We stelden 12 denkers en doeners uit de theaterwereld de vraag: wat nu? We kregen een urgente rijkdom aan stukken, onder meer van Ivo van Hove, Milone Reigman, Tjeerd Bischoff, Bas Schoonderwoerd, Lara Staal en Selm Wenselaers. Download als PDF.
Makers van kleur hebben behoefte aan een platform, ze willen hun stem laten gelden. Daarnaast is er een publiek dat deze behoefte deelt. Hoe kan dit werk evolueren voorbij thema’s als processen van uitsluiting en negatieve stereotypering en een nieuw, veelkleuriger publiek vinden? Theatermaker Milone Reigman doet een voorzet voor verandering. (meer…)
Rituelen, tekst, betrokkenheid bij het creatieproces, regelwerk – het is allemaal belangrijk in het theater, maar ook in de uitvaartwereld. Simone Scholts, José Kuijpers en Barbara Raes vertellen hoe het is om samen met intimi betekenis te geven aan de dood, met inzet van theatrale middelen en kunst. (meer…)
Troost, zorg, ritueel, aanraking, verbinding, het zijn ingrediënten van een steeds bredere beweging in de kunstwereld. Zo richt een groeiend aantal kunstenaars zich op inclusieve kunst die ruimte creëert voor heling, solidariteit en traumaverwerking in een wereld die permanent in crisis is. Hoe doen ze dat? (meer…)
Het bewaken van je grenzen terwijl je een plek probeert te verwerven binnen de podiumkunsten is voor elke niet-gearriveerde persoon in het veld een precair gegeven. Acteur en (muziek-)theatermaker Gable Roelofsen reflecteert op zijn eigen MeToo-ervaring, zijn weg naar autonomie en het belang van zorg. (meer…)
Ze maken voorstellingen, podcasts, talkshows, films, (web)series en schrijven boeken, veelal in coproductie met anderen. Ze werken met een kerncollectief van louter vrouwen. En ze vertrekken altijd vanuit authentieke verhalen van stemmen die ze missen in literatuur, media en podiumkunst. Verhalenplatform ROSE stories krijgt voet aan grond in de meerjarige culturele infrastructuur. ‘Wij geloven in een alternatieve, innovatieve vorm van collectief leiderschap.’ (meer…)
Ik ben niet joods. Ik ben geen indo. Ik heb geen oma die in het verzet zat en geen collaborerende overgrootvader. En toch houd ik me al bijna tien jaar bezig met de Tweede Wereldoorlog. Dat was niet vanzelfsprekend, want het enige dat wij vroeger moesten doen op 4 mei was opstaan voor de televisie. (meer…)
Kijken door een inclusieve bril en snappen welke gevoeligheden er bestaan in het theater leer je niet zomaar als je dat een leven lang niet hebt hoeven doen. Nan van Houte en Neske Beks startten een briefwisseling over hun ervaringen en nodigen anderen uit zich te mengen in de discussie. In deze editie: Ernestine Comvalius en Simone Zeefuik. (meer…)
We moeten harder werken om het publiek te vinden dat zich op dit moment niet herkent in de verhalen op het toneel, zo realiseren zich de makers van het NNT en Club Guy & Roni. Dat vraagt om nieuwe narratieven. Misschien voelt het soms als donquichotterie, maar niet-proberen is geen optie. (meer…)
In Jan Pietersz. Coen van J.J. Slauerhoff staan de laatste maanden uit het leven van deze omstreden zeventiende-eeuwse gouverneur-generaal van de VOC centraal. Slauerhoff verweefde de politieke en bestuurlijke verwikkelingen waar Coen mee te maken kreeg met een liefdesgeschiedenis die zich binnen de muren van de gouverneurswoning in Batavia afspeelde. Het stuk heeft een tumultueuze opvoeringsgeschiedenis. Geen wonder: het roept allerlei ongemakkelijke vragen op. Elke hedendaagse enscenering vraagt dus om een nieuwe stellingname tot de verweven geschiedenissen van het kolonialisme. (meer…)
