Milko Steijvers was directeur van circus Renz, het grootste van Nederland. Circussen hebben het niet gemakkelijk in Nederland, en Renz ging failliet. Nu is hij opnieuw circusdirecteur, van het kleinste circus. Dat staat nu op de Parade. (meer…)
Het circus viert dit jaar haar 250ste verjaardag; in 1768 introduceerde Philip Astley zijn paardenacts, waarmee hij de basis voor het huidige circus(theater) legde. Als eerbetoon aan dit bijzondere jubileum opent het Wereldkerstcircus met een mooie ode aan Astley. (meer…)
Humans heet de voorstelling van het Australische circusgezelschap CIRCA. Oftewel: menselijke wezens. Geen dieren, geen aliens. Nee, mensen. Net zoals wij dus, de toeschouwers. Zou je zeggen. Maar na afloop van de overrompelende show die artistiek leider Yaron Lifschitz gemaakt heeft met zijn groep van tien dansers ben je daar niet meer zo zeker van. (meer…)
Een gerafeld stuk toneeldoek dat bang is voor de spotlights en dus steeds uit het licht schuifelt; de openingsscène van dit stuk zou zo maar uit een voorstelling van Jetse Batelaan kunnen komen. Maar dan valt het doek naar beneden en zien we daarachter acrobaten Manuel Loïse en Marchand Hugo van het Franse circusgezelschap Cirque Content Pour Peu – twee antihelden die naar het publiek kijken als konijnen in het licht van koplampen. (meer…)
Wat is de reanimatie van het wat sleetse circusgenre in Nederland fantastisch gelukt. Tien jaar geleden had je je niet kunnen voorstellen dat er nu zoveel circusvoorstellingen zijn te zien, in tenten en theaters, op feesten en op festivals. Dat is goed nieuws voor het Nederlandse talent, opgeleid in Tilburg of Rotterdam. Circolo is een van die festivals. Het biedt in tien Tilburgse oktoberdagen zo’n dertig reguliere voorstelling en dan nog een uitgebreid randprogramma. De acts komen uit heel West-Europa, van Spanje tot Zweden. (meer…)
Een hele performance improviseren, welke rare vogels doen dat nou? De mannen en vrouwen van Un Loup Pour L’Homme hebben een flinke dosis lef, dat is zeker. Maar ook het vakmanschap en onderling vertrouwen om het voor elkaar te krijgen. We zien een bewegingsstroom die zo vloeiend verloopt, dat het gechoreografeerd lijkt. Toch staat niks vast, zo wordt ons voor aanvang verteld. (meer…)
‘No party then?’, vraagt een dame beteuterd, als ze gevraagd wordt weer te gaan zitten. Net nog stond ze op het podium met een koffiemolen, om vervolgens uitgenodigd te worden in het huisje van Clara Cortes Soler en Martina Gunkel. Maar dan willen Cortes Soler en Gunkel toch liever alleen zijn en blazen hun huisfeestje af. (meer…)
‘Arrête!’ schreeuwt Sneeuwwitje. Slapend is ze omhoog gehesen terwijl een droomprins neerdaalt uit de nok. Een kus in het midden van de circustent: het had een happy end kunnen zijn van een mindere performance, maar Collectif Malunés is uit ander hout gesneden. Schone slaapsters leven niet lang en gelukkig als ze ongevraagd gekust worden. Roodkapje kan de wolf wél aan, en zeemeerminnen vallen niet voor de eerste man die hen uit het water vist. Forever, Happily… is een swingende deconstructie van de vrouw in sprookjes én in het circus. (meer…)
Filmbeelden in zwart-wit tonen een mechanische wereld vol tandwielen, machinerieën en wolkenkrabbers. Grijze werknemers in uniforme pakken springen over de bureaus, jongleren met stapels papier en spannen samen in halsbrekende toeren. In Cirkopolis komen bijzonder beweeglijke personeelsleden in opstand tegen hun lopendebandleven. (meer…)
Boedapest wordt soms het Parijs van het Oostblok genoemd. Het circusensemble Recirquel komt uit de eerste stad en heeft een fascinatie voor de tweede. Paris de nuit baadt in rijk rood en sensueel fluweel, in chansons en oh la la. Maar de groep blijft niet steken in een boudoir van vroeger: het brengt ook swingende jazz en stelt moderne genderkwesties aan de orde. Recirquel was te zien op Cultura Nova, het interessante festival voor internationaal beeldend theater in Heerlen. Dat trouwens ook een mooi muziekprogramma heeft. (meer…)
