Oerol 2019

De eerste vindt bevrijding door tegen het ritme in te klappen, de tweede heeft een hartritmestoornis, de derde zoemt melodieën tegen een chaotische geest. De muziek die de samensmelting van die drie elementen oplevert, gebruikt ten slotte de vierde – de rattenvanger – als onweerstaanbaar lokmiddel om iedereen het dichte bos in te krijgen. De ratten, de riten en het ritme is een muzikale, theatrale vertaling van het volksverhaal ‘De rattenvanger van Hamelen’. (meer…)

Het Milanese collectief Strasse liet zijn oog vallen op Oerol om een trilogie neer te zetten over onze perceptie van de tijd. Nederlands regisseur Lotte van den Berg wordt ook vermeld in het programma, maar de link is onduidelijk – behalve dan dat beiden de openbare ruimte kiezen als hun werkterrein. Een voorstelling in drie stukken en op drie plekken dus, met zeeën van tijd ertussen. Tot ergernis van menig toeschouwer. (meer…)

Een jongen is druk in de weer met tentstokken, verderop ligt iemand met koptelefoon te zonnen, twee vaders ontbijten met hun dochters, een oudere vrouw zit voor haar caravan, twee meisjes doen een balspelletje en uiteraard pakt iemand zijn gitaar: we zijn op de camping. (meer…)

Een spacy ritueel, een trance om middernacht, een totaalkunstwerk: dat alles is Firebird, een lichtsymfonie van muziektheatercollectief Touki Delphine en scenograaf Theun Mosk. Stravinsky’s epische compositie krijgt honderd jaar later op Oerol een epische update. (meer…)

Theatermaker Bart van de Woestijne ontving vorig jaar op Oerol de Joop Mulder Plak voor zijn voorstelling Voor we namen kregen. Dit jaar is een uitgewerkte versie van zijn interactieve installatie op het festival te zien. De theatrale denkexercitie In Order of Disappearance is een oefening in afzondering, een exploratie naar het wezenlijke verschil tussen aanwezigheid en afwezigheid. (meer…)

Wat staat ze daar mooi, die rode dome. Net een enorm ruimteschip dat is gestrand op de Noordsvaarder, het uitgestrekte strand van Terschelling. In de dome zelf zijn astronauten neergestreken uit de toekomst, die het heden een confronterende spiegel voorhouden. (meer…)

Botanical Wasteland van theatermakers Suzan Boogaerdt en Bianca Vanderschoot alsook muziekcollectief Touki Delphine is duidelijk een reactie op een belangrijk geluid dat met alle klimaatprotesten steeds luider wordt: het moet een pleidooi wezen voor een radicale ommezwaai in hoe wij ons als mensen verhouden tot wat er van onze aarde nog rest. (meer…)

Tijdens de finale van het Eurovisie Songfestival in Tel Aviv klonk in de opgefokte interviewtjes weer meermalen de versleten mythe dat muziek mensen verenigt en tegenstellingen overbrugt. Dat is natuurlijk onzin. (meer…)

Nour heet ze, en ze is de prinses uit het oosten. Maar hun land wordt geteisterd door de ratten, dus moet ze samen met haar vader (en Koen, een pratend konijn) op de vlucht: op … Lees verder

De twee mannen zijn zich ervan bewust dat het samenwerkingsverband van een Iraniër en een Israëli door de buitenwacht niet normaal wordt gevonden. ‘But actually we are not so different.’ Sahand Sahebdivani en Raphael Rodan … Lees verder