De financiële schade door de coronacrisis is enorm, en het einde is nog niet in zicht. Wat zijn de verhalen achter de cijfers? Theaterkrant gaat in gesprek met zzp’ers uit de theatersector. Waar doen ze het van? Hebben ze nog werk en inkomen? En hoe gaan zij om met de onzekerheid die de coronacrisis brengt? Deze keer: presentatrice, coach en danseres Lindy Bremer.

Voor de coronacrisis werkte Lindy Bremer (1994) fulltime als freelance danseres. Ze zat middenin de repetities voor de première van Sacre de Printemps van Nils Christe bij Staatstheater Cottbus toen enkele dagen voor de première de theaters in Duitsland dichtgingen. Zo vloog ze onverwacht terug naar Nederland, waar haar volgende fulltime project, een nieuwe voorstelling van David Middendorp, eveneens werd geannuleerd. ‘Ik had een gevulde agenda voor negen maanden, maar die was opeens helemaal leeg.’

Haar inkomsten vielen bijna volledig weg. ‘Ik ben voor 60 procent uitbetaald voor de shows van de premièreweek in Duitsland, maar verder niet. Het contract voor David Middendorp was nog niet getekend, en er was geen ruimte voor financiële tegemoetkoming.’ Dat betekende dat Bremer de Tozo moest aanvragen. ‘Ik had mijn huisbaas gemaild of ik uitstel kon krijgen voor het betalen van de huur, maar dat kon niet. Toen dacht ik wel: oh shit.’

Inmiddels is Bremer een jaar verder en ziet haar situatie er rooskleuriger uit. Ze greep de coronacrisis aan om zich om te scholen naar iets waar ze altijd al een passie voor had: presenteren. ‘Ik zat al bij een bureau waar ik presenteerklussen deed, Spreek.nl. Ik heb hen vlak na de eerste lockdown gebeld met de mededeling dat ik meer tijd had. Via hen kon ik steeds meer klussen doen. Ik realiseerde mij dat de coronacrisis het einde van mijn danscarrière kon betekenen. Maar ik ben slecht in keuzes maken, en het gaf rust dat er nu geen andere optie was. Ik kon ofwel thuis gaan zitten met de Tozo, ofwel gaan voor een tweede carrière. Het geeft rust dat die keuze door de coronacrisis voor mij is gemaakt. Dat had ik nodig, voor mij kwam de coronacrisis op het juiste moment.’

‘On the side was ik hier altijd al mee bezig en heb ik dit ook altijd geambieerd. Zodra ik kon stond ik in een casino een spelletjesavond te presenteren of hield ik op school interviews. Het heeft naast mijn danscarrière altijd een rol gespeeld. Ik had al besloten dat ik de focus meer naar dat aspect wilde verleggen. Ik zou na de twee geplande tournees geen company-werk meer gaan doen, zodat ik meer tijd over zou hebben voor spreken en presenteren. Dat kan niet als je zes of zeven dagen in de week met een voorstelling bezig bent.’

Op dit moment geeft Bremer voornamelijk trainingen aan mensen die het spannend vinden om voor een groep te spreken. ‘Ik gebruik mijn kennis als danser om mensen te helpen, door hen bewust te maken van hun lichaamstaal.’ En ze maakt video’s over lokale ondernemers in opdracht van de Gemeente Den Haag. ‘Ik ga met mijn telefoon en microfoon op pad, en maak zo meters als presentatrice. Zodra het kan wil ik mijn focus leggen op het presenteren van live evenementen. Ik moet nog wel meters maken hoor. Dansen deed ik al mijn hele leven, in dit vak ben ik nog aan het bouwen en groeien.’

Naast haar presentatiewerk, geeft Bremer op Codarts lessen over ondernemerschap aan studenten. ‘Ik laat zien wat je naast het werken in een company of freelance nog meer kunt doen als danser. Wat zijn je tarieven, hoe onderhandel je? Daar hebben we het dan over.  Ik ben ook nog steeds danser, maar ga geen grote tournees meer doen, dat kan niet naast het presenteren. Losse, kleine dansprojecten wil ik wel blijven doen. Zo heb ik dit jaar op een begrafenis gedanst, voor de online editie van de Nederlandse Dansdagen gewerkt en commerciële opdrachten gedaan. Dat blijf ik voortzetten, al doe ik er geen acquisitie voor.’

De Tozo die Bremer de eerste drie maanden van de crisis gebruikte, moest ze helemaal terugbetalen omdat ze al vrij snel weer inkomen had. Qua inkomen is Bremer er echt op vooruitgegaan sinds haar switch. ‘Geld was niet de drijfveer, maar mijn carrièreswitch heeft mij wel de ogen geopend. Er zijn zoveel mogelijkheden buiten de danswereld. Als freelance danser viel mijn salaris onder de kleine ondernemersregeling van de overheid. Ik kon ervan leven, maar wel omdat ik ook als hostess op evenementen werkte en daar dan weer dansklussen uit probeerde te halen.’ Inmiddels is Bremer het label ‘kleine ondernemer’ ontgroeid. Ze is verhuisd. Het huis waarvan ze eerder uitstel van betaling van de huur moest vragen heeft ze achter zich gelaten en verruild voor een mooiere woning.

Inkomsten verloren? Ja, maar daar zijn al snel andere inkomsten voor in de plaats gekomen.
Werk verloren? Ja, twee langlopende projecten. Daar is ander werk voor in de plaats gekomen.
Uitkering? Ja, de Tozo, maar die heeft Bremer geheel terug moeten betalen.