij de laatste te verbeteren.