‘Hé jij daar, mevrouw op de eerste rij: Geef jij nog melk?’ Al bij binnenkomst dirigeert Jip Smit het publiek, haar zelfbenoemde ‘beestenleger’, naar verschillende zitplaatsen. ‘Gevleugelde dieren links, hoefdieren rechts.’ (meer…)
Met de nonchalance van een tandartsassistent die je komt ophalen uit de wachtruimte, begeleidt Bram van Helden ons vanaf de hal van de Verkadefabriek naar een ruimte achterin. We gaan daar met zijn zessen rond een tafel zitten, met Van Helden aan een van de lange kanten. (meer…)
Stroboscoopwaarschuwingen, oordopjes bij de ingang; voor een bezoek aan de performance ZUCHT van Jelle Huizinga mag je je mentaal best even schrap zetten. In een krappe 45 minuten onderwerpt de vierdejaars performancestudent zijn publiek aan een muur van licht, geluid en geschreeuwde gedachten. (meer…)
Marina Abramović’ performances waren legendarisch. Van de scheermesjes, uien- en wurgslang-acts en haar eerste confronterende act met publiek Rhythm 0, via de wandeling van twee kanten af met haar scheidende partner Ulay over de Chinese muur en haar tweede grote act met publiek The Artist is Present in het MoMA tot en met recente activiteiten in wellness en cosmetica, als dat ook acts zijn. (meer…)
In F A G G O T S nodigt een geheimzinnige gestalte ons uit om een andere planeet te betreden: een fantasiewereld waarin the men zijn verdwenen en waarin de faggots de dienst uitmaken. Performer Tibau Beirnaert en regisseur Laurens Aneca creëren, geïnspireerd op het boek The Faggots and Their Friends Between Revolutions van Larry Mitchell, een boeiende, scherpe én komische wereld. (meer…)
De sonore stem van een man klinkt in de ruimte van Frascati 4, Amsterdam. Hij spreekt in het Portugees en de Engelse vertaling kunnen we als projectie meelezen. De man zelf zien we niet. Terwijl hij praat, beweegt de Frans-Nederlandse performer Ika Schwander (1999) zich over het toneel, ze loopt op hoge verende stelten, aluminiumkleurig. (meer…)
Voor het tweede gedeelte van de voorstelling zijn de toeschouwers aan een andere kant van het zaaltje allemaal door elkaar gaan zitten. De klassen hebben zich vermengd, roept een van de performers monter uit. Dat was in het eerste deel niet de bedoeling. (meer…)
In zijn Homo Deus (2015) beschrijft de Israelische auteur Yuval Harari hoe de sapiens, van wie hij in het voorafgaande boek de ontwikkelingsgeschiedenis schetste, zich in de nabije toekomst zal doorontwikkelen tot deus, tot god – onsterfelijk, regeneratief. (meer…)
Tussen ICK Space for Dance Art in Amsterdam en Wakaliga in Oeganda bestaat veel geografische afstand en geopolitiek verschil, maar choreograaf Éric Minh Cuong Castaign spreekt voorafgaand aan de voorstelling Waka vooral over het overbruggen daarvan. Wat de hamvraag poneert hoe wij ons door middel van technologie kunnen relateren aan elkaar en wat deze fragiliteit in connectie – in de meest metaforische en letterlijke zin – dan behelst. (meer…)
De afstudeervoorstelling Gebr. Nooitgenoeg door team Krankjorum speelt zich af in Studio Wieman, een voormalige Mercedesgarage in Amsterdam-Noord. Dit is ook de plek waar afterparty’s plaatsvinden, de raves. Theater, uitgaansscene en underground treffen elkaar. (meer…)
