Dramaturge en publiciste Marianne Van Kerkhoven (1946) is in de nacht van 3 op 4 september overleden na een ziekte van een jaar. Ze is van buitengewone betekenis geweest voor de ontwikkeling van het Vlaams theater en wist als geen ander ‘de grote en de kleine dramaturgie’ onder woorden te brengen. 

Van Kerkhoven was sinds 1985 verbonden aan het Brusselse Kaaitheater. Ze stond er aan de wieg van de Vlaamse Golf. Als dramaturge werkte ze mee aan de eerste producties van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker, aan producties van Jan Lauwers, Jan Ritsema, Josse De Pauw, Guy Cassiers en Peter van Kraaij. Ook was ze betrokken bij het werk van een nieuwe generatie jonge kunstenaars als Kris Verdonck, Pieter De Buysser, Tine Van Aerschot, Marijs Boulogne, Merlin Spie, Kate McIntosh, Rudi Meulemans en Hooman Sharifi.

Tevens was ze vanaf de oprichting in 1983 tot 2004 redactielid van het theatertijdschrift Etcetera. Van 1991 tot 1995 was ze hoofdredacteur van het viertalige Theaterschrift, een periodiek verschijnend cahier van het Kaaitheater en een aantal Europese partners. Ze publiceerde talloze artikelen over dans en theater in Etcetera en andere tijdschriften. Eind 2002 verscheen een bundeling van haar essays, Van het kijken en van het schrijven, teksten over theater.

In 1994 ontving ze de Vlaamse Cultuurprijs voor Podiumkunsten, in 1995 de Blanlin-Evrardprijs, de cultuurprijs van de KU Leuven, en in datzelfde jaar de Nederlandse Pierre Bayle-prijs voor kunstkritiek. De jury van deze laatste prijs omschreef haar werk als ‘veelzijdig, lucide, sensibel en erudiet. In haar werk laat Van Kerkhoven zien hoe theater de werkelijkheid kan tonen, hoe het kan aanzetten tot maatschappelijke bewustwording zonder dat het een instrument wordt van belangenformaties of in een dramaturgische dogmatiek vervalt.’

Van Kerkhoven was de partner van Miel Van Attenhoven (1944-2008), jazzproducer bij de Belgische BRT/VRT. Hun zoon Hendrik en dochter Johanna zijn beiden musici.

Foto: Jochem Jurgens