Een dossier over collectieven toen en nu, en interviews met de twee bijzonder hoogleraren theaterwetenschap. Lees hieronder of Download als PDF.
Millie Taylor bekleedt sinds een paar maanden de Special Chair in Musical aan de Universiteit van Amsterdam. Door corona moet dat nog online, maar vanuit haar werkkamer in een cottage in een pittoresk dorpje in het Zuid-Engelse Hampshire is ze al volop aan het netwerken geslagen en promoot ze geestdriftig haar werk. (meer…)
Sinds 2019 bekleedt Nicholas Till de Pierre Audi-leerstoel, de eerste leerstoel voor Muziektheater en Opera in Nederland. Door de pandemie is het stil rond de progressieve hoogleraar Operastudies. TM spreekt hem over zijn onderzoek, zijn gedachtegoed en zijn plannen. Voor het spannende werk moeten we opera verlaten en muziektheater opzoeken, stelt Till. (meer…)
Theaters verzamelen steeds meer gegevens over hun bezoekers, maar hoe je al die data optimaal kunt gebruiken is voor velen nog een zoektocht. Data-analist Sara Oomen helpt organisaties in de cultuursector die gegevens om te zetten in bruikbare informatie.
(meer…)
In een interview met Marina Abramovic lees ik dat ze drie abortussen onderging omdat het moederschap ‘a disaster’ voor haar werk zou zijn. ‘Heftig’, denk ik. Het interview in Der Tagesspiegel dateert uit 2016, Abramovic is van een andere generatie, maar toch ben ik weinig verbaasd. De angst om niet meer mee te doen in de kunsten zodra er een kind is, vind ik anno 2021 nog zeer herkenbaar. (meer…)
Geschiedenislessen van vijftig jaar jeugdpodiumkunsten binnen het Nederlandse cultuurbeleid
Decennialang is er door instellingen en overheden gebouwd aan een professionele jeugdtheatersector. Na een lange periode van golfbewegingen, lijken de jeugdpodiumkunsten 2021 klaar voor een volgende fase. Laten professionals en beleidsmakers de door corona gedwongen tussentijd goed besteden, zo bepleit Maurice Dujardin, die de boeiende geschiedenis indook. (meer…)
Held; heeft inmiddels een inmiddels een studiopresentatie gehad. Hoera! Voor sommige aanwezigen was de fantastische cast een positieve verrassing. Die verrassing heeft te maken met drie zinnen die ik vaak hoor als het gaat over diversiteit. ‘Ze zijn er niet.’ En als ze er wel zijn: ‘Ze zijn niet goed genoeg.’ En als ze wel goed genoeg zijn: ‘Ze blijven niet.’ (meer…)
‘Ik was een jaar of 16 toen ik Eugene O’Neills Long Day’s Journey into Night als hoorspel op de radio hoorde. Ik was verbijsterd: het was alsof ik naar mijn eigen leven luisterde. Die ouders, dat gezin, de ruzies, de ellende. Ja, dat stuk is een meesterwerk. Je kunt er het wezen van de mens in ontdekken. Tegelijk is het zo simpel: de aanwezigheid van vier mensen op het toneel is genoeg.’ (meer…)
In 1987 zag ik Frank Sheppard voor het eerst spelen in het spraakmakende stuk The Meeting van Jeff Stetson over de fictieve ontmoeting tussen Malcolm X en Martin Luther King. John Leerdam, toen nog student aan de regieschool, regisseerde. Leerdam wilde de voorstelling in het Engels maken, hij vond dat de rauwheid en kracht van het stuk ten goede komen. Studieleider Loek Zonneveld ging niet akkoord. Rufus Collins, artistiek leider bij DNA en Leerdams begeleider, ging samen met hem de discussie aan. Het werd toegestaan. (meer…)
