Op Festival SPRING presenteerden de Japanse conceptueel kunstenaar Michikazu Matsune en de Franse choreografe Martine Pisani de voorstelling Kono atari no dokoka. In deze performance over herinneren en persoonlijke, artistieke archieven, zag Fransien van der Putt een voorbeeld van een nieuw theatergenre: ‘Performing the Archive’. (meer…)
Closed Eyes is een ‘beeldend dansconcert’ dat de pijn blootlegt van een getraumatiseerd verleden. Hoe kunnen we verder ondanks dat verleden, is de vraag die choreograaf Alida Dors stelt aan de hand van haar eigen familiegeschiedenis. Omringd door drie muzikanten, negen dansers en prachtige videobeelden van Bernie van Velzen, duikt Dors haar eigen verleden in. (meer…)
De voorstelling Disgraced is een frontale aanval op het moderne identiteitsdenken. Het toneelstuk uit 2013 is nu door Black Sheep Can Fly en Het Nationale Theater op de Nederlandse planken gebracht, in een gezamenlijke regie van Saman Amini en Eric de Vroedt. (meer…)
Dit seizoen gingen er op dezelfde dag twee muziektheatervoorstellingen in première waarin Papoea centraal stond en waarmee dus eindelijk ook deze verborgen verhalen aandacht kregen. Cultuurhistoricus Nancy Jouwe heeft een Papoea-achtergrond, en ging kijken. Ze zag een verrassende en ontroerende voorstelling – en ook een zeer ontluisterende. (meer…)
Waarom zou ik in hemelsnaam willen recenseren, vroeg Emilie van Heydoorn zich af. Door bepaalde mythevorming rondom de criticus, gepaard aan een overdaad aan eurocentrisch perspectief, bleef voor haar de recensent en diens werk verborgen achter een rookgordijn. Een intensieve zoektocht leverde inzichten op. (meer…)
In haar voorstelling Cock, Cock… Who’s There? overvalt Samira Elagoz haar toeschouwers voortdurend met verontrustende en verwarrende informatie terwijl ze vertelt wat het betekent om slachtoffer van een verkrachting te zijn. Cock, Cock… Who’s There?… Lees verder
Het nieuwste theatrale spel van theatermaker Emke Idema neemt de vorm aan van een gezamenlijke queeste naar speeltijd, een group effort om een voorstelling van met collectieve inzet van verbeelding langer te maken. Hoe werkt … Lees verder
Apollon Musagète, de nieuwste voorstelling van performancekunstenaar Florentina Holzinger, voelt als een voorlopig hoogtepunt in haar oeuvre. De fascinaties rond het doorbreken van (hetero)normativiteit, voyeurisme, exhibitionisme en lichaamsautonomie die in haar eerdere werk ook … Lees verder
