Manon Santkin en Mette Ingvartsen kijken terug op hun jarenlange samenwerking als danser en choreograaf. De vraag waarom precies wordt niet gesteld, maar het plezier spat er vanaf in Rush. (meer…)
In Grootschermer, aan de rand van een beschermd polderlandschap, ligt de beeldentuin van Nic Jonk (1928 – 1994). De Noord-Hollandse kunstenaar, wiens voluptueuze sculpturen overal in Nederland te vinden zijn in de openbare ruimte, liet een oeuvre na dat in het teken staat van mythologische verhalen en wulpse sensualiteit. (meer…)
In het sympathieke The Odd Ones tonen drie performers met ieder een eigen fysiek en bewegingsidioom tijdens Circusstad Festival hoeveel het oplevert als mensen ondanks hun verschillen proberen samen te werken.
In het programma Origin krijgen twee in ons land nog onbekende choreografen carte blanche van Scapino Ballet Rotterdam. Niet echt onbekend is de Israëlische stijl waarmee Lior Tavori groepsprocessen aanstuurt. Verrassender is het tegen de horror aanschurende surrealisme in de bijdrage van de Chinese Xingxing Gong. (meer…)
Ze versmelten op filmdoek bijna tot één organisme: een heuvel van in elkaar gevlochten lichamen als bewegend kunstwerk. Zeven dansers vertolken de laatste choreografie van Sedrig Verwoert (1991) als Young Creative Associate bij Het Nationale Ballet, waaronder Verwoert zelf. Op het scherm zijn de dansers bijna naakt. (meer…)
Eenzaamheid kan zich als kou door je lichaam verspreiden. In het geliefde kinderboek Mannetje Jas van Sieb Posthuma is het dan ook niet warmte waar de rillende hoofdpersoon eigenlijk naar op zoek is. Ondanks alle jassen die hij over elkaar aantrekt blijft Mannetje Jas bevriezen, tot hij een vrouw ontmoet die zich in net zulke dikke jassen gehesen heeft. (meer…)
Choreograaf Mauro Bigonzetti heeft met zijn nieuwste, speciaal voor Introdans gecreëerde werk Bambù een nieuwe stem gevonden, losgezongen van zijn Italiaanse wortels en toch even authentiek als zijn vroegere creaties. Maar niets gaat boven zijn meesterstuk Cantata uit 2001. (meer…)
Op het podium ligt een reusachtige trechtervormige spiraal, uitgelicht door één spot. Het publiek zit er in een cirkel omheen, in afwachting van wat komen gaat. De haast monumentale uitstraling van de spiraal wekt de indruk dat dit meer is dan een decorstuk, en inderdaad: de sculptuur blijkt de onbetwiste hoofdrol te spelen in de voorstelling Ripple van TeaTime Company. (meer…)