Mandela Wee Wee; Stine Jensen en George Tobal; theaterwetenschapper Peter Eversmann neemt afscheid; Barrie Stevens; wat doet een artistiek bureau?; een kort verhaal van Remy Meeuwsen en nog veel meer. Lees hieronder of Download als PDF.
In 1677 gaat de Stadsschouwburg in Amsterdam weer open na vijf jaar sluiting wegens oorlog en economische malheur. De heropende schouwburg heeft een nieuw bestuur en er breekt een heel nieuw tijdperk aan. De populaire Spaanse comedias en vunzige kluchten verdwijnen van het toneel en de programmering wordt Frans georiënteerd. (meer…)
Ze proberen beiden persoonlijke geschiedenissen universeler te maken, filosoof Stine Jensen en theatermaker George Tobal. En ze zijn het ook hierover eens: inmiddels zou het maatschappelijk debat meer nog dan over diversiteit, over inclusie moeten gaan. Het tweede deel van een serie, geïnitieerd door de NAPK. (meer…)
Een programmeur wil balans in het seizoen, een acteur een uitdagende rol en een publiekswerker wil nieuwe groepen aanspreken. Als theatergezelschap binnen de Basisinfrastructuur heb je voortdurend te maken met uiteenlopende belangen, wensen en verplichtingen. Hoe zorg je ervoor dat artistieke keuzes niet verzuipen in de structuur van een groter instituut? (meer…)
De clubs gaan weer open. Net als veel theaters zijn ze twee jaar lang taboe geweest. Een groot aantal choreografen heeft het afgelopen decennium het clubleven gebruikt als bron voor hun werk, om verzet te bieden aan globaal machtsvertoon. Het is opmerkelijk dat Nederlandse dansprogrammeurs de verbinding tussen het theater en een ander belangrijk cultureel genre als rave (nog) niet weten te leggen. (meer…)
De Rotterdamse Club Gewalt maakt niet alleen muziektheater, maar de leden van het collectief zijn ook beste vrienden. Dat die combinatie niet altijd even makkelijk is, bleek onlangs tijdens een residentie in Berlijn. Hier is Persis Bekkering getuige van de hechte, bijzondere werkwijze van de club, en ook van onderlinge strubbelingen; een dierbare vriendschap staat dan op het spel. (meer…)
Voor het eerst in zijn zestigjarige carrière staat Barrie Stevens alleen op het toneel, met zijn solo I’m an Artist. Hoogtepunt van de tournee wordt de show in het DeLaMar op 14 april, waar hij als twintiger in Heerlijk Duurt het Langst speelde. De cirkel is daarmee rond, aldus Stevens. Hoe kijkt hij terug op zijn loopbaan? (meer…)
Een onbekend virus confronteerde ons de afgelopen twee jaar en masse met onze eindigheid. Tijdens de lockdowns dacht ik daardoor vaak terug aan de meest prangende voorstelling die ik ooit zag: De rechtszaak tegen de Dood uit 2017 van Eva Knibbe en Bart van de Woestijne. De Dood werd aangeklaagd want ‘Eenieder heeft recht op leven’, staat immers geschreven in de Europese grondwet. (meer…)
Er zal maar een vrouw in een rood pak onverhoopt onvoorstelbaar geïnspireerd raken door een voorstelling in het noorden van het land. Dan zijn de consequenties niet te overzien. Een korte, speculatieve fictie speciaal geschreven voor Theaterkrant. (meer…)
Nog steeds hangt er een zweem van romantiek rondom het circusleven, maar de arbeidsomstandigheden waaronder de artiesten werken zijn ronduit slecht. Ondanks dat bulkt de sector van optimisme, vertrouwen en creativiteit, zo wijst onderzoek uit. ‘Het wordt tijd dat er in dit erfgoed geïnvesteerd gaat worden.’ (meer…)
