In de voorstelling Wachtkamer van de liefde ligt de 35 jaar theaterervaring van Fred Delfgaauw hoog opgestapeld. Zijn techniek is perfect. Moppen en weemoed wisselen elkaar af. Maar confronterend voor het publiek wordt het nooit.… Lees verder
De eerste momenten van Mozarts De toverfluit (Die Zauberflöte, 1791) door het Amsterdams Marionetten Theater zijn verrassend: de roodfluwelen gordijnen gaan open en we zien een jonge vrouw met stoffer en blik in … Lees verder
Een poppentheater en een dansgezelschap die samen een productie maken voor kleuters; dat roept, von Kleist indachtig, verwachtingen op. Nat Gras van Goele Van Dijck is een dansgezelschap dat al poëtische pareltjes heeft gemaakt voor … Lees verder
Op het toneel van het Amsterdamse Ostadetheater zit een vrouw met kapsel en kleren van rond 1950 achter een bureau met een bakelieten draaischijftelefoon en een transistorradio. Officieel is zij de secretaresse van een filmproducent, … Lees verder
Het grote nadeel van sprookjes is dat ze expliciet moralistisch zijn. Als je anno 2013 een sprookje wilt bewerken voor kleuters zul je meer moeten doen dan het verhaaltje met poppen in een decortje navertellen. Wij eenentwintigste-eeuwers houden er nu eenmaal niet meer van om een moraal opgelegd te krijgen. (meer…)
