Een juf die niet van nette kinderen houdt, een driehoek die zich een vierkant voelt en een plant die jazzy liedjes kan zingen. Is dat normaal of abnormaal? Volgens HNTjong is het ‘supernormaal’ en zo denken de kleuters in de zaal er ook over. (meer…)
Wie het toneelbeeld van Sanne Danz ziet, weet in één oogopslag: deze voorstelling gaat over hoe de mens ten onder gaat aan zijn eigen decadentie. Feestelijk gedekte dinertafels vol etensresten, drijven nog eventjes op het door de stijgende zeespiegel opgekomen wateroppervlak, de kroonluchter is al neergestort. (meer…)
In De Grote puntje puntje show gaan de vijf makers en spelers in iedere editie op zoek naar antwoorden rond een bepaald onderwerp. Het levert een luchtige en vermakelijke sketchshow voor kinderen op, waar de moraal net iets te dik bovenop ligt. (meer…)
Het speelt onnozel, het houdt zich van de domme. Tergend langzaam komt er een beat op gang, rommelt iets van een techno-sound de ruimte binnen, terwijl op de vloer lipjes tape zich oprichten. Iedereen vraagt zich natuurlijk af, wat die dingen omhoog blaast, ritmisch nog wel. (meer…)
Suzanne Grotenhuis ontwierp een stuk over een kind dat gekneld raakt tussen vechtscheidende ouders. Veel van de tekst heb ik niet kunnen volgen omdat de schoolkinderen vooral getriggerd werden door hyperkinetische wezens die proberen te balanceren op een openbarstend decor, en daar luidruchtig op reageerden. (meer…)
Zodra een verhaal begint met ‘er was eens’ weet je in negen van de tien gevallen hoe het afloopt. Het poetsende, slapende of spinnende meisje vindt zichzelf tegen het eind in de armen van een stoere, attente of knappe prins en ze leven nog lang en gelukkig. De norm is heteroseksueel, met een dominante man en afhankelijke vrouw. (meer…)
Nooit meer pumps van Prada? Nooit meer douchegel van Dior? Voor de zussen van Belle is het een heuse nachtmerrie. Of zoals ze zelf met gevoel voor drama zeggen: ‘Als wij niet meer kunnen shoppen, wat heeft het leven dan voor zin?’ (meer…)
Over neutronen, protonen, fotonen gaat het, over infrarood en ultraviolet, over het wormgat, de zwaartekracht, sterrenstelsels en over dat het op Jupiter 153 graden onder nul is. Met de snelheid van het licht vuren de twee spelers van Dood Paard feiten en weetjes op hun publiek af in hun nieuwe jeugdtheatervoorstelling Het mysterie van niks en oneindig veel snot. En als het je duizelt, geeft dat helemaal niks. (meer…)
Onder het motto ‘Een gieter giet en een nieter niet’ van Dounia Mahammed maakten Mats Vandroogenbroeck en Jonas Baeke een loopband-voorstelling, waarin een tweeling en een meisjesstem een filosofisch gesprek aangaan over dingen en taal. Ze gaan als het ware Wittgenstein (ook vermeld in de opdracht) achterna, op speelse en humoristische wijze. (meer…)
De jaarlijkse trailervoorstellingen van Toneelgroep Oostpool en Theater Sonnevanck hebben de reputatie complexe thematieken die in de maatschappij spelen, via onomwonden jongerentheater te onderzoeken. Het leverde de afgelopen jaren regelmatig zeer aangrijpende en verrijkende voorstellingen op, onder meer over vriendschap en liefde tussen jongens (Bromance, 2016), zelfdoding onder jongeren (Game Over, 2019) en religie (GOD?, 2020). (meer…)
