Michel Sluysmans bewerkte de roman Peachez een romance van Ilja Leonard Pfeijffer tot een toneeltekst met de verkorte titel Peachez. Het actuele gegeven uit het origineel is behouden, maar ook afgezwakt. En de knipoog is zo goed als verdwenen. (meer…)
De ondertitel van de toneeltekst Unisono is ‘een gebed’. Met grote regelmaat brengt actrice en tekstschrijver Abke Haring een tekst van eigen hand, als solo of met een bescheiden cast. In Platina (2018) was Koen van Kaam haar tegenspeler, Unisono (2015) maakte ze voor een solo in de repetitiestudio van het Antwerpse Toneelhuis. Daartoe had ze niet meer nodig dan de kale speelplek zelf, een tafel, vier stoelen. (meer…)
Lisaboa Houbrechts (°1992) laat zich al tijdens haar toneelopleiding (KASK Drama, Gent) opmerken als een ambitieuze auteur, al is het moeilijk om haar teksten naar waarde te schatten zonder ze ‘autonoom’ gelezen te hebben. (meer…)
De poging om in een bespreking over twee teksten te schrijven is zeker niet bedoeld om tot een kwalitieve vergelijking te komen; daarvoor zijn de verschillen simpelweg te groot. Maar er zijn toch ook opmerkelijke overeenkomsten en juist het feit dat gedeelde uitgangspunten hebben geleid tot twee dermate onvergelijkbare toneelteksten vind ik intrigerend. (meer…)
Als de schrijver van niet meer dan een noemenswaardig werk, zo is Pierre Ambroise François Choderlos de Laclos de geschiedenis in gegaan. En toch is het dat ene boek dat het ontbreken van een verder oeuvre altijd al heeft gecompenseerd. Les liaisons dangereuses was bij de verschijning in 1782 direct een succes. (meer…)
De mededeling van het toneelpersonage Jon tegenover zijn vriendin Louise kan niet eenvoudiger zijn: ‘Ik loop met het idee om hier weg te gaan.’ In alle spaarzaamheid en karigheid van taal, een van de kenmerken van het toneeloeuvre van Magne van den Berg (1967), is dit desalniettemin een uiterst complexe zin, in elk geval zó complex dat hij een hele toneeltekst en dus ook een voorstelling kan dragen. (meer…)
Alles kan gebeuren, alles is mogelijk en waarschijnlijk. Tijd en plaats bestaan niet, op het onbelangrijke uitgangspunt van de werkelijkheid spint en weeft de verbeelding nieuwe patronen: een mengelmoes van herinneringen, ervaringen, spontane invallen, absurditeiten en improvisaties. (meer…)
Met zijn stuk Mouchette (1990) over de relatie tussen twee wat marginale figuren – een jong meisje dat te vroeg volwassen is en een wat oudere kerel met een twijfelachtig verleden – brak de Vlaamse theatermaker Arne Sierens door bij het grote publiek. (meer…)
