Bij Gerard Cox op de wc hangt een ingelijste brief die zijn vriend Robert Long hem twee maanden voor zijn dood stuurde. Een brief waarin hij hem liefdevol waarschuwt geen verzuurde oude man te worden die om vier uur ’s middags al aan de jenever zit en hem op het hart drukt vooral door te gaan met dingen maken. Bijna 15 jaar later is er zijn allereerste solovoorstelling, met deze brief als aanleiding en rode draad. (meer…)
‘Don’t you ever wonder, what became of all the time?’ In Ray Charles’ woorden uit ‘Do I Ever Cross Your Mind?’, het openingsnummer van deze theateravond, vangen Frank Lammers en Ricky Koole treffend de premisse van de voorstelling. Na 28 jaar staan de theaterschoolvrienden eindelijk samen op het podium, een plan dat al lang geleden levenslicht zag maar er nog niet eerder van kwam. Frank en Ricky hebben de blues maakt met een rijke keuze aan blues-, rock- en countrynummers vooral muzikaal grote indruk. (meer…)
‘Het gaat goed met Nederland’, opent Johan Hoogeboom de nieuwe voorstelling van Andermans Veren Live. Toch valt er altijd wel wat te verbeteren, aldus de vele cabaretiers die zich in de loop der jaren bezig hebben gehouden met maatschappijkritische liederen. Onder het mom van Hoe goed wil je het hebben? laten de vijf artiesten van Andermans Veren Live liedjes horen vol ontevredenheid, geluk, en politiek activisme. (meer…)
Haar eigen Lage Landen zitten haar als gegoten. De vlakke polders, de kwelders, de duinen, haar eigen eilandje in de Vinkeveense Plassen, ze zitten in haar bloed en hebben haar karakter gevormd. Daar kan de rest van de wereld, waarvan ze een groot deel heeft gezien, niet aan tippen. Met De Lage Landen, geschreven door Rob Crispijn, besluit Angela Groothuizen haar nieuwe muzikale voorstelling Lueke Binge. Het is een fraai en passend slotakkoord. (meer…)
‘Ik heb je lief, zo lief’ De beroemde hartenkreet uit de Pastorale galmt weer door de theaters. Ditmaal niet door Liesbeth List, maar door Renée van Wegberg, die de chansonnière twee jaar geleden vertolkte in … Lees verder
Met Spetterende Letteren maakt initiatiefnemer Chris Bernhart een muzikale en literaire roadtrip van Amsterdam naar Drenthe. De zestigjarige Bernhart, zelf opgegroeid in Drenthe en nu al lang woonachtig in Amsterdam, zingt hartstochtelijke liederen over het leven in de stad, en dat op het platteland. Niet alleen is de rode draad een roadtrip naar Drenthe, de voorstelling zelf speelt ook alleen in Amsterdam en Drenthe. (meer…)
Hoewel hun meest recente programma Voorlopig voor altijd geprezen werd om de slimme samenhang die de uiteenlopende sketches bij elkaar hield, is er voor deze Paradevoorstelling niet voor een rode draad gekozen, maar voor een uitwaaierende afwisseling aan liedjes en (muzikale) sketches. Het cabaretduo van Martine Sandifort en Remko Vrijdag levert een dik half uur aan meligheid af, met volop herkenning voor de trouwe fans die zich op de banken verzameld hebben. (meer…)
Tijdens Het Clean Pete Journaal op de Parade gaat popduo Clean Pete ter plekke op zoek naar andere kunstenaars. Gedurende de voorstelling trekken ze een willekeurige pianist uit de zaal, even daarvoor vroegen ze een toeschouwer live een portret van hen te maken. Want, zoals Loes Wijnhoven zingt: ‘Ik wil een kunstenaar, die iets van mij kan maken.’ (meer…)
Het is een grijze Paradeavond in Den Haag met een regentje, en dat merk je aan de belangstelling voor De columnisten van Catan. Tom Lash heeft maar vijf mensen in zijn kleine hokje, en dat is weinig voor een voorstelling die het moet hebben van interactie met het publiek. Maar de toeschouwers die er zijn doen hun best, en na een kwartier hebben we een zespersoonscolumn. (meer…)
Je show Kakofonie noemen en dan vervolgens een half uur aan willekeurig bijeengeraapte, halfslachtige ideetjes door elkaar heen monteren en dat op de Parade laten zien. Waarom meer moeite doen, zullen de makers gedacht hebben, het publiek komt toch wel opdraven voor de bekende namen. Niettemin zou het ze gesierd hebben als ze iets meer (blijk van) aandacht aan hun performance hadden gegeven. (meer…)
