DeClaus is een dossier met kritieken over nieuwe theaterteksten. Regelmatig verschijnen nieuwe besprekingen over Nederlandstalige teksten die in het huidige seizoen worden gespeeld en over interessant internationaal repertoire dat in Nederland nog niet gespeeld is.
Freek Mariën, bekend als poëtisch jeugdtheaterauteur en -regisseur, wilde ook theater voor volwassenen maken, en heel graag een echt schurkenstuk. (meer…)
Op enkele uitzonderingen na, maakt iedereen het vroeg of laat mee – een ‘eerste keer’ seks. Voor velen is het een startsein voor het eindelijke volwassen worden en het ontdekken van een nieuwe kant van onszelf. (meer…)
Een droom, beschreven in de regieaanwijzing aan het begin van een scène: Bill wandelt in een drukke plek. Hij haalt een geweer boven en schiet iedereen dood. De daaropvolgende scène speelt zich af tussen Bill en zijn psychiater. (meer…)
Bij het kanaal naar links (2011) van Alex van Warmerdam is een Romeo en Juliette-variant gesitueerd in een samenleving die steeds diverser en gekleurder wordt. (meer…)
Hoe vertel je het verhaal van een grootmoeder die op zeker moment besloot te zwijgen en daarin tot haar dood volhardde? En zou je dat verhaal wel moeten vertellen – zou het niet van meer respect getuigen om er ook het zwijgen toe te doen? (meer…)
In zijn meest recente toneeltekst En wie ben jij? (2020) presenteert Bruno Mistiaen schuld als bindende factor tussen de uiteenlopende personages die hij opvoert. Al ons denken, doen en laten is terug te voeren op schuldgevoel. (meer…)
Woestzoeker is een tekst van Jan Sobrie en Raven Ruëll voor kinderen van 8+. De twee personages van het stuk – Ebenezer en Sammy – hebben ongeveer dezelfde leeftijd of zijn iets ouder. Ze worstelen beiden met een situatie die voor kinderen moeilijk te vatten is en hard om te ervaren: leven met armoede en met de vele consequenties daarvan, thuis en vooral in hun belangrijkste biotoop buiten de familie: de school. (meer…)
Twee primaire emoties lijken meer dan andere het gedrag van onze tijd te bepalen: angst en woede. En de vele, vaak gevaarlijke verbindingen die daartussen kunnen ontstaan. Soms zijn ze niet of nauwelijks van elkaar te onderscheiden: angst kan immers omslaan in agressie en woede verbergt vaak schrik. (meer…)
Wat is de positie van een (lelijke) vrouw? Op deze vraag reflecteert de Finse Saara Turunen in haar stuk Medusan huone (vert. Medusa’s kamer). Het resultaat is een sterk feministisch pamflet, licht gebaseerd op de Griekse mythe waarin Medusa wordt verkracht en als straf wordt veranderd in een vrouw met slangenharen. (meer…)
