Een grote zwarte hond die je overal achtervolgt. Het is een veelgebruikte metafoor voor een depressie. Bij Stephanie Louwrier is die hond veranderd in een slijmerig, slap, ruggengraatloos monster dat zich diep door je buik … Lees verder
PoroCity, het nieuwe project van choreograaf Andrea Božić, beeldend kunstenaar Julia Willms, geluidskunstenaar Robert Pravda (alias Tilt) en lichtontwerper Vinny Jones, stelt een parcours van dromen voor, aan de hand van teksten op locatie. … Lees verder
Apollon Musagète, de nieuwste voorstelling van performancekunstenaar Florentina Holzinger, voelt als een voorlopig hoogtepunt in haar oeuvre. De fascinaties rond het doorbreken van (hetero)normativiteit, voyeurisme, exhibitionisme en lichaamsautonomie die in haar eerdere werk ook … Lees verder
Do You Remember That Time We Were Together And Danced This Or That Dance? is een dertig minuten durende dans van blikken, woorden, begrippen, voorstellen, hand- en hoofdgebaren, die niet alleen herinneringen en fantasieën losmaken, … Lees verder
Superdance is een eerbetoon aan de vagina. De Oostenrijkse choreograaf Oneka von Schrader creëerde een werk met zes vrouwelijke dansers, die het lichaamsdeel in ere herstellen. Dat levert bij vlagen interessante en geestige beelden op, … Lees verder
Elastic Habitat is een even tactiele als theatrale installatie van Helena Dietrich en Janneke Raaphorst, die verschillende registers bespeelt. Er is tekst om te lezen en er zijn stemmen om naar te luisteren. Er is … Lees verder
Theatermaker en informaticadeskundige Orion Maxted waagt zich op onbekend terrein. Zijn nieuwste werk [The Brain] is een uiterst experimentele voorstelling met digitale media. Dat levert nieuwe inzichten op, maar ook flink wat dramaturgische hobbels.
Hoe … Lees verder
