Afgelopen maandag is in Theater Bellevue in Amsterdam de Charlotte Köhlerprijs uitgereikt aan Ad de Bont. De jury noemt De Bont ‘een toneelschrijver die groot durft te denken, voor wie het spelen met taal een genot is, en die bovendien precies weet wat hij met die taal wil vertellen’. De Bont ontvangt de prijs voor zijn gehele oeuvre, en met name voor zijn toneelstuk Mehmet de Veroveraar, dat in 2012 werd gespeeld door De Toneelmakerij. De prijs bestaat uit 18.000 euro en wordt afwisselend toegekend aan een auteur van toneelwerk, poëzie en proza.
In plaats van een uitgebreide speech toonde De Bont en zijn vaste medewerkers een compilatie uit zijn werk: onder meer fragmenten uit Tahrir (een van zijn meest recente stukken, over de opstand in Egypte) en De Hompelaar en liederen geschreven voor Leoni Jansen. Hij bedankte de jury voor de prijs en de Charlotte Köhler Stichting voor het geld. De uitreiking vond plaats aan het eind van het symposium over toneelschrijven dat dezelfde dag in Bellevue werd gehouden.
De Charlotte Köhler Prijs wordt elke drie jaar aan een ander genre toegekend. (De prijs moet niet verward worden met de ándere Charlotte Köhler Prijs, een aanmoedigingsprijs voor beeldend kunstenaars en theatervormgevers van het Prins Bernhard Fonds.) Eerdere winnaars voor toneelwerk waren Judith Herzberg (1988) en Rob de Graaf (2003). De Graaf vormde samen met theaterjournalisten Simon van den Berg en Marijn van der Jagt de jury.
De jury over het werk: ‘Ad de Bont is een toneelschrijver die groot durft te denken, voor wie het spelen met taal een genot is, en die bovendien precies weet wat hij met die taal wil vertellen. In de ruim vijfendertig jaar dat hij toneelstukken schrijft, toont hij zich een meester in het hanteren van de vele vormen die de moderne toneelschrijfkunst kent. Klassieke dialoogstukken, poëtische vertellingen, libretti met liederen, bizarre sprookjes of documentaire toneelteksten waarin het eigen verhaal van de acteur centraal staat – De Bont beheerst het allemaal; de ene keer in pure vorm, de andere keer in een brutale mix van stijlen. Zware, maatschappelijke onderwerpen als oorlogsgeweld, kindermisbruik, ons slavernijverleden of het moeizame bestaan van een vluchteling worden in zijn handen herkenbare verhalen over mensen zoals jij en ik.’
