Mime

In een performance die het midden houdt tussen een zenritueel, een rondedans en een Groundhog Day zet collectief Rotor met Erosion de opkrabbelende mens neer die zijn medemens ontdekt. (meer…)

Bomberjacks, badslippers en baseballcaps. Capuchons, colberts en crop tops. Lieslaarzen, lakjassen en leren broeken. Pruiken, pofmouwen en panterleggings. We kunnen het hele alfabet aan mode-items nog verder afvinken. (meer…)

Knock-Out opent het theaterseizoen met een daverende klap. Na anderhalf uur ben je totaal gevloerd door een voorstelling vol spectaculaire acties, acrobatische trucs, visuele effecten en turboslapstick. (meer…)

In I, Phone toont de jonge maker Rob Smorenberg hoe de mens – de homo cellularis – vergroeid is met techniek en een digitale wereld. In een eenvoudig, klassiek pantomime pamflet onderzoekt hij elke gedetailleerde beweging en zet hij ons zo een spiegel voor. Dat is even grappig als confronterend. (meer…)

Een vrouw, rug naar de zaal. Ze staart in de verte. Leegte om haar heen. Donkerslag. Een nieuw beeld: nu zit ze op de grond, ongedurig wiebelend. Ze wacht. Donkerslag. Ze wacht. Tijd verstrijkt. Donkerslag. Ze wacht. Uren, dagen, jaren, wacht ze. Of misschien maar een minuut. (meer…)

Het slotbeeld is absurdistisch en ontroerend: onder de inmiddels onttakelde speelvloer gaat een grote bak water schuil, dat glinsterend weerspiegelt tegen de witte muur op het achtertoneel. Rechts kijkt een man dromerig over dat water uit: vol verwachtingen en hoop, of als een verloren schipbreukeling die weemoedig aan de vaste wal terugdenkt – dat is niet te zeggen. (meer…)

Vreemd ogen de lichamen zeker, zoals ze daar rustig liggen te slapen op veldbedjes, tijdens de performance Fremdkörper van het duo Boogaerdt/VanderSchoot. Witte mannen, dik ingepakt. Hun gesloten ogen zijn soms bedekt met schelpen, soms met een VR-bril. Naast hun ademende borstkast liggen briefjes, reisdocumenten, schoeisel, foto’s – souvenirs van vele voetstappen uit een archaïsche wereld. (meer…)

Op 12 maart 2020 zou ‘de nieuwe Bambie’ in première gaan, Bambie 20, De woedende versie. Het was D-day: om vier uur ’s middags werd duidelijk dat alle voorstellingen in het hele land werden afgelast. Nu, ruim zes maanden later is Bambie terug. Nog niet met De woedende versie, die (voorlopig, deo volente) in januari 21 staat aangekondigd, maar met een tussendoortje: Bambie C. (meer…)

De erven van Samuel Beckett zijn berucht om hun strenge visie op Becketts werk: de regieaanwijzingen zijn heilig en tekstveranderingen worden met rechtszaken beantwoord. Mimer Rick van der Steen en net afgestudeerd regisseur Konstantinos Vasilakopoulos tonen met Beckett Machine de worsteling die makers en spelers hebben met de rigiditeit van een toneeltekst. (meer…)

Om beurten komen ze zich voorstellen, de vier performers in SYZYGY, de nieuwe voorstelling van Jakop Ahlbom: Merel, Gwen, Çiğdem, Silke. In gala, hiphop-outfit of sportbroekje; sexy, stoer, sportief of super elegant. Een parade van mooie vrouwen die professioneel ‘goedenavond’ of juist verlegen ‘hoi’ zeggen in de microfoon of hard ‘BOE’ roepen, telkens in een andere vermomming en gaandeweg ook elkaars kleding overnemend. (meer…)