Diversiteit

De voorstellingen Built For It, Wijksafari Bijlmer en Mijn vader, de expat + Oumi zijn genomineerd voor de eerste Aanmoedigingsprijs Culturele Diversiteit. Deze prijs wordt uitgereikt aan een initiatief dat diversiteit binnen de kunst- … Lees verder

Niet alleen de termen ‘multicultureel’ en ‘diversiteit’ zijn sleets geraakt, de hele thematiek lijkt de theatersector weinig te kunnen prikkelen. Dat is vreemd en schadelijk, betoogt Harriët Duurvoort: culturele diversiteit is een wezenskenmerk van de huidige samenleving en het is een van de grootste maatschappelijke uitdagingen van deze tijd om daar goed mee om te gaan. Meer dan ooit is het noodzakelijk om ruimte te maken voor makers met andere achtergronden, verhalen en perspectieven. (meer…)

Acteur Majd Mardo (1989) kwam in de jaren negentig samen met zijn ouders als politiek vluchteling uit Syrië. Vorig seizoen verwerkte hij zijn verhaal in de voorstelling Nobody Home van Daria Bukvić, dit seizoen speelde hij Macbeth bij de Toneelmakerij. ‘Ik word met name gecast vanwege mijn afkomst en uiterlijk en ik heb besloten dat ik het meeste bijdraag aan verbinding door me te focussen op de verhalen van de personages die ik speel en niet op de etnische kant van die personages.’ (meer…)

Monique Duurvoort, choreograaf en oud-danseres van Het Nationale Ballet, stelt terugkijkend vast waar ze als gekleurde maker zoal tegenaan loopt. En ze stelt ongemakkelijke vragen. ‘Hoe kan ik mij als maker artistiek tot mijn volle potentie ontwikkelen, wanneer ik afhankelijk ben van de witte denk- en doekaders van het Nederlandse professionele danscircuit?’ (meer…)

Naast mijn laptop lagen de verzamelde brieven van Flaubert, uitgegeven in de Privé-domein-reeks. Zijn portret keek me spottend aan. ‘Hoeveel van de betrokken kunstenaars hebben een niet-westerse achtergrond?’ stond er op het digitale formulier, en vervolgens moest je met de teller het correcte aantal aangeven. Het was mijn allereerste subsidieaanvraag en dit onderdeel bracht me even van mijn stuk. Hoe zat dat ook alweer met die achtergrond? Indisch, dus Nederlands, maar met Aziatisch bloed, dus ja, dat telt dan als niet-westers. Daar had ik nooit zo over nagedacht (wat weer een typisch Indisch trekje bleek te zijn, maar dat terzijde). Ik zette de teller braaf op 1. (meer…)

Begin jaren tachtig kreeg wat toen nog ‘migrantentheater’ heette een elektriserende impuls dankzij Rufus Collins, die samen met Henk Tjon De Nieuw Amsterdam oprichtte. Een paar jaar lukte het om multicultureel theater uit het verdomhoekje te krijgen, talent te kweken en repertoire te ontsluiten. Maarten van Hinte was erbij en blikt terug. (meer…)

Op 8 januari ging A Raisin in the Sun in première, de eerste Nederlandse uitvoering van de Afro-Amerikaanse Broadway-hit uit 1959. Het was de eerste productie van stichting Well Made Productions, waarmee theatermaker Samora Bergtop en zakelijk leider Ellen Tjon A Meeuw het gesprek over diversiteit in het theater nieuw leven willen inblazen. Bergtop: ‘Heel lang heb ik gedacht dat ik een soort gekkie was.’ (meer…)

In oktober vond in Theater aan de Parade in Den Bosch een klein drama plaats. Het gebeurde tijdens de voorstelling De Lulverhalen, waarbij drie vrouwen een zelfgeschreven verhaal vertellen met het mannelijk geslachtsdeel als uitgangspunt. (meer…)

‘Multikulti is gescheitert’, zei Angela Merkel in 2010. Toen dacht ik: yes, now we are talking! We zijn inmiddels een paar jaar verder en het is tijd om multiculturalisme echt dood te verklaren. Want multiculturalisme is opgelegd als de beste manier om een snel divers wordende maatschappij te managen; ook in brede zin hebben onze podiumkunsten zich daarbij neergelegd. Deze top-downbeweging heeft ertoe geleid dat we in een horizontale lijn naast elkaar zijn gaan leven, denken en voelen. In plaats van mét elkaar. Het proces heeft verschillen herkend, erkend en bevestigd tussen tradities, herinneringen, wereldvisies, gedachtes en mensen. Tegelijkertijd bracht de top-downbeweging redenen en excuses om de verschillen te bevriezen en buiten ons eigen handelen te houden. Deze attitude heeft, met alle goede intenties, de deur opengezet voor onderdrukking van de Ander. Ik hoor je zeggen dat dat niet iets nieuws is. Klopt, maar wat wel nieuw is, is het gegeven dat er nu een generatie opstaat die volwassen aan het worden is met een interculturele identiteit. Ook in de podiumkunsten. (meer…)

Hassan Mahamdallie zette bij de Britse Arts Council de ‘Creative Case for Diversity’ op, een doorlopend creatief debat om diversiteit en gelijkheid in de kunsten te bevorderen. ‘Diversiteit is niet “een probleem”. Diversiteit ís. Het is de natuurlijke staat der dingen.’ (meer…)