Chloé Albaret, Maria Ribas, Anna Ol, Karolina Szymura, Christian Yav en Sedrig Verwoert zijn genomineerd voor een Zwaan voor de meest indrukwekkende dansprestatie van het seizoen. Omdat er vorig jaar geen Zwanen werden uitgereikt, selecteerde de jury van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD) kanshebbers uit de voorbije twee seizoenen. (meer…)
Elsa Bekman heeft gisteren de juryprijs van het Concours de la Chanson 2024 gewonnen. Djoeke Boomsma won de publieksprijs en aanmoedigingsprijs. Daarmee gingen na een gevarieerde muzikale avond twee overtuigende, nauwelijks voor elkaar onder doende winnaressen er met de prijzen vandoor.
Het Concours de la Chanson, georganiseerd door Tonnac Productions, was voor vermaarde, eerdere winnaars als Wende Snijders, Gerard Alderliefste en Sjors van der Panne, het begin van een mooie carrière in de muziek. Deze rijke editie 2024 fungeert hopelijk opnieuw als springplank voor interessante, veelbelovende jonge artiesten.
Het Chanson leeft en de zaal is ‘complet comme toujours’, constateerde vrolijke presentator Bo van der Meulen. Na de auditierondes werden acht zeer verschillende finalisten geselecteerd die elk twee liederen vertolkten. We trapten af met Café Bohème, een damesduo dat elkaar op de muziekschool in Rijswijk had leren kennen, gevolgd door zangeres Annette Vogel, die eigen liedjes zong over haar Parijse straatervaringen. Lise Akkermans, een piepjonge zangeres met glashelder, trefzekere stemgeluid, vertolkte vanachter de vleugel lief en bescheiden een op muziek gezet gedicht van Victor Hugo.
Peter Derksen, een zestiger met de branie en bravoure van een doorgewinterde volkszanger, was de enige mannelijke finalist. In Frankrijk, vertelde hij, zette hij dorpspleinen op zijn kop met La Montagne, in Studio De Hallen kreeg hij ook bijval van de zaal. Aya During, een sympathieke Texelse zangeres, op haar gemak op het podium, legde haar ziel en zaligheid in haar beide nummers, maakte plezierig contact met het publiek en wist daarnaast de joviale presentator onderkoeld en geestig te pareren. De klassiek geschoolde Maaike Kitslaar, met Jaap Somsen op piano en accordeon, deed twee jaar geleden ook al mee en bij deze editie opnieuw een serieuze gooi naar de prijzen.
Maar de twee winnaressen staken overduidelijk met kop en schouders boven hun medezangers uit en maakten het de jury onder leiding van Mylou Frencken én het publiek moeilijk tussen hen beiden te kiezen. Elsa Bekman (33) maakte al een album, schrijft haar eigen nummers en begeleidt zichzelf (pumps uit en op blote voeten) op de vleugel. Ze werd ondersteund door de vlammende violiste Jade Welling. Een fraai lied van haarzelf, Quoi c’est ca, en een lied van Piaf kregen we te horen van dit ‘powerkoppel’, aldus de jury. Prachtig, hees, gepassioneerd en krachtig stemgeluid van Bekman, fel vioolspel, van Welling. De noodzaak spatte van dit optreden af, smaakte naar meer, bracht de zaal in vervoering en leverde Bekman de Grand Prix 2024 op.
Djoeke Boomsma, afgestudeerd aan het conservatorium, sleepte de publieksprijs èn de aanmoedigingsprijs in de wacht en ook dat was terecht. Ze verscheen als een soort wereldvreemd elfje in een witte kanten jurk en zong naast het langzame, zwoele Bad Boy (ja, toch echt een frans chanson) het nummer Non, je ne regrette rien van Piaf. Je moet het maar durven, dat lied op een avond als dit. Een intrigerende stem, in het hoog en in het laag, gekoppeld aan een fascinerende podiumverschijning. Een beetje Ellen ten Damme, een beetje Amy Winehouse, een beetje Kate Bush, maar vooral heel veel Djoeke Boomsma. Een spannende zangeres waar je meer van wilt horen.
Het Concours de la Chanson heeft zichzelf met deze 38ste editie, en met deze twee winnaars, opnieuw bewezen en laat zien dat het festival, behalve als uitbundige viering van het Franse Chanson, nog altijd bestaansrecht heeft als springplank voor talentvolle, veelbelovende zangers. Twee mooie gastoptredens van Micheline van Hautem en de winnares van vorig jaar, Sarah Isabel, completeerden de avond. En ten slotte: al die goede muzikale begeleiders, een bonte stoet, op piano, gitaar, viool en accordeon, die nagenoeg alle optredens naar een hoger niveau tilden, mogen niet onvermeld blijven.
Foto: Harmen Commandeur