Met absurdisme en humor worstelen twee mannen zich door het leven in De dag dat papa viel. Een geestige muziekvoorstelling over vallen en opstaan. (meer…)
Wanneer je in Haarlem ‘ijs!’ roept, denk je meteen aan Garrone, dé ijssalon aan de Grote Houtstraat. Dit jaar viert deze iconische zaak haar 75-jarig jubileum. De festiviteiten strekken zich niet alleen uit tot de winkel zelf, maar ook tot het Wilsonsplein voor de Stadsschouwburg Haarlem. (meer…)
Met I Want Absolute Beauty opende Ivo van Hove vrijdag 16 augustus in bijzijn van Duitse hoogwaardigheidsbekleders, en een internationale mengeling van toeschouwers, collega theatermakers en critici, het Duitse podiumkunstenfestival de Ruhrtriennale – waarvan hij de komende drie edities intendant is. (meer…)
Het is jammer dat het woord ‘episch’ te pas en te onpas gebruikt wordt en daardoor veel van zijn kracht heeft verloren, want anders zou ik het zonder twijfel gebruikt hebben om De grote vloed in één woord te vangen. De voorstelling is groots in alles. (meer…)
Voor Expeditie Aardvacht neemt het publiek plaats in het bos bij twee verlaten uitkijkposten, een groep paddestoelen, wat verdwaalde muziekinstrumenten en in de verte een groot ei. In deze voorstelling van DeJong&DeWitte gaan natuur en cultuur met elkaar de strijd aan in een theatraal concert. (meer…)
Universiteit Hasselt (Belgisch-Limburg) bestond in 2023-’24 vijftig jaar. Ze vroeg Het nieuwstedelijk, het stadsgezelschap van Hasselt, Genk en Leuven, een theaterstuk te maken over vijftig jaar Limburgse geschiedenis. Het gezelschap liet zich inspireren door de film La meglio gioventù (2006) van Marco Tullio Giordana, waarin een familie een halve eeuw Italiaanse geschiedenis beleeft. (meer…)
Zo luid, hilarisch en extravert Amber Vineyard’s Queer Cabaret: Pearl Dive in ITA was en tot twee uur ’s nachts duurde, zo verstild, ingetogen en introvert is Sister Songs van choreograaf Alex Blums, dat de volgende ochtend om acht uur in de Oude Kerk plaatsvond, in warm strijklicht. Serene beelden en tonen ontaarden daarin op zeker moment voor een minuut in een gigantische cluster van dissonanten. (meer…)
Als een kleine jongen zoeft Wilfried de Jong op het podium zijn speelgoedautootje door imaginaire straten, heuvel op, heuvel af, en dan ineens: plons! In het aquarium op het voortoneel. De auto – ‘van mijn vader, zo’n oude Snoek, weet je wel?’ – zinkt naar de bodem. ‘En het was aardedonker.’ (meer…)