Artikelen over de theatersituatie in Hongarije, Noorwegen en Istanbul. En verder Ada Ozdogan, Belle van Heerikhuizen, Trajal Harrell, Shelley Bos en theater en technologie. Lees hieronder of Download als PDF.
Voor de gesubsidieerde kunstsector is het een tijd van dubbel vagevuur: tussen aanvraag en uitslag; tussen verkiezingen en kabinet. Vooral voor de instellingen die bij een van de cultuurfondsen aanvragen is de spanning hoog. De meerjarige regeling van het Fonds Podiumkunsten is bijna twee keer overvraagd, die van het Amsterdams Fonds voor de Kunst ruim 1,4 keer. (meer…)
Belle van Heerikhuizen staat bekend als regisseur die zware thema’s op een lichte manier invoelbaar maakt. Haar voorstellingen beginnen bij een sterke intrinsieke noodzaak en een grote verantwoordelijkheid naar het materiaal. ‘Ik ga er slecht op als mensen naderhand zeggen: prima voorstelling, goed gespeeld. Hallo, dáár doe ik het niet voor.’ (meer…)
Sinds #MeToo is er veel ten goede veranderd, maar verhalen over grensoverschrijdend gedrag blijven opduiken. Theaterkrant Magazine ging in gesprek met steun- en adviespunt Mores, dat onafhankelijke vertrouwenspersonen en organisatieadvies biedt, en de Stichting Sociale Veiligheid Podiumkunsten, die zowel in advies als in een onafhankelijke klachtencommissie voorziet. Hoe staan de zaken in het theater anno 2024? (meer…)
Wat doet een extreem-rechts regime met het festivalklimaat in Hongarije? Festivalleider Fanni Nánay ziet hoe de gemeenschapszin, die voor de kunsten zo van belang is, erodeert. Kees Lesuis van Oerol ondersteunt het kleine festival, maar ziet in Nederland vergelijkbare tendenzen. ‘Mensen durven tegenwoordig in Boedapest op straat niet meer te stoppen en te kijken.’ (meer…)
Performancekunstenares Kate McIntosh nodigt in haar nieuwste voorstelling jongeren en volwassenen uit zich op verschillende manieren volkomen aan elkaar over te geven. Ervaringen en gedachten worden zo in ogenblikkelijke uitwisseling gedeeld. ‘Ik ben nog steeds voortdurend verrast door wat mensen zeggen over wat ze hebben ervaren.’ (meer…)
In het werk van choreograaf Trajal Harrell speelt de combinatie van grote kwetsbaarheid en uitgelatenheid een belangrijke rol. Op een beminnelijke manier doet hij aan allerlei vormen van heiligschennis, ook weer in zijn nieuwste voorstelling, die dit jaar het Holland Festival aandoet: The Romeo. ‘Een dans die iedereen zou moeten kunnen dansen, ongeacht achtergrond of gender, karakter of stemming, van welke generatie dan ook.’ (meer…)
Wie zijn wortels niet kent, kan ook niet groeien. Dat geldt niet alleen voor makers van kleur; ook de witte sector heeft een erfenis en die is niet neutraal. Pas als de geschiedenis van uitsluiting en discriminatie gekend en erkend wordt, kan het veld echt inclusief worden. Hoe kunnen we dat (zo snel mogelijk) bewerkstelligen? (meer…)
Meer dan dertig jaar internationaal onderzoek en voorbeelden uit eigen land tonen in een februari verschenen rapport onomwonden aan dat kunst bijdraagt aan de gezondheid en het welzijn van mensen. Naar aanleiding van het verschijnen van dit whitepaper gingen we in gesprek met coauteur Jet Bussemaker, en danspioniers Andrew Greenwood en Marc Vlemmix. (meer…)
Geef haar een script en ze stort zich er helemaal in. Actrice Shelley Bos is gretig, nieuwsgierig en altijd op zoek naar verbinding, ook met haar personages. Een gesprek over roekeloze misdadigers, vrouwelijke stereotypen, en het belang van de lach. (meer…)
