Vandaag zijn de zes liedjes bekend gemaakt die meedingen naar de Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste Nederlandse theaterlied van het afgelopen jaar. De winnaar wordt op 2 april bekend gemaakt in Theater Bellevue in Amsterdam, tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival.

Voor de jaarlijkse prijs mogen artiesten zelf liedjes inzenden uit voorstellingen die het afgelopen jaar in de theaters te zien waren. Dit jaar werden er 110 nummers ingezonden. De jury – die bestaat uit Cor Bakker, Eva Bauknecht, Meral Polat, Sietse van Gorkom en voorzitter Jurrian van Dongen – is blij met de selectie van uitersten: van ingetogen cabaret tot provocerende theaterpop. De jury constateert dat de zware onderwerpen ook dit jaar weer in de meerderheid zijn, maar ‘voor de goede verstaander zijn daar genoeg geestige passages in te vinden. Geen bulderlach, meer de grijns van ironie en understatement.’

De zes genomineerden zijn:

Briefje
Tekst, muziek en uitvoering: Johan Goossens
Uit het theaterprogramma Kleine pijntjes

Een schitterend en beklemmend lied over dementie. De zanger leest eigenlijk alleen maar de teksten op van de briefjes die overal in huis zijn opgeplakt om de demente vader nog enigszins de weg te wijzen in het doolhof van het leven. De simpele pianobegeleiding past perfect bij de simpele, maar toch zeer indringende teksten op de briefjes.

Briefje op de koelkast:
papa je ontbijt staat links op het blad

Briefje op de koffie:
druk maar op de knop
deze knop bij de pijl
Briefje op het dienblad:
papa, eerst je yoghurt,
dan de pillen
al je pillen
mama komt zo

Duistere Passagier
Tekst, muziek en uitvoering: De Musketiers (Bertolf Lentink, Paul de Munnik, Daniël Lohues, Paskal Jakobsen)
Uit het theaterprogramma Musketiers

Eerst denk je even dat je muzikaal terecht bent gekomen in ‘Working Class Hero’ van John Lennon, maar dan gaat de muziek van ‘Duistere Passagier’ een aangename, weemoedige Americana-kant op, waar de tekst mooi bij aansluit. De duistere passagier is de innerlijke stem die je steeds aan het twijfelen brengt over wat je in het leven moet doen. Hij geeft tegengas terwijl je daar lang niet altijd van gediend bent.

Vult je hart met diep zwart en je schoenen met lood
Heb jij zin in het leven, denkt hij aan de dood
Vanaf de achterbank steeds dat gepest en geklier
Ja, altijd zit ‘ie hier
De duistere passagier

Jamal
Tekst en uitvoering: Jan Beuving
Muziek: Tom Dicke
Uit het theaterprogramma Restante

Geen verrassing dat een van de beste tekstdichters van dit moment tot de genomineerden behoort. Dit keer met een nostalgische tekst over voetballen op zaterdagochtend. Het is een ‘toen was geluk heel gewoon’-lied, met veel liefde voor de mensen die voor dat geluk zorgden.

Drie leiders hadden wij: Rob, Jan en Theo
Door wie we ook nog werden opgevoed
Ze gaven, sjekkies rollend, de tactiek aan:
De bal moet naar Jamal – dan komt het goed

Geef me iets
Tekst, muziek en uitvoering: Lisa Ostermann
Uit het theaterprogramma Met z’n allen

De enige vrouw onder de genomineerden is kwaad op de generatie voor haar, de mensen die met hun nihilisme god en idealen hebben weggevaagd. Haar generatie staat nu met lege handen. Ze heeft iets nodig om het leven zin te geven.

Geef mij iets
Het hoeft niet waar te zijn
Geef mij iets
Om nog niet klaar te zijn
Met geloven
Dat ik me niet voor niets blijf uitsloven
Dat er toch iets is daarboven
Of dat liefde overwint
Of dat elk mens zijn weg vindt
Een heel klein beetje echt goed geveinsde magie
Een sprankje licht of poëzie
Geef me iets

Goddank
Uitvoering: Circus Treurdier
Tekst en muziek: Peter van Rooijen
Koorarrangement: Arthur Wagenaar
Uit het theaterprogramma BAAAAAA

De mens is een rotzak, een laf onderkruipsel, en het is maar goed dat niet iedereen weet wat je denkt en zou willen doen. Circus Treurdier heeft geen hoge pet op van de mens en dat is in ‘Goddank’, gezongen door een kerkelijk treiterig koor, maar al te goed te merken.

Als ze ooit ontdekken
Wie ik werkelijk van binnen ben
Dan heeft mijn laatste uur geslagen
Dan boeit het niet of ik ontken
Men zal geen smoes van mij verdragen
Ze zullen alles doorvertellen
En delen foto’s van mijn kop
Ik zal angstig mijn geliefden bellen
maar ze nemen niet meer op

Ze weten wie je bent
Tekst, muziek en uitvoering: Flip Noorman
Strijkarrangement: Vera van der Bie
Uit het theaterprogramma Love it

‘Ze weten wie je bent’ is als een zweterige angstdroom. Het opgejaagde gevoel dat de zanger wordt bezorgd, wordt nog eens extra benadrukt door het opzwepende strijkarrangement van Vera van der Bie, dat doet denk aan ‘Unsquare Dance’ van Dave Brubeck. De geest slaat op hol, paranoia in taal en muziek.

Ze weten wie je bent
Ze weten wat je bent
En ze houden je vast
tot het medicijn in je brein
je laat vergeten wie ze zijn
Je mag niet weten wie ze zijn
Ze staan voor je deur
Dag meneer Noorman
Hoe gaat het vanochtend met u

De Annie M.G. Schmidtprijs is een gezamenlijk initiatief van Buma Cultuur en het Amsterdams Kleinkunst Festival en bestaat uit een bronzen borstbeeld van Frank Rosen en een geldbedrag van €3.500 dat wordt verdeeld onder de tekstdichter, componist en uitvoerende(n) van het winnende lied.

De winnaar van vorig jaar was het lied ‘Welkom thuis’ van Joost Spijkers. Enkele andere eerdere winnaars waren ‘Het is begonnen’ (Yentl en De Boer), ‘Voor alles’ (Wende Snijders), ‘Lente’ (Brigitte Kaandorp en Theo Nijland), ‘Stoute Heleen’ (Dorine Wiersma) en ‘Dat vinden jongens leuk’ (Jeroen van Merwijk). In 1992 werd de prijs voor de eerste keer uitgereikt en die ging toen naar het lied ‘Terug bij af’ van Harrie Jekkers en Koos Meinderts.

Foto: Jessica Zeylmaker – Met z’n allen van Lisa Ostermann