Het Miljoenenkasteel is gekraakt. Een klokkenluider heeft een enorme hoeveelheid documenten openbaar gemaakt die een onthutsend inkijkje geven in het functioneren van de grootste theaterinstelling van ons land. Alle namen en overige privé informatie zijn vanzelfsprekend onherkenbaar gemaakt. (meer…)
Recensie van het publiek bij Brieven uit Genua door Toneelgroep Maastricht
Gezien op 12 mei 2020
★★★☆☆
Er wordt al zo veel geoordeeld over theatermakers; hoe zit het met het publiek? Dat draagt net zo goed bij aan de ervaring van een theatervoorstelling. (meer…)
Ik ben niet joods. Ik ben geen indo. Ik heb geen oma die in het verzet zat en geen collaborerende overgrootvader. En toch houd ik me al bijna tien jaar bezig met de Tweede Wereldoorlog. Dat was niet vanzelfsprekend, want het enige dat wij vroeger moesten doen op 4 mei was opstaan voor de televisie. (meer…)
‘Mijn ogen vatten je, mijn vingers niet. Of ben je slechts een mes in mijn gedachten, een valse schijn die uit mijn koortsig brein is gegroeid?’ Met Macbeth als handvat onderzoeken tien afstuderende studenten in de muziektheaterfilm Daggers of the mind in hoeverre jaloezie, angst en twijfel door de omgeving wordt ingegeven, of dat het voornamelijk aan hun eigen gedachten is ontsproten. (meer…)
Vanwege corona moest er een kleine aanpassing gemaakt worden aan de voorstelling van Suzanne van der Horst. Namelijk: dat de voorstelling niet doorgaat. Want zonder publiek, geen theater. Geen gedeelde empathie, geen identificatie met de performer, geen theaterwetten die worden doorbroken en geen ongemakkelijke gesprekjes in de foyer achteraf. (meer…)
Out with the old, in with the new – was zo’n beetje de strekking van veel reacties die ik las op de gepresenteerde adviezen van de Raad voor Cultuur. Er lijken inderdaad wat interessante verschuivingen gaande en de roep om vernieuwing en het toelaten van nieuwe genres krijgt gehoor. Hoera. Misschien is dit het moment waarop de macht wat beter verdeeld wordt. Of zoals 3voor12 schreef: eindelijk popmuziek in de eredivisie van de cultuursubsidie. (meer…)
Gisteren las ik ergens het woord ‘vrouwvriendelijk’. Ik had – misschien, of waarschijnlijk, omdat ik een man ben – nooit zo bij dat woord stilgestaan. Maar ineens realiseerde ik me hoe veelzeggend het is dat we in de Nederlandse taal wél een woord hebben verzonnen voor iets waarvan we vinden dat het aanpassingen vereiste voordat vrouwen er óók gebruik van kunnen maken, maar dat hetzelfde principe voor mannen – manvriendelijk – simpelweg niet bestaat. (meer…)
