Mijn medeafstudeerders aan de Regieopleiding, Espen Hjort en Eline Arbo, komen net als ik uit het buitenland. Omdat we waarschijnlijk toch in Nederland aan het werk zouden gaan, hebben we het op school veel over het subsidiesysteem gehad en het vergeleken met Noorwegen en Duitsland. Zo werd beleid een belangrijk thema in onze klas. (meer…)
Massaal rennen subsidiegevers en denkers over kunst in de richting van leuk, leuker, leukst voor de doelgroep. Dat is niet waar we heen moeten, betoogt festivalleider Rainer Hofmann. ‘Ondersteun het gewaagde, niet het gladde!’
Door Rainer Hofmann, foto Anna van Kooij
(meer…)
Matthias de Koning (Maatschappij Discordia) reageert op de subsidieverdeling van Fonds Podiumkunsten en Amsterdams Fonds voor de Kunst. ‘Feit is dat als we geen geld krijgen alles irreëel wordt, we zijn tenslotte geen hobbyclub.’
Door Matthias de Koning, foto’s Jan Joris Lamers (meer…)
Het succes van de theaterfestivals is groot en er zit toekomst in méér en grotere festivals. Mede omdat festivals van oudsher een ideaal platform zijn voor een intense beleving van podiumkunst. De catharsis waar Aristoteles over sprak, deed zich ook voor tijdens de grote Dyonisische festivals.
Door Tom Helmer, foto Karin Jonkers (meer…)
‘Als theatermaker probeer je iets te maken wat nog niet bestaat, wat nog nooit is vertoond. Dat is al lastig genoeg. Ik speel nu mee in Total Eclipse of the Heart van Kassys, een onderzoek … Lees verder
Beste jij,
‘Multikulti is gescheitert’, zei Angela Merkel in 2010. Toen dacht ik: yes, now we are talking! We zijn inmiddels een paar jaar verder en het is tijd om multiculturalisme echt dood te verklaren. Want multiculturalisme is opgelegd als de beste manier om een snel divers wordende maatschappij te managen; ook in brede zin hebben onze podiumkunsten zich daarbij neergelegd. Deze top-downbeweging heeft ertoe geleid dat we in een horizontale lijn naast elkaar zijn gaan leven, denken en voelen. In plaats van mét elkaar. Het proces heeft verschillen herkend, erkend en bevestigd tussen tradities, herinneringen, wereldvisies, gedachtes en mensen. Tegelijkertijd bracht de top-downbeweging redenen en excuses om de verschillen te bevriezen en buiten ons eigen handelen te houden. Deze attitude heeft, met alle goede intenties, de deur opengezet voor onderdrukking van de Ander. Ik hoor je zeggen dat dat niet iets nieuws is. Klopt, maar wat wel nieuw is, is het gegeven dat er nu een generatie opstaat die volwassen aan het worden is met een interculturele identiteit. Ook in de podiumkunsten. (meer…)
Beste lezer,
Dat ik nu gevraagd ben een stuk te schrijven heeft waarschijnlijk te maken met de manier waarop ik De Nieuwe Sint aan Nederland heb geïntroduceerd: de donkere man als rolmodel voor de donkere kindjes. Ik liet mezelf niet in een hokje plaatsen door het zwart-witdenken, maar oversteeg dat door de ware boodschap van Sint Nicolaas uit te dragen; de boodschap van liefde en vriendschap voor iedereen die ervoor open staat. Ik koos ervoor zelf de verandering te zijn die Nederland zo hard nodig heeft. Het is een overdonderend succes. (meer…)
Tijdens mijn werkzaamheden in de (gesubsidieerde) podiumkunstensector ben ik zelden een andere ‘cultureel diverse’ medewerker tegengekomen bij een ministerie, gemeente of fonds met een inhoudelijke functie op beleids- of stafniveau. Terwijl makers, programmeurs en podia worden aangespoord zich te diversifiëren, lopen overheden en fondsen zelf op dit gebied mijlenver achter. Diversiteit bij subsidiërende instellingen is echter zéér noodzakelijk als we willen dat er in het (gesubsidieerde) veld onder makers en podia structurele en inhoudelijke veranderingen plaatsvinden die de realiteit van een veranderd en veranderend Nederland reflecteren. (meer…)
Als zoon van een Roemeense moeder en een Israëlische vader ging ik in het jaar 2000 studeren aan de Toneelschool in Amsterdam. We zaten met onze nieuwe klas op de achtste verdieping in het kantoortje van André Veltkamp, de toenmalige directeur. Bij het voorstelrondje schijn ik gezegd te hebben: ‘Ik ben Eran Ben-Michaël. 100 procent Nederlander, 100 procent Israëliër.’ Gezien het feit ik nooit enige worsteling heb ervaren met mijn gemixte achtergrond is dit een uit mijn mond nogal merkwaardige uitspraak. (meer…)
