Tijdens het jaarlijkse Winternights bieden SoAP Maastricht, VIA ZUID en C-TAKT een podium aan het work-in-progress van ‘hun’ talenten. Doorgaans kunnen bezoekers een glimp van het werk opvangen op verrassende locaties in de stad Maastricht. (meer…)
De voorstelling werd gespeeld op de vloer van de grote zaal van het Genkse cultuurcentrum, maar er waren geen toeschouwers aanwezig; je moest thuis kijken op je scherm naar de livestreambeelden. Er werd gefilmd vanop het podium, tussen de acteurs in. Dat bracht de personages wel dichtbij in zicht, maar eigenlijk bleven ze ver weg, ver weg van de nabijheid die de theaterkunst zo kenmerkt. (meer…)
De Nationale Opera had zijn Le nozze di Figaro uit 2016 al aangepast tot een veilige coronaversie, van twee uur zonder pauze. Aangescherpte coronamaatregelen maakten echter ook die uitvoering onmogelijk, waardoor enkel nog een online-project restte, ’tot onze grote spijt’ schrijft het gezelschap op zijn website. Toch valt er bij deze Nozze, in samenwerking met regisseur van het eerste uur David Bösch, dirigent Riccardo Minasi van het Nederlands Kamerorkest en regisseur van de herneming Maria Lamont, in je eigen thuisopera nog heel veel te genieten. (meer…)
Het is de laatste jaren steeds moeilijker geworden om onbevangen te kijken naar het werk van Milo Rau. Niet alleen omdat de gecumuleerde kijkervaring in de weg zit – en er zich daarin onmiskenbaar patronen en tactieken uitkristalliseren, zoals bij elke kunstenaar die werkt aan een coherent oeuvre – maar vooral omdat er in toenemende mate kritiek is op zijn manier van werken. (meer…)
Jeugdtheatergezelschap Het Laagland uit Sittard maakte in 2015 de dialectvoorstelling Zujerleech.Vanwege het grote succes zou deze herfst een herneming gespeeld worden. Daar stak corona een stokje voor. Het gezelschap maakte er daarom een live gespeelde ‘stream’ van. Die werd deze maand enkele keren uitgezonden via internetplatform Zoom. (meer…)
Vanwege corona is alles in flux, ook bij Opera Zuid. De double-bill La voix humaine van Francis Poulenc en L’heure espagnole van Maurice Ravel zou vanuit hun huistheater in Maastricht live gestreamd worden naar verschillende bioscoopzalen door het hele land. De nieuwe lockdown gooide roet in het eten, noodgedwongen werd de première enkel online aangeboden. (meer…)
De theaters zijn dicht en de mensen thuis. Maar ergens, in een theater aan zee in Den Haag, zoeken twee dansers naar verbinding. Op het verder lege toneel houdt een vierkante verhoging hen gevangen. De verstilde, minimalistische tonen van Het Balletorkest geven hen zachte duwtjes. (meer…)
Mattijs van de Woerd vleit de cello in de armen van Doris Hochscheid. Een meisje reikt de strijkstok aan en positioneert zich achter haar. De bariton verwoordt de herinneringen van deze jonge vrouw, die les kreeg van Jacqueline du Pré (1945-1987) toen zij haar instrument al in geen jaren meer had bespeeld. (meer…)
Slechts heel weinig bezoekers konden (helaas) live getuige zijn van Back to Ballet – Contemporary, het vervolg op de eerdere, kwalitatief even hoogstaande Back to Ballet – Classic. Directeur Ted Brandsen van Het Nationale Ballet wilde de Contemporary-editie per se door laten gaan, en terecht. (meer…)
Aan het slot van The other scanderen alle zangers triomfantelijk: ‘We are the others. We are the others. We are the others.’ De boodschap van librettist Jonathan Levi wordt kracht bijgezet door het Rosa Ensemble, op een beukende groove van Floris van Bergeijk. Daar kunnen de haatzaaiers het mee doen. (meer…)
