Voor de tweede keer in zijn carrière heeft Theo Maassen een Poelifinario gewonnen, de VSCD-cabaretprijs voor het indrukwekkendste programma van het afgelopen seizoen. Jan Beuving won de Neerlands Hoop, de prijs voor de cabaretier met het grootste toekomstperspectief. De prijzen werden gisterenavond uitgereikt in het Haagse Diligentia

Dat Maassens Vankwaadtoterger won, was voor velen in de zaal geen verrassing, want op de site van de Vereniging van Schouwburgen en Concertgebouwdirecties (VSCD) stond de winnaar ’s middags al enige tijd vermeld. Bij de club van theaterdirecties kennen ze het spreekwoord ‘Een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen’ kennelijk niet. Want dit is in de geschiedenis van de uitreikingen sinds 2003 de derde keer dat de uitslag al online stond. Het past geheel in de knulligheden en incidenten waarmee de uitreiking van de cabaretprijzen door de jaren heen is omgeven. En dat is jammer voor de Haagse podia Diligentia en Pepijn, die zich sinds vorig jaar over deze feestelijke uitreikingen hebben ontfermd en er echt een eerbetoon aan het vak en zijn beoefenaars van willen maken.

Spanning moest dus komen van de uitreiking van de Neerlands Hoop. Voor Jan Beuving dus, voor zijn voorstelling Raaklijn, en niet voor een van de twee andere genomineerden, Patrick Nederkoorn en – voor velen de gedoodverfde winnaar – Patrick Laureij.

Wie zijn oor na afloop te luisteren legde in de foyer, kreeg de indruk dat de jury bij de toekenning van allebei de prijzen een verrassende keuze heeft gemaakt. Want velen waren er toch echt van overtuigd dat Sanne Wallis de Vries met de Poelifinario terug naar Amsterdam zou gaan. Omdat haar comebackprogramma Gut een strakke, vernieuwende en prikkelende voorstelling is waarin ze alle registers opentrekt.

Maar het werd dus Theo Maassen, met Vankwaadtoterger. ‘Een college in de humorkunde’, zo oordeelde de jury. Waarin Maassen vele varianten van humor – waaronder godslastering, incasseringsvermogen en meligheid – ten tonele voert. ‘Zijn gedachtengoed wordt aan het slot ronduit onbehaaglijk omdat hij controversiële kwesties rond de islam en de PVV aansnijdt. Het leidt tot confronterende satire die je hersens doet kraken.’

Alle genomineerden – naast Maassen en Wallis de Vries voor de Poelifinario ook nog Ronald Snijders, Claudia de Breij en Vrijdag en Sandifort – kregen tijdens het feestelijke programma een ode. Soms op het treurige niveau van een toespraak op bruiloften en partijen, soms hilarisch of indrukwekkend. Zoals die aan Claudia de Breij, ingeleid door minister Ploumen van ontwikkelingssamenwerking en gebracht door een Nederlands – Syrische band en de in Syrië beroemde zangeres Shaza Hayek. Zij ontvluchtte, evenals de Syrische bandleden, het land en verblijft nu in een AZC. Haar vertolking van De Breij’s lied ‘Mag ik dan bij jou’ in het beste Nederlands dat ze in het afgelopen jaar onder de knie heeft gekregen en met een Arabische touch, was van ontroerende schoonheid.

Foto: Jaap Reedijk