Ik denk dat ik dertig jaar geleden het boek Uit talloos veel miljoenen van W. F. Hermans gelezen heb. Ik weet het niet meer. Het staat nochtans in mijn boekenkast. Blijkbaar heeft dat boek van Hermans geen indruk achtergelaten. (meer…)
Hoe zorg je ervoor dat je wordt geloofd? Het is de vraag die elke acteur zich stelt – los van de gekozen speelstijl, hoe ingeleefd of vervreemdend ook. Net zo goed is het de vraag van elke persoon die het slachtoffer werd van grensoverschrijdend gedrag. In Het Ego spelen twee vrouwen uitdrukkelijk een spel met artistieke geloofwaardigheid, om zo de maatschappelijke kwestie op de agenda te zetten. (meer…)
Van een prachtige duinpan komen ze naar beneden gestrompeld: de man in het nette hemd (Nick Deroo) en zijn schijnbaar levenloze kompaan (Tom de Ronde). Met It really hurts when your head hits the concrete brengt het tweemanscollectief DeRonde/Deroo een intrigerende mimevoorstelling over fysieke en amoureuze machtsverhoudingen. (meer…)
Eigenlijk ben ik wat jaloers op de twee mensen die bij Jaha Koo in de keuken mogen aanschuiven. Vanuit de zaal zien we hem allerlei vermoedelijk lekkere dingen kokkerellen. De twee op het podium mogen het eten, wij kunnen alleen maar toekijken hoe zij genieten. (meer…)
Bij binnenkomst staat hoofdpersonage Bongi Perez voor een stellage van twee verdiepingen die een vervallen appartement voorstellen. In haar hoodie met Amerikaanse vlag bekijkt ze het binnenstromend publiek, af en toe brengt ze passanten aan het schrikken. Zo zal ze ook haar medepersonages benaderen: arrogant, woedend, scheldend. Ze gaat zitten, met haar benen open en zonder slipje. Ze laat zich lange tijd bekijken. En zij bekijkt ons. (meer…)
