Pepijn Gunneweg, die tot 2014 deel uitmaakte van de Ashton Brothers, is terug in het theater met zijn eerste solovoorstelling. Hij heeft twee jaar aan de voorstelling gewerkt en het resultaat is een bonte mengeling van variété, circus, muziek en heel veel poëtische beelden. Een meeslepende ode aan de verbeelding, dan weer wreed, dan weer grappig, dan weer troostrijk, die blijft boeien tot de laatste seconden. (meer…)
Zoals elk jaar zijn er rond de kerst weer volop wintercircussen door het hele land te zien. In Carré zag ik het Wereldkerstcircus: een prestigieus (en soms wat pretentieus) programma vol internationaal roemrijke acts. Het Wintercircus Utrecht, dat op een sfeerloze parkeerplaats achter de Jaarbeurs zit weggestopt, had beduidend minder kwaliteit in huis, maar richt zich, met veel meer humoristische interactie met de toeschouwers, vooral op gezinnen met jonge kinderen. (meer…)
Het Eurovisie Songfestival van het circus, zo noemde mijn buurman het Wereldkerstcircus in Carré. Daar zit wel wat in. Voor het 35-jarig jubileum zijn kosten noch moeite gespaard om het publiek te overweldigen met extravagante kostuums en internationaal toptalent. Deze show is wel erg verliefd op de wereldrecords die het in huis heeft, maar levert wat het belooft: een ruime variatie aan indrukwekkende circusacts. (meer…)
Het is dat een glittergordijn de achterkant van het podium markeert, met in neonletters heel groot Peepshow erboven, want voor de rest refereert er in de nieuwe show van Circa helemaal niets aan dat duistere uithoekje van de mannelijke lust. Er is welgeteld één scène met een hoog ooh-la-la-gehalte, maar de striptease daarin is eerder een knipoog naar een burleske show dan een objectivering van het vrouwenlichaam. (meer…)
Thom Monckton groeide op in een plaatsje van tweeduizend zielen in Nieuw-Zeeland. De neiging tot kunst was er beperkt. Toch kreeg hij zin in theater en circus, deed een soort circusschool, zag dat dat eilandenland met die vier miljoen inwoners en veertig miljoen schapen hem geen toekomst bood, leerde verder in Parijs, ontmoette Finnen, ging dan maar optreden in Finland, en zo sneeuwbalde hij zijn weg door Europa. The artist was een hit op het Edinburgh Fringe Festival en is nu te zien in de lage landen. (meer…)
Heb je ook weleens het gevoel dat in onze tijd de wereld een beetje gekanteld is? Dat het vlak onder je voeten, waarop je dagelijks je best doet om die wereld met iets van balans tegemoet te treden, voelbaar aan het hellen is gegaan? Dat je daardoor net iets harder je best doet om je staande te houden? Dat gevoel geeft Each Time We Fall, A City Rises van Panama Pictures, dat gisteravond in de Verkadefabriek in ’s-Hertogenbosch in première ging. (meer…)
Festival Circolo, dat woensdag begon en tot vandaag duurt, gaat de theaters in! Na eerdere edities in circustenten kiest het inmiddels jaarlijkse festival er nu voor om haar voorstellingen tijdens de oneven jaren in theaterzalen te presenteren. Niet zo gek, gezien ook het circus zich in de richting van het theater ontwikkelt. Op de achtste editie is in drie verschillende theaters in Tilburg te zien welke mogelijkheden en uitdagingen de theaterzaal biedt aan de talentvolle circusmakers die het veld bestormen. (meer…)
Na een geslaagde editie in het Tilburgse Leijpark staat Circolo dit jaar in de binnenstad. Het nu jaarlijks terugkerende circusfestival slaat een nieuwe koers in: op oneven jaartallen worden de circustenten ingewisseld voor theaterzalen. Een welkome ontwikkeling voor een genre dat steeds vaker de theaters intrekt. (meer…)
Reusachtige, zilverkleurige opblaasbare objecten bepalen het toneelbeeld in Pie in the Sky van Boost Producties. Ze hebben een spiraalvorm en door hun ontzagwekkend formaat domineren ze de spelers. Die klimmen erop, erin, ertussen, eronder. Gebruiken ze als glijbaan, als verstopplek. Een fascinerend toneelbeeld voor een geslaagde voorstelling. (meer…)
