Naakte mannen rollen tergend langzaam, in doodse stilte, vanuit de coulissen rechts het podium op. Steeds meer rollen er tevoorschijn, totdat ze veertien man sterk de gehele voorrand van het toneel bestrijken. Ze beginnen op hun buik, rollen dan op hun rug, en uiteindelijk ook over elkaar heen. Hun gezichten kijken ons strak aan – deels ondersteboven. (meer…)
Het lijkt alsof het een lege ruimte is. De vloer en muren zijn grijs, het licht algemeen, verder is er niets. Of toch? Er liggen her en der wat metalic zilveren stukken stof te glinsteren en er staan drie spiegels bijzonder casual tegen de achtermuur van het podium van de kleine zaal in Theater Rotterdam. Je kan er net iets van het rood van de leeggebleven stoelen bovenin de zaal ontwaren. (meer…)
De Amerikaanse choreograaf William Forsythe (1949) maakte in de jaren 1980 furore als een radicale vernieuwer van de danstaal. Als artistiek leider van het Frankfurter Ballett creëerde Forsythe werken waarin hij de basiselementen van het klassieke ballet uit elkaar haalde om ze op een geheel nieuwe manier te herschikken. (meer…)
In ÔSS, een samenwerking met het inclusieve gezelschap Dançando com a Diferença uit Madeira, boort Marlene Monteiro Freitas de krachten aan van haar unieke dansers. In het even theatraal als punky dansconcert blijft Freitas trouw aan haar eigenzinnige taal en is de beperking vooral aanleiding voor materiaal. Zes weergaloze performers sleuren ons mee in een ongrijpbare wereld vol extremen. (meer…)
Dans, zou je zeggen, is het overwinnen van zwaartekracht met hoge sprongen, zwevende passen. Maar de Chileens-Israëlische choreograaf en danser Olivia Court Mesa zoekt in het tweeluik Dyptich: The Historical Present het tegendeel van de hoogte. (meer…)
De voorstelling Exótica herdenkt vier vooruitstrevende choreografen uit de vorige eeuw die geen plek kregen in de danscanon. Wat was hun bijdrage en hoe kunnen we hen opnieuw een podium geven, die vragen stelt de Mexicaans-Chileense choreograaf Amanda Piña in haar documentaire performance boordevol re-enactements en rituelen. (meer…)
In House of Strength, dat in première ging tijdens CaDance Festival, legt choreograaf Roshanak Morrowatian (Iran, 1989) zich voor het eerst toe op een groepswerk. Samen met vijf dansers verdiept ze zich in een eeuwenoud Perzisch ritueel: de Varzesh-e Pahlevani. (meer…)
Je bent in de twintig en je wilt wat. Niet een beetje, maar een boel. Alles tegelijk, en wel meteen. Want morgen is het misschien te laat, word je voorbijgestreefd door ‘een ander’. In Something Else, een acrobatische dansvoorstelling van Collectief MAMM en onderdeel van de theatrale fietsroute van Festival Karavaan, verkent het vijfkoppige gezelschap de sociale druk omtrent het direct behalen van successen. (meer…)
Hij lijkt naakt tevoorschijn gestapt uit een beeldengroep van een fontein. Zoals danser Harald Beharie (30) bij aanvang half liggend op een harde rode sokkel zit, oogt hij als een kruising tussen een godenzoon en zeemeermin. (meer…)
Beperking gebruiken als kracht: onder dat motto beijvert choreograaf Adriaan Luteijn zich bij Introdans al jaren voor inclusiedans. Al gebruikt hijzelf die term liever niet. En in het geval van het door Luteijn samengestelde HubClub’23 hoeft dat ook niet: je zou de voorstelling gewoon een aanstekelijk feestje kunnen noemen. (meer…)
